Να ξεκινήσω με τα καλά νέα. Μετά το πλήγμα που εδέχθη η αίγλη της, εξαιτίας των αποκαλύψεων για τον υπόκοσμο που εμπλέκεται στο σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, η Θεσσαλονίκη μας, η χιλιοτραγουδισμένη, ερωτική συμπρωτεύουσα, ανασυντάσσεται!
Και η ανασύνταξη ξεκινά από σήμερα κιόλας, καθώς το πρωί οι εκπρόσωποι του πολιτικοεκκλησιαστικού κατεστημένου της πόλης συναντώνται και συνεορτάζουν την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, υπό την αιγίδα (ποιου άλλου;) του κ. Π. Ψωμιάδη. Οι λαμπρές εκδηλώσεις αρχίζουν με (ποιον άλλον;) τον Μητροπολίτη κ. Ανθιμο, ο οποίος θα χοροστατήσει σε δοξολογία που θα πραγματοποιηθεί (που αλλού;) στον Ναό της Παναγίας Δεξιάς.
Επιπροσθέτως, η εορτή της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη γίνεται αφορμή για τον εμπλουτισμό τής ήδη πλουσιότατης ελληνικής γλώσσας με ένα ακόμη πετράδι (έναν μαργαρίτη μάλλον…), καθώς, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της νομαρχίας, κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο του Γ΄ Σώματος Στρατού θα γίνει και από τους προέδρους «των εφεδροπολεμιστικών (sic) οργανώσεων».
Δυστυχώς, εδώ τελειώνουν και τα καλά νέα…
Ο προϋπολογισμός του 2009 εγκρίνεται σήμερα στην επί τούτου συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και, εν συνεχεία, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών τον παραδίδει στον Πρόεδρο της Βουλής.
Μην περιμένετε ωστόσο όλα εκείνα τα καθιερωμένα, που προσδίδουν στη διαδικασία της κατάθεσης του προϋπολογισμού τον τελετουργικό χαρακτήρα της. Εφέτος η κυβέρνηση τον καταθέτει περίπου στα μουλωχτά ή- αν προτιμάτε ένα επίρρημα πιο ταιριαστό με το κλίμα του Βατοπαιδίου- τον καταθέτει ιεροκρυφίως. Το Υπουργικό Συμβούλιο συνέρχεται στις 9.30 π.μ. και για χρονικό διάστημα μικρότερο της μισής ώρας, καθώς στις 10.00 π.μ. έχει ορισθεί η κατάθεση του προϋπολογισμού στη Βουλή από τον κ. Γ. Αλογοσκούφη, παρ΄ ότι το σύνηθες είναι η κατάθεση να γίνεται το βράδυ.
Δεν είναι μόνον η κρίση και τα όσα δυσάρεστα συνεπάγεται στον οικονομικό προγραμματισμό του κράτους που επιβάλλουν τους χαμηλούς τόνους. Είναι κυρίως η ηττοπάθεια που έχει καταλάβει τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος και την οποία διαπιστώνει κανείς καθημερινά στις δηλώσεις των στελεχών του. Από τον Σεπτέμβριο και ύστερα όλα πηγαίνουν στραβά για την κυβέρνηση: Κάθε προσπάθειά της μια καταδίκη είναι γραφτή, αν μου επιτρέπετε να παραφράσω τον καβαφικό στίχο.
Βέβαια, ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να αναστρέψει την κατάσταση, κάνοντας…
αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, αλλά και προβάλλοντας το δίλημμα μεταξύ υπευθυνότητας και ανευθυνότητας. Και όσον αφορά την ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης, δεν είναι δα κανένα κατόρθωμα να διαπιστώσει κανείς τα δείγματά της. (Θυμάστε εσείς, την περίοδο της Μεταπολίτευσης, υπεύθυνη αντιπολίτευση σε τούτο τον τόπο; Οποιος θυμάται ας με διαφωτίσει κι εγώ θα τον ανταμείψω με το πιο αγαπημένο κομμάτι της συλλογής μου: το έργο Ομιλίες και Λόγοι του κ. Ανθίμου Δ. Ρούσσα, Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, υπογεγραμμένο μάλιστα από τον ίδιο τον παππούλη!..)
Τι έχει κάνει όμως ως τώρα ο κ. Κώστας Καραμανλής ώστε να πεισθούμε για την υπευθυνότητα της Νέας Διακυβέρνησης;
Εκανε τα ελάχιστα και πιο ανώδυνα, εν σχέσει προς τις υποσχέσεις του, υποχωρώντας κάθε φορά ενώπιον του πολιτικού κόστους. Τώρα αρχίζει πλέον να πληρώνει το κόστος της ακινησίας.
Ο Πρωθυπουργός πίστεψε ότι θα προστάτευε το κύρος του η διακυβέρνηση της χώρας με τη μέθοδο της ακινησίας- μέθοδος η οποία, δυστυχώς, ταιριάζει με την, κατά βάθος, αμοραλιστική αντίληψη του κ. Καραμανλή για τη θέση του και τις υποχρεώσεις του. Εκανε λάθος, διότι το πολιτικό κόστος έρχεται, ούτως ή άλλως, για την κάθε κυβέρνηση, είτε αυτή κινείται είτε δεν κινείται: καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να το αποτρέψει ολοτελώς.
Αν, σε αυτά τα περίπου πέντε χρόνια, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε να επιδείξει μια συγκροτημένη προσπάθεια μεταρρυθμίσεων, το όποιο πολιτικό κόστος από την εφαρμογή τους θα μπορούσε ενδεχομένως να το αντισταθμίσει η ελπίδα των ψηφοφόρων ότι η χώρα κατευθύνεται προς το μέλλον. Ως έχουν τα πράγματα όμως, η ελπίδα είναι ό,τι η κυβέρνηση έχει καταφέρει να στερήσει από τους ψηφοφόρους της, είτε ανήκουν στη σχολή του κ. Γιάννη Μανώλη ( δώσε κι εμένα, μπάρμπα… ) είτε σε εκείνη των μεταρρυθμίσεων…
Θα μου επιτρέψετε, επ΄ ευκαιρία της κατάθεσης του προϋπολογισμού, μερικούς παρηγορητικούς λόγους για τον κ. Γ. Αλογοσκούφη, καθώς είναι φανερό ότι περνά τη δυσκολότερη φάση της σταδιοδρομίας του στην πολιτική.
Θα ανατρέξω, για τον σκοπό αυτόν, στον αγαπημένο του ήρωα: τον Γουίνστον Τσόρτσιλ, με τον οποίο είναι γνωστό ότι ο υπουργός ταυτίζεται. Οταν αυτός ο σπουδαίος ηγέτης έχασε τις εκλογές του 1945, αφού προηγουμένως είχε κερδίσει τον πόλεμο, ήταν απαρηγόρητος. Τις πρώτες εβδομάδες ήταν βυθισμένος στην κατάθλιψη: τον «μαύρο σκύλο», όπως έλεγε την κατάθλιψη στο ιδιόλεκτό του.
Μια Κυριακή, στο μεσημεριανό τραπέζι, με όλη την οικογένεια τριγύρω του, η σύζυγός του τόλμησε να θίξει το θέμα. Του είπε ότι ίσως κάτι καλό να έβγαινε στο μέλλον από αυτή την αποτυχία, χρησιμοποιώντας την αγγλική έκφραση «a blessing in disguise» (κατά κυριολεξία: μια ευλογία μεταμφιεσμένη). «Ισως» της απάντησε εκείνος, «προς το παρόν όμως αυτή η ευλογία είναι πολύ καλά μεταμφιεσμένη».
Το συμπέρασμα είναι ότι οι αντιξοότητες αντιμετωπίζονται μόνο με χιούμορ…
Κύριε διευθυντά
Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης είχε εξαγγείλει συνέντευξη Τύπου για τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης,την οποία όμως ανέβαλε για ευθετότερο χρόνο,προκειμένου να αποφύγει το σφυροκόπημα για το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου: «Προσωπικά δεν πρόκειται να επιτρέψω σε κανέναν να παίξει με το όνομά μου και το όνομα του Καραμανλή»είπε.Ετσι εδίδαξε και ημάς τους αδαείς ότι και οι αετοί- όπως είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του και τον Πρωθυπουργό- όταν το επιβάλλει η ανάγκη ξέρουν να κάνουν τις κότες…
Με τους θερμούς χαιρετισμούς μου ΠΑΝΔΩΡΑ
