«Αν ο πληθωρισμός είναι το τζίνι, ο αποπληθωρισμός είναι ο δράκος που πρέπει να τον καταπολεμήσει κανείς αποφασιστικά»! Με τον τρόπο αυτόν η Κριστίν Λαγκάρντ προειδοποίησε την περασμένη Τετάρτη για τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού που απειλεί την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας. Λίγο νωρίτερα η Παγκόσμια Τράπεζα είχε παρατηρήσει ότι «η παγκόσμια οικονομία έχει περάσει τον κάβο», αλλά «παραμένει ευάλωτη». Προηγήθηκε όλων ο έλληνας κεντρικός τραπεζίτης. Από τον περασμένο Δεκέμβριο ο Γιώργος Προβόπουλος είχε διαπιστώσει ότι «για πρώτη φορά εδώ και πάνω από 45 έτη καταγράφεται αρνητικός πληθωρισμός», κάτι που «εντείνει την αβεβαιότητα στην οικονομία».
Και άλλες χώρες όμως του πλανήτη φλερτάρουν με το απολύτως αντιαναπτυξιακό αυτό φαινόμενο της διαρκούς αποκλιμάκωσης των τιμών. Και δεν μιλάμε μόνο για την Ιαπωνία, στην οποία ο αποπληθωρισμός αποτελεί μια κατάσταση ενδημική –τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου σώζουν βεβαίως οι εξαγωγές. Μιλάμε για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, που αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο έλλειμμα ανταγωνισμού και εξαγωγών. Και είναι ασφαλώς σαν να ελπίζεις να κατανικήσεις τον καρκίνο με ασπιρίνες αν ελπίζεις ότι με την εσωτερική υποτίμηση θα τονώσεις την ανταγωνιστικότητα και τις εξαγωγές όταν το νόμισμα με το οποίο συναλλάσσεσαι με τους εμπορικούς σου εταίρους είναι τόσο «ακριβό».
Αυτός όμως είναι ο μεγάλος γρίφος για την ευρωζώνη: η αδυναμία άσκησης μιας νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ που θα είναι αποτελεσματική και για τις ανταγωνιστικές χώρες του Βορρά και για τις μη ανταγωνιστικές και –και γι’ αυτό υπερχρεωμένες –του Νότου. Στη Γερμανία ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 1,5% και στα ίδια επίπεδα κυμαίνεται στις άλλες οικονομικά και δημοσιονομικά «ενάρετες» χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά. Στην Ιταλία είχε υποχωρήσει στο 0,7% τον περασμένο Νοέμβριο, ενώ στην Ισπανία βρισκόταν στο οριακό 0,3%. «Η ευρωζώνη ίσως έχει μπροστά της μια παρατεταμένη περίοδο χαμηλού πληθωρισμού» παραδέχθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, καθώς τον περασμένο Νοέμβριο (δεν είχε ακόμη ενταχθεί η Λετονία) συνολικά στις 17 χώρες-μέλη της ευρωζώνης ο πληθωρισμός βρισκόταν στο 0,9%. Ο ιταλός ευρωτραπεζίτης πρόσθεσε πάντως ότι η ευρωζώνη δεν κινδυνεύει να διολισθήσει σε έναν αποπληθωρισμό σαν κι αυτόν στον οποίο είχε βυθιστεί η ιαπωνική οικονομία πριν από δύο δεκαετίες –και ακόμη πασχίζει να ξορκίσει. Η ΕΚΤ προβλέπει άλλωστε για το 2015 πληθωρισμό 1,3% συνολικά στη ζώνη του ευρώ.
Θεωρητικώς ο Ντράγκι θα πρέπει να είναι ευτυχής με το ποσοστό αυτό, δεδομένου ότι το ανώτατο «ανεκτό» όριο από την ΕΚΤ για τον πληθωρισμό είναι 2%. Εν προκειμένω όμως τι σημασία έχει ένας ευρωπαϊκός μέσος όρος όταν στις χώρες-μέλη οι αποκλίσεις είναι τόσο μεγάλες; Πώς θα λύσουν ο Ντράγκι και οι συνεργάτες του τον γρίφο της άσκησης ενιαίας νομισματικής πολιτικής σε μια οικονομική Βαβέλ, όπως έχει καταντήσει η ευρωζώνη με την τεράστια μεταφορά πλούτου από τον Νότο προς τον Βορρά που έφερε το ευρώ, καθώς οι ευρωπαίοι ηγέτες ουδόλως ενδιαφέρθηκαν (ή αποδείχθηκαν ανίκανοι) να προωθήσουν την οικονομική ενοποίηση των χωρών τους;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
