Την άνοιξη του 2007 η αρτοβιοµηχανία Κατσέλης, η µεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου, άλλαξε χέρια. Ο κ. Ν. Κατσέλης, µη µπορώντας να κάνει διαφορετικά, παρέδωσε τις µετοχές και τη διοίκηση της εταιρείας στον κ. Χ. ∆αυίδ. Αυτός ήταν και το νέο αφεντικό. Ετσι λοιπόν τη δεύτερη ηµέρα του Πάσχα του 2007 ο ιδρυτής της εταιρείας αποδέχθηκε τη δηµόσια πρόταση που έκανε στο Χρηµατιστήριο ο πρώην συνεταίρος του και αποχώρησε. Εκτοτε βέβαια έχει αποδυθεί σε έναν δικαστικό µαραθώνιο µε τον κ. ∆αυίδ προκειµένου να διευθετήσει τις νοµικές εκκρεµότητες της αγοραπωλησίας. Οι νέοι ιδιοκτήτες απέκτησαν την εταιρεία φέρνοντας µαζί τους φιλόδοξα σχέδια, τα οποία υπερέβαιναν κατά πολύ τα όρια και τις δυνατότητες µιας αρτοβιοµηχανίας. Ολα αυτά βέβαια πριν από τεσσεράµισι χρόνια.
Προσφάτως, πριν από λίγες εβδοµάδες, οι εργαζόµενοι της επιχείρησης – η Ν. Κατσέλης ΑΕ, ύστερα από συγχωνεύσεις µε άλλες δύο εταιρείες του οµίλου ∆αυίδ, έχει µετονοµαστεί πλέον σε Nutriart AE –, βιώνοντας µια εξαιρετικά δυσάρεστη κατάσταση, δήλωσαν ότι θα προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις αν δεν υπάρξουν «θετικές εξελίξεις». Σε κάθε περίπτωση πρόκειται και για µήνυµα – εκτός από τη διοίκηση και – προς τις 13 πιστώτριες τράπεζες, από τις οποίες επί της ουσίας ζητούν να προχωρήσουν άµεσα στην εκταµίευση των δανείων που έχουν συνοµολογηθεί µε τη διοίκηση της εταιρείας. Οσο η εκταµίευση καθυστερεί και τα προβλήµατα ρευστότητας µεγεθύνονται, η εταιρεία χάνει πελάτες, είναι εκτεθειµένη και ως εκ τούτου αφερέγγυα στους προµηθευτές της, ενώ η παρουσία της στην αγορά περιορίζεται επικίνδυνα. Η εταιρεία µοιάζει να βρίσκεται στην «κόψη του ξυραφιού» και απειλείται πλέον – σε αυτές τις συνθήκες της γενικευµένης ύφεσης που επικρατεί στην αγορά – µε κατάρρευση. Η έλλειψη πρώτων υλών είναι καθοριστική για τη λειτουργία της, όπως φυσικά και η πληµµελής εξυπηρέτηση των µεγάλων σηµείων πώλησης, όπως είναι τα σουπερµάρκετ. Και όλα αυτά γίνονται για 13 εκατ. ευρώ και το πιο εντυπωσιακό ακόµη είναι το γεγονός ότι ούτε ο όµιλος ∆αυίδ, έστω πρόσκαιρα, δεν φέρεται διατεθειµένος να χρηµατοδοτήσει την εταιρεία – ως τώρα έχει βάλει στο ταµείο της περί τα 23 εκατ. ευρώ συνολικά.
Αλλά και ο αριθµός των εργαζοµένων έχει συρρικνωθεί σηµαντικά από το 2008. Οι απασχολούµενοι στις τότε τρεις εταιρείες ανέρχονταν σε 906 και τον περασµένο Ιούνιο είχαν µειωθεί σε 694 εργαζοµένους. Από την άλλη πλευρά, η συρρίκνωση της εταιρείας είναι δραµατική. Το πρώτο εξάµηνο του 2011 οι πωλήσεις µειώθηκαν σε 25 εκατ. ευρώ από 40 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο διάστηµα του 2010. Και µόνο οι βραχυπρόθεσµες υποχρεώσεις της που µετατράπηκαν σε µακροπρόθεσµες ανέρχονται σε 96 εκατ. ευρώ. Αρκετοί στην αγορά υποστηρίζουν ότι «τα νούµερα δεν βγαίνουν» και εκεί βρίσκεται η διελκυστίνδα µεταξύ της εταιρείας και των τραπεζών, οι οποίες δεν εκταµιεύουν τη νέα χρηµατοδότηση που έχει συνοµολογηθεί – ύψους 13 εκατ. ευρώ –, στην οποία θα συµµετάσχει και ο κ. ∆αυίδ. Πηγές της αγοράς τονίζουν ότι η νέα εταιρεία, η σηµερινή Nutriart, φορτώθηκε µε δάνειο περίπου 52 εκατ. ευρώ για την εξαγορά του 60% της Κατσέλης ενεχυριάζοντας το περίφηµο ακίνητο της Αλλατίνη στη Θεσσαλονίκη, το οποίο όµως και µε απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας δεν είναι αξιοποιήσιµο. Και αρκετοί πλέον περιµένουν τη δηµοσίευση της τρίτης τριµηνιαίας λογιστικής κατάστασης, που θα αφορά το διάστηµα Ιουλίου – Σεπτεµβρίου. Τη θεωρούν τη σηµαντικότερη λογιστική κατάσταση που έχει εκδώσει ποτέ η εταιρεία, εκτιµώντας ότι τα απεικονιζόµενα µεγέθη ίσως κρίνουν και την τύχη της.
Ο κ. Ν. Κατσέλης έχοντας αποσυρθεί στα προσωπικά του ενδιαφέροντα – κυρίως στα θαλασσινά του χόµπι – και παρακολουθώντας, από µακριά πια, την τύχη της εταιρείας που δηµιούργησε, µπορεί από τη µία πλευρά να νιώθει ικανοποίηση για τις αντιξοότητες των διαδόχων του, οι οποίοι θεωρεί ότι µε τον τρόπο που έγινε η εξαγορά τού «άρπαξαν» την εταιρεία, αλλά σίγουρα και σε καµία περίπτωση δεν µπορεί να είναι ευτυχής µε την τύχη της εταιρείας που δηµιούργησε το 1977. Βέβαια το µοιραίο του σφάλµα αποδείχθηκε τελικώς η συµµετοχή στο µετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας του οµίλου ∆αυίδ. Από το 2004 και µετά οι σχέσεις µεταξύ των δύο πλευρών δεν ήταν οι καλύτερες. Και η κρίση που υπέβοσκε για περίπου 2,5 χρόνια ξέσπασε ανοιχτά όταν ο όµιλος ∆αυίδ ανακοίνωσε την πρόθεση δηµόσιας προσφοράς µε 3,70 ευρώ ανά µετοχή. Η τότε αλευροβιοµηχανία Αλλατίνη που ανήκε στην οικογένεια ∆αυίδ κατέθεσε δηµόσια πρόταση για την εξαγορά του 65,68% της Κατσέλης ΑΒΕΕ, διαθέτοντας και ποσοστό 26,95%.
Οι επιχειρηµατικές σχέσεις των κκ. Ν. Κατσέλη και Γ. ∆αυίδ ξεκίνησαν το 2000, όταν οι δύο επιχειρηµατίες δηµιούργησαν από κοινού αρτοβιοµηχανία στη Νιγηρία, όπου ο όµιλος ∆αυίδ – Λεβέντη έχει σηµαντικά επιχειρηµατικά συµφέροντα, και επιβεβαιώθηκαν έναν χρόνο αργότερα, το 2001, όταν ο όµιλος ∆αυίδ εισήλθε στην αρτοβιοµηχανία µε 16 εκατ. ευρώ. Αλλά δεν κράτησαν πολύ. Η κρίση εµπιστοσύνης µεταξύ των µεγαλοµετόχων άρχισε από το 2003, όταν ο όµιλος ∆αυίδ – Λεβέντη προσπάθησε να δηµιουργήσει έναν µεγάλο όµιλο στον κλάδο των προϊόντων ευρείας κατανάλωσης, µε όχηµα την Plias (καλλυντικά προϊόντα κ.λπ.), η οποία εκτός των άλλων διακινούσε προϊόντα για λογαριασµό τρίτων, ενώ είχε και τον έλεγχο της Τσακίρης ΑΕΒΕ. Τότε και σ’ αυτό το πλαίσιο επεχείρησε ο όµιλος να εντάξει και την Κατσέλης ΑΒΕΕ. Προτού όµως πειστεί ο κ. Κατσέλης να συµµετάσχει, η προσπάθεια αποδείχθηκε θνησιγενής και το εγχείρηµα εγκαταλείφθηκε. Η καχυποψία ωστόσο είχε «εγκατασταθεί» στις σχέσεις των δύο πλευρών. Και όταν λίγο αργότερα οι τρεις πλέον επιχειρηµατίες κκ. Ν. Κατσέλης, Χ. ∆αυίδ και Κ. Λούλης άρχισαν να συζητούν για να διευρύνουν την επιχειρηµατική τους συνεργασία το κλίµα ήδη είχε υπονοµευθεί και προτού ολοκληρωθούν οι συζητήσεις ο αυστριακός όµιλος απέκτησε τις θυγατρικές του οµίλου Λούλη σε Ρουµανία και Βουλγαρία.
Οταν ανακοινώθηκε λοιπόν η δηµόσια πρόταση, οι δύο επιχειρηµατίες διαµόρφωσαν αντίστοιχους συνασπισµούς και η σύγκρουση µεταφέρθηκε στο ταµπλό του Χρηµατιστηρίου – τότε ακόµη ήταν «ζωντανό» και συγκέντρωνε αρκετό ενδιαφέρον. Και µάλιστα τότε κύκλοι που ήταν προσκείµενοι στον όµιλο ∆αυίδ έλεγαν ότι δεν σκοπεύει να συγχωνεύσει την εταιρεία µε άλλες συγγενείς εταιρείες του οµίλου. Λίγους µήνες αργότερα, το 2008, οι τρεις εταιρείες που ανήκαν πλέον όλες στον όµιλο ∆αυίδ, η Κατσέλης ΑΒΕΕ, η Εταιρεία ∆ηµητριακών Βορείου Ελλάδος και η ΕΛΒΙΠΕΤ ΑΕ, συγχωνεύθηκαν και δηµιουργήθηκε η Nutriart AE. Ωστόσο οι επόµενες εβδοµάδες θα είναι κρίσιµες για την εταιρεία.
Σ ’ αυτό το διάστημα που η εταιρεία Κατσέλης εξαγοράστηκε από τον όμιλο Δαυίδ και συγχωνεύθηκε μετατρεπόμενη σε Nutriart, στον τομέα των αρτοσκευασμάτων έχασε σημαντικά μερίδια αγοράς και φυσικά προς όφελος του σημαντικότερου ανταγωνιστή του, της εταιρείας Καραμολέγκος. Τα δύο σημαντικότερα λάθη στη διαχείριση της εταιρείας εντοπίζονται κατ’ αρχήν στο κλείσιμο των περισσότερων από 10 σημείων λιανικής πώλησης. Οπως εξηγούν πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν, το «λουκέτο» στα σημεία λιανικής στέρησε από την εταιρεία, εκτός από πωλήσεις, και ρευστότητα.
Επίσης τονίζουν ότι σταμάτησε την προμήθεια φρέσκου ψωμιού στα σουπερμάρκετ, ενώ προσθέτουν ότι οι πωλήσεις φρέσκου ψωμιού αντιστοιχούσαν στο 15% των ετήσιων πωλήσεων της παλαιάς Κατσέλης.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
