Εντοπίστηκαν λοιπόν 25.000 άτομα που είχαν χρήματα σε ελληνικές τράπεζες και τα έστειλαν σε ξένες μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, στην αρχή της οικονομικής κρίσης. Επελέγησαν 500 καταθέτες για ενδελεχή έλεγχο. Από αυτούς 3 είναι βουλευτές. Πριν διατυπώσουμε ορισμένους προβληματισμούς, ας φτιάξουμε ένα πλαίσιο. Στη Δημοκρατία δεν έχει λογική η μομφή για την οικονομική κατάσταση ή την καταγωγή κάποιου. Οσοι μέμφονται τον πλούτο, αυτομάτως μέμφονται και τη φτώχια. Οσοι καταφεύγουν σε κατηγορητήριο για προίκες, κληρονομιές και υψηλά εισοδήματα αποδέχονται σιωπηρά την κατάταξη σε κοινωνικές κατηγορίες όπως «ο γιος του αγωγιάτη» (ειπώθηκε για τον Τσοβόλα) και κριτικές όπως «ενέσκυψεν ο Μπύθουλας» (το έλεγε η Μαντάμ Σουσού).
Για τις περιπτώσεις Κικίλια, Καπερνάρου, Ρεπούση που ελέγχονται από τη Γενική Γραμματεία Εσόδων πρέπει να διευκρινιστεί ότι το βασικό ερώτημα είναι αν τα χρήματα αυτά καλύπτονται από τις φορολογικές δηλώσεις: αν έχουν δηλωθεί και αν προέρχονται από νόμιμες συναλλαγές. Για το υπουργείο Οικονομικών και για τις δικαστικές αρχές αυτά είναι τα ζητούμενα. Τώρα αν ένας μπασκετμπολίστας κερδίζει πολλαπλάσια από έναν φιλόλογο ή αν κάποιοι μεγαλώνουν σε ευκατάστατη οικογένεια, είναι θέμα οικονομικού συστήματος. Το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να λειτουργεί με τις αρχές των μπολσεβίκων ούτε να πορεύεται βάσει των συμπλεγμάτων που δημιουργούνται από τι ανισότητες.
Μόλις ολοκληρωθεί ο έλεγχος για τους τρεις βουλευτές (της Νέας Δημοκρατίας, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Δημοκρατικής Αριστεράς) θα έχουμε εικόνα. Θα ξέρουμε αν τα κεφάλαια που διαθέτουν σε ξένες τράπεζες έχουν αποκτηθεί με ληστεία, αν πρόκειται για υπέρογκες αμοιβές, για μίζες από επιχειρηματικά συμφέροντα, αν είναι κληρονομιά, αν έγινε ένας «καλός γάμος». Για τους τρεις βουλευτές απαιτείται δίκαιος έλεγχο και οι ανάλογες πιθανές ποινές. Αν δεν έχουν δηλωθεί τα εισοδήματα, να φορολογηθούν και ούτω καθεξής. Κατόπιν, εδώ θα είμαστε όλοι. Είναι υποψήφιοι και ζητούν σταυρό. Επιλέγονται για να εκπροσωπούν, δεν διορίζονται.
Κάθε ψηφοφόρος έχει τα δικά του κριτήρια. Ο ένας δεν σταυρώνει υποψήφιους που σπουδάζουν παιδιά στην αλλοδαπή. Ο άλλος θέλει βιογραφικό με αληθινή δουλειά, έτερος εστιάζει στις πολιτικές προτάσεις. Κάποιοι δεν θέλουν βουλευτές μέθυσους, άλλοι δεν εμπιστεύονται γυναίκες στα έδρανα. Κάποιοι δυσανασχετούν με την εξαγωγή κεφαλαίων σε περίοδο κρίσης, τους φαίνεται προδοτική. Γίνεται και συνδυασμός κριτηρίων, πάντα γινόταν.
Οι τρεις βουλευτές θα κριθούν στην κάλπη, όπως κρίθηκαν και οι προηγούμενοι υποψήφιοι, ιστορικά. Οι ψηφοφόροι βεβαίως δεν είναι αλάνθαστοι. Ποτέ δεν ήταν. Αυτό που άλλαξε τα τελευταία χρόνια είναι η πληρέστερη ενημέρωσή τους. Αυξήθηκαν τα δεδομένα. Πριν από λίγα χρόνια οι βουλευτές κατέθεταν το «έσχες», συχνά λειψό, αποσιωπώντας το «πόθεν». Μπορούμε όμως να δεχτούμε θετικά τους ελέγχους των βουλευτών και κυρίως τα πορίσματά τους. Η κρίση έφερε τη διαύγεια. Μια διαύγεια με σκοπιμότητες αλλά είναι καλύτερη από τη θολούρα του παρελθόντος.
