Ενα αποφασιστικό βήμα προς την κατεύθυνση της τραπεζικής ένωσης της Ευρώπης έκαναν τα ξημερώματα της Τετάρτης 11 Δεκεμβρίου οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, παρ’ ότι παρέπεμψαν σε μια έκτακτη συνάντηση, που θα έχουν την επόμενη Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου, την απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα ποιοι θα επιμερίζονται το κόστος της χρεοκοπίας μιας τράπεζας. Διότι, παρά την εμπειρία των δεκάδων επωφελών για τις κυβερνήσεις διασώσεων τραπεζών κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το Βερολίνο παραμένει αμετακίνητο από την πάγια θέση του να μην επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι (οι Γερμανοί εν προκειμένω) με το κόστος διάσωσης μιας τράπεζας σε άλλο κράτος-μέλος αλλά οι ομολογιούχοι, οι μέτοχοι, εν ανάγκη και οι καταθέτες της τράπεζας.
Είναι βεβαίως φανερό ότι η γραμμή του Βερολίνου κυριάρχησε στο μαραθώνιο Eco/Fin (ξεκίνησε τη Δευτέρα) και, όπως όλα δείχνουν, η μελλοντική τραπεζική ένωση της Ευρώπης θα είναι γερμανικής εμπνεύσεως και κατευθύνσεων –πράγμα αναμενόμενο με δεδομένους τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ΕΕ. Το αίτημα των Γερμανών, για παράδειγμα, να μην έχουν λόγο οι νέες εποπτικές και παρεμβατικές ευρωπαϊκές αρχές, που θα δημιουργηθούν, στο σύνολο των περίπου 6.000 ευρωπαϊκών τραπεζών, προκειμένου να μην κινδυνεύσουν με «λουκέτο» πάμπολλες ουσιαστικά χρεοκοπημένες τοπικές γερμανικές τράπεζες, είναι πιθανότατο να ικανοποιηθεί.
Βεβαίως κάθε συμφωνία προϋποθέτει δούναι και λαβείν. Ετσι το Βερολίνο δέχθηκε τη δημιουργία ενός ενιαίου ταμείου διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών με «προίκα» 55 δισ. ευρώ, αν και πέτυχε να αναβάλει τη λειτουργία του μετά την παρέλευση μιας… δεκαετίας.
Οι ευρωπαίοι υπουργοί αποφάσισαν πάντως την Τετάρτη τη δημιουργία μιας νέας ευρωπαϊκής αρχής στην οποία θα μεταφερθεί από τις κυβερνήσεις κάθε αρμοδιότητα και ευθύνη για τη διάσωση ή για το κλείσιμό της. Ετσι ο Ενιαίος Μηχανισμός Εξυγίανσης (SRM), που ενέκρινε το Eco/Fin, δεν θα λειτουργήσει ταυτόχρονα με τον ήδη δρομολογηθέντα Ενιαίο Μηχανισμό Εποπτείας (SSM) των τραπεζών, όπως θα ήταν λογικό –αλλά δεν συμφωνούσε το Βερολίνο. Ενώ ο SSM θα λειτουργήσει στις αρχές του 2014, ο SRM θα λειτουργήσει τον Ιανουάριο του 2016. Θα λειτουργήσει στα χαρτιά βεβαίως, αφού θα αποκτήσει το απαραίτητο για τις παρεμβάσεις του Ταμείο (των 55 δισ. ευρώ) γύρω στο… 2026.
Ο SSM δηλαδή θα εποπτεύει από την επόμενη χρονιά τον ευρωπαϊκό τραπεζικό χώρο, αλλά ως το 2016 θα λειτουργεί απλώς ως παρατηρητήριο. Μετά την παρέλευση διετίας θα ενεργοποιεί τον SRM για να παρέμβει αποφασιστικά και να εξυγιάνει ή να κλείσει μια τράπεζα, εφόσον κρίνει ότι δεν έχει μέλλον. Αν ο SRM κρίνει ότι πρέπει να κλείσει την τράπεζα, έχει καλώς –τρόπος του λέγειν. Αν όμως κρίνει ότι πρέπει να τη σώσει, θα πρέπει να περιμένει (η τράπεζα) ως το 2026, διότι τότε θα διαθέτει ο Μηχανισμός τα απαιτούμενα κονδύλια.
Η γερμανική πλευρά –ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εν προκειμένω –πέτυχε επίσης την εξασφάλιση αυξημένων δικαιωμάτων ψήφου στις μεγάλες χώρες σε περίπτωση διαφωνιών σε ό,τι αφορά τη διάσωση ή όχι μιας τράπεζας. Ετσι, όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι «Financial Times», οι ψήφοι της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας (η επιλογή των χωρών αυτών για το παράδειγμα είναι της βρετανικής εφημερίδας) θα μπορούν να θέτουν βέτο στη διάσωση κάποιας τράπεζας που θα αποφασίζει το SRM.
HeliosPlus
