Από την παλαιά πόλη Χαλέπι (ή Αλέπο -η αρχαία Χαλπέ ή Χαλιβών, που οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι την έλεγαν Βέροια και αργότερα οι Τούρκοι Χαλέπ, ενώ οι Άραβες την λένε Χαλάμπ), που σήμερα είναι μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco, ο Σαλαντίν, ο μεγάλος στρατηγός των Αράβων, σχεδίασε πολλές από τις εκστρατείες του εναντίον των σταυροφόρων. Σήμερα, περισσότερα από 800 χρόνια αργότερα, το Χαλέπι αποτελεί πάλι πεδίο μάχης.

Σύμφωνα με τον «Independent», οι δυνάμεις του Μπασάρ αλ-Ασαντ έχουν ταμπουρωθεί στο κάστρο, ενώ οι αντάρτες στην Σιδηρά Πύλη ή Μπαμπ αλ-Χαντίντ. Οι σφαίρες που ανταλλάσσουν σφυρίζουν στους πλακόστρωτους δρόμους, στις σκιερές αυλές και στην σκεπαστή αγορά. Ολο και περισσότερες ζημιές προκαλούνται από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς που κατέστρεψαν πρόσφατα ένα χαμάμ του 17ου αιώνα και τα γύρω κτίρια.

Η παλαιά πόλη αποτελεί το δεύτερο μέτωπο του Χαλέπι. Αντίθετα προς το πρώτο -την περιοχή Σαλαχεντίν που έχει ισοπεδωθεί από τους βομβαρδισμούς και ζέχνει από την δυσωδία των πτωμάτων που παραμένουν θαμμένα κάτω από τα γκρεμισμένα σπίτια-, στην παλαιά πόλη οι καταστροφές είναι ακόμη λίγες.

Οι ελεύθεροι σκοπευτές του Ασαντ είναι εκείνοι που ενέταξαν πρώτοι την παλαιά πόλη στις μάχες. Αρχισαν να χρησιμοποιούν τις σχισμές στα τείχη του κάστρου για να σημαδεύουν τους αντάρτες χαμηλότερα. «Αυτοί αποτελούν μεγάλο πρόβλημα», λέει ένας από τους αντάρτες, ο Μοχάμεντ Χαλάντι, μιλώντας στον απεσταλμένο της βρετανικής εφημερίδας. «Είναι πολύ καλά προστατευμένοι. Δύσκολο να τους πετύχουμε. Εχουμε περικυκλώσει το κάστρο και έχουμε προσπαθήσει αρκετές φορές να το καταλάβουμε, αλλά είναι δύσκολο».

Η τελευταία προσπάθεια, μια έφοδος υπό την ιαχή «Αλλαχού ακμπάρ!», σταμάτησε στην τάφρο του κάστρου. Οι δυνάμεις του καθεστώτος άντεξαν χάρη στον γιο του Σαλαντίν, τον σουλτάνο Αλ-Ζαχίρ αλ-Γκάζι, ο οποίος στη διάρκεια της κυριαρχίας του (1193-1211 μ.Χ.) διπλασίασε το βάθος της τάφρου και πραγματοποίησε έργα για τον καλύτερο συντονισμό της υπεράσπισης του κάστρου.

Ο αντάρτης Αλί Ζαϊέντ τραυματίστηκε στη διάρκεια της εφόδου. «Η ανηφόρα ήταν δύσκολη. Σταμάτησα να ξεκουραστώ για ένα δευτερόλεπτο όταν ένιωσα πόνο στο μπράτσο μου και είδα να τρέχει πολύ αίμα. Επρεπε να οπισθοχωρήσω αλλά, αφού είχα μόνο ένα χέρι, το όπλο μου γλίστρησε. Δεν μπόρεσα να το πιάσω γιατί γύρω μου έπεφταν βροχή οι πυροβολισμοί», λέει. Όπως πολλοί από τους αντάρτες που πολεμούν εναντίον των δυνάμεων του Ασαντ, ο Ζαϊέντ αναγκάστηκε να αγοράσει μόνος του τον οπλισμό του και το αξίας 1.460 ευρώ Καλάσνικοφ ήταν μια μεγάλη απώλεια.

Η παλαιά πόλη γύρω από το κάστρο αποτέλεσε το καταφύγιο όσων εγκατέλειψαν την περιοχή Σαλαχεντίν του Χαλέπι όπου οι βόμβες έπεφταν νυχθημερόν. Σήμερα βρίσκονται πάλι ανάμεσα σε πυρά. Ο Χάτζι Αχμέντ Μαχμούντ Μακμπούλ μετακινεί την οικογένειά του για δεύτερη φορά, μάλλον σε κάποιο χωριό της γύρω περιοχής. «Ελπίζω να έρθει η ειρήνη, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι», λέει. «Αναγκαστήκαμε να αφήσουμε τα πάντα στο Σαλαχεντίν και δεν γνωρίζουμε πώς είναι η κατάσταση εκεί. Ο,τι έχουμε είναι αυτά που κουβαλήσαμε στα χέρια».