κλασική
Roberto Alagna – Berlioz. Orchestra of the Royal Opera House, Covent Garden. Bertrand de Billy
ΕΜΙ
Στο πλαίσιο του εφετινού, διεθνούς εορτασμού των 200 χρόνων από τη γέννηση του Εκτόρ Μπερλιόζ, το εν λόγω CD καθίσταται, ει μη τι άλλο, επίκαιρο. Το περιεχόμενό του ωστόσο, άριες και αποσπάσματα μέσα από ένα ευρύ φάσμα έργων του γάλλου συνθέτη σε συνδυασμό με την ερμηνεία τού, επίσης γεννημένου στη Γαλλία, Αλάνια συγκροτεί μια ενδιαφέρουσα δισκογραφική δουλειά. Το «υπόβαθρο» είναι επίσης ενδιαφέρον: την εποχή που ο Μπερλιόζ άρχιζε την καριέρα του ως νεαρός συνθέτης στο Παρίσι, η φωνή του τενόρου είχε ήδη καθιερωθεί ως το κατ’ εξοχήν «όχημα» για την ερμηνεία ρόλων μεγάλων ηρώων ή φλογερών εραστών. Γνωρίζοντας τους λαμπρούς αστέρες της εποχής του αλλά και τις ερμηνευτικές διαφορές τους, η μουσική που συνέθεσε για τη φωνή του τενόρου κινείται έτσι σε μια μεγάλη κλίμακα. Σε αντίθεση με τον Βέρντι και τον Μότσαρτ, ο Μπερλιόζ δεν συνέθετε έχοντας στο μυαλό του έναν συγκεκριμένο ερμηνευτή. Γι’ αυτό ένας και μόνος ρόλος μπορεί να απαιτεί ευρεία γκάμα ερμηνευτικών ικανοτήτων. Εστω και αν στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για συλλογή και όχι για ένα ολόκληρο έργο, ο Αλάνια καταφέρνει μέσα στη σύντομη διάρκεια μιας άριας ή ενός τραγουδιού να δώσει το στίγμα των απαιτήσεων του συνθέτη. Στα «συν» της ηχογράφησης η συμμετοχή της διάσημης ρουμάνας υψιφώνου και συζύγου του τενόρου Αντζελας Γκεοργκίου. Εκπληξη οι αφηγηματικές «πινελιές» τού επίσης διάσημου ηθοποιού Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Αξιόλογο και «εύπεπτο».
ποπ
ΤΗΕ HIDDEN CAMERAS – The Smell Of Our Own
Rough Trade
Ο λόγος που έδωσα προτεραιότητα στην ακρόαση αυτού του CD ήταν ότι ύστερα από καιρό έπιασα στα χέρια μου ένα CD της αγαπημένης ανεξάρτητης εταιρείας Rough Trade και για μία ακόμη φορά επιβεβαιώθηκαν οι προσδοκίες μου. Η νέα υπογραφή της αφορά το συγκρότημα από το Τορόντο του Καναδά που έχει το περίεργο όνομα Hidden Cameras. Και φτάνουμε στο περιεχόμενο που είναι ακόμη πιο περίεργο! Εκ πρώτης αυτό που διαπιστώνει κανείς είναι ότι ακούει τις καλύτερες αρμονίες στα φωνητικά από την εποχή του «Wrong Way Up» των Μπράιαν Ινο και Τζον Κέιλ το 1990. Τι κομπλιμέντο! Είναι τόσο φωτεινός ο ήχος του και τέτοια η ενέργεια που σου μεταδίδει, ώστε δεν είναι λίγες οι στιγμές που νομίζεις ότι είσαι ακροατής θρησκευτικής οργάνωσης στον δρόμο, που συνήθως ζηλεύεις για τη θετική στάση τους παρά τα όσα πρεσβεύουν. Ετσι είναι και η μουσική του Τζόελ Γκιμπ την οποία ο ίδιος χαρακτηρίζει gay church folk music, όπου gay ίσον χαρούμενος παρά τις ανοιχτές απόψεις του για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του ιδιαίτερα στο αριστούργημα «Shame». Εκρηκτικές ενορχηστρώσεις που θυμίζουν άλλες φορές τους Proclaimers και άλλες τις αέρινες μελωδίες των Cocteau Twins. Ακούστε τα «Golden Streams» και «Boys Of Melody» και θα καταλάβετε.
συλλογή
International DeeJay Gigolos – CD Six
Gigolo Records
Εφτασαν αισίως τις έξι οι συλλογές της πολύ καλής Gigolo Records που επιμελείται ο αγαπημένος DJ Hell και όπως πάντα το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με το είδος κορυφώνεται καθώς θα εντοπίσει μέσα στα διπλά αυτά CD είτε καλλιτέχνες που πιθανότατα θα ακούσουμε στο μέλλον είτε εναλλακτικές εκτελέσεις αγαπημένων κομματιών που όμως είναι πολύ δύσκολο να τις βρούμε πια. Ετσι λοιπόν όλο σχεδόν το φάσμα της σύγχρονης ηλεκτρονικής και ηλεκτροπόπ μουσικής καλύπτεται από ονόματα πολύ ενδιαφέροντα και κυρίως πολύ ενδιαφέροντα κομμάτια. Δύσκολα θα εντοπίσει κανείς το «Soul On Soul» του Μαρκ Αλμοντ στο συγκεκριμένο ριμίξ, όπως επίσης και τη μεγάλη electroklash επιτυχία των Fisherspooner «Emegre» – προτού υπογράψουν με την ΕΜΙ τους είχε η Gigolo – στο πολύ καλό ριμίξ με την κιθάρα να ξεχωρίζει. Ακούστε το «Luther Blisset» των Tuxedomoon με τον Hell, το άμπιεντ «Untitled» των Dopplreffekt ή το «Native Love» των Divine και θα καταλάβετε την αξία της συλλογής. Είκοσι εννέα συνθέσεις που δίνουν το στίγμα της μουσικής του σήμερα!
άμπιεντ
ROB DOUGAN – Furious Angels
BMG
Πολύ μεγάλη ελπίδα για την ηλεκτρονική μουσική σύμφωνα με πολλούς, υπερτιμημένος σύμφωνα με άλλους, σίγουρα όμως γεγονός είναι ότι ο Αυστραλός Ρομπ Ντούγκαν με ένα και μόνο κομμάτι έχει καταφέρει να συζητιέται τα τελευταία επτά χρόνια τη στιγμή που μόλις σήμερα κυκλοφορεί το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του. Αδελφή ψυχή του Ρόλο των Faithless, ο Ρομπ Ντούγκαν επέλεξε να κινηθεί σε πιο σοφιστικέ μονοπάτια από τους Faithless και με τη μεγάλη επιτυχία του «Clubbed Το Death» έχει ήδη ξεχωρίσει. Το ίδιο συμβαίνει και με την πολύ καλή φερώνυμη σύνθεση του CD. Δυστυχώς όμως στο μεγαλύτερο μέρος του «Furious Angels» ακούγεται λίγο ψεύτικος καθώς καταπιάνεται με κλασικίζουσες συνθέσεις πολύ κοντά στις πρόσφατες διαδρομές του Γουίλιαμ Ορμπιτ ή, ακόμη χειρότερα, προσπαθεί να μιμηθεί τον Μόμπι, ενώ πολύ καλά ξέρουμε πόσο επικίνδυνο έχει αποβεί για τον ίδιο τον Μόμπι να μιμείται τον εαυτό του. Εν κατακλείδι ο Ντούγκαν ακούγεται λίγο πασέ σε μια περίοδο όπου η ηλεκτρονική μουσική έχει αποκτήσει και πάλι – ευτυχώς – τη ροκ αισθητική που τις έλειπε, μακριά από τις progressive διαθέσεις του Ντούγκαν.
ηλεκτροπόπ
ΜΙΚΡΟ – tronik* πλάσμα
Warner
Επιτέλους και ένα CD που βγάζει την ελληνική ποπ μουσική από τη μιζέρια στην οποία βρίσκεται μονίμως βυθισμένη. Το τρίτο άλμπουμ του αγαπητού συγκροτήματος από τη Θεσσαλονίκη όχι μόνο είναι το καλύτερο που έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, αλλά πολύ άνετα – και αυτό είναι το σημαντικό – θα μπορούσε να βρίσκεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στα τσαρτς της Ευρώπης και ιδιαιτέρως της Μεγάλης Βρετανίας. Η παρέα του Νίκου Μπιτζένη ξέρει πώς να φτιάχνει όμορφα κομμάτια – δεν παριστάνει ότι ανακάλυψε την Αμερική – και να τα «ντύνει» με απλά, όμορφα, ποπ λόγια, τα οποία σίγουρα γίνονται ρεφρέν στο στόμα των θαυμαστών τους. Εδώ είναι η μεγάλη επιτυχία τους: για πρώτη φορά ακούμε ελληνική ποπ της οποίας οι στίχοι δεν «κλωτσάνε», δεν είναι ξένοι σε σχέση με τη μουσική. Το να πούμε ότι το «μίκρο tronik* πλάσμα» συγκαταλέγεται ήδη στα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς είναι περιττό, όπως περιττό είναι να πούμε ότι θα ακούμε για καιρό το άλμπουμ και κυρίως τραγούδια όπως τα «Εικόνες», «Σε κίνηση αργή», «Flip-flop» και «Η σειρά σου». Μπράβο τους!
ελληνική μουσική
DE FACTO – De Facto ΙΙΙ
Legend
Τρίτος δίσκος για τους Θεσσαλονικείς De Facto αλλά, όπως όλα δείχνουν, αυτό το τρίτο βήμα τους δεν είναι και το καλύτερο της καριέρας τους. Τα τραγούδια που περιλαμβάνει το άλμπουμ τους ναι μεν κινούνται σε ποπ-ροκ μουσικά ηχοχρώματα, αλλά από ‘κεί και πέρα τίποτε το ιδιαίτερο. Ουσιαστικά επαναλαμβάνονται χωρίς φαντασία και χωρίς ιδιαίτερη θέληση για να παρουσιάσουν κάτι φρέσκο και καινούργιο. Ή, για να ακριβολογούμε, μπορεί η θέληση να υπάρχει, αλλά δεν φθάνει μόνο αυτή για να ωθήσει την προσπάθεια των μουσικών. Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι, αν και το συγκρότημα κλείνει εφέτος πέντε χρόνια παρουσίας στην ελληνική δισκογραφία, η τελευταία δουλειά του δεν έχει τον αέρα αυτόν που θα το σπρώξει ένα βήμα παραπέρα. Ενδεχομένως το συγκρότημα να βρίσκεται σε μια καμπή της πορείας του όπου οφείλει να επαναπροσδιορίσει τον δρόμο που θα ακολουθήσει και πολύ περισσότερο να βρει πραγματικά αυτό που θέλει να κάνει στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής μουσικής.
ΟΚΤΑΒΑ – Στο άγγιγμα μιας χορδής
Eros / Corifeo
Πατώντας στους δρόμους της παράδοσης το συγκρότημα Οκτάβα έχει κατορθώσει να εντάξει στις μουσικές και στα τραγούδια του τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα χωρίς η μία τάση να λειτουργεί εις βάρος της άλλης. Για την ακρίβεια, οι δύο αυτές τάσεις αλληλοσυμπληρώνονται για να δημιουργήσουν εν τέλει το «Αγγιγμα μιας χορδής». Το άλμπουμ αποτελεί τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά του Γιάννη Ψαρουδάκη, της Εύης Παπαδοπούλου, του Γιάννη Κατσικανδράκη, του Χρήστου Χουσίδη, του Κώστα Κεχράκου και του Σταύρου Ψαρουδάκη, η οποία, όπως και η πρώτη, μεταφέρει το (μουσικό) άρωμα της Κρήτης. Στα φωνητικά του άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο Δημήτρης Μητροπάνος, στο «Φταίνε οι νύχτες του χειμώνα», και η Ερωφίλη, η οποία ερμηνεύει τα τραγούδια «Κόμπος στο λαιμό», «Κι έτσι ξαφνικά». Τα 12 τραγούδια του δίσκου καταθέτουν την ψυχή των δημιουργών τους, οι οποίοι έχουν επιλέξει να ζουν και να δημιουργούν στον τόπο καταγωγής τους, την Κρήτη.
