Για τους υπουργούς της κυβέρνησης:{{{ moto }}}
Ξέρεις ποια είναι η νοοτροπία; Κάνε τα σφάλματα και άσε τον καθένα να ζήσει. Εγώ έχω, δηλαδή, το καλό μου υπουργείο και κάνω μεταρρυθμίσεις της πλάκας – διότι μεταρρυθμίσεις της πλάκας είναι όλες αυτές – κάνω το φωταδιστή, δίνω συνεντεύξεις τύπου και, ρε φίλε, να έρθεις να μου κάνεις εμένα τον μεταρρυθμιστή; Μου κλίνεις τη λέξη μεταρρύθμιση; Ποια μεταρρύθμιση; Από την εποχή του Ρούσβελτ ξέρουμε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις όταν πνίγεσαι είναι να κρατήσεις το κεφάλι έξω από το νερό! Κολακεύεται με τη μεταρρύθμιση της πλάκας… Έλεγε ο Ρούσβελτ: άσε τη μεταρρύθμιση, όλο νόμους, νόμους και νόμους. Κοίτα το άλλο “R”: το recovery, την ανάκαμψη. Ό,τι υπάρχει. Γρήγορα! Τι κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Δίνεις οξυγόνο, ανοίγεις τις αναπνευστικές οδούς, σταματάς την αιμορραγία. Δεν μου λες δυο χρόνια ανάθεμά το για ΕΣΠΑ! Μου κάνουν τους φωταδιστές, βάζουν ένα ωραίο κοστουμάκι και λένε «έλα να κάνουμε αυτό»; Μόλις δεις τέτοιον, διώξε τον! Να του πεις «φέρε κάτι που να δουλέψει». Διότι στην πολιτική, όταν μιλάς για μεταρρύθμιση, δεν λες «από το Α ως το Ω». Δεν το ξέρεις το Ω. Μεταρρυθμιστής είναι αυτός που λέει ότι το κρίσιμο στοιχείο της αλυσίδας είναι το Α. Το επιλέγουμε αυτό το σημείο, συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις μας, οργανώνουμε τις συμμαχίες μας, τραβάμε με την ελάχιστη δυνατή ενέργεια τον κρίκο της αλυσίδας Α για να έχουμε την ελάχιστη μετατόπιση της αλυσίδας Β και Γ και Δ, άντε και Ε. Αφήνουμε να δουλέψει η πρωτοβουλία των ανθρώπων και να δούμε μετά ποιο είναι το Ω. Το να μου φέρεις τη φιγούρα και να πεις «από το Α ως το Ω» για να δώσεις μια συνέντευξη, δεν είσαι μεταρρυθμιστής. Ή μου βάζεις τον Πάγκαλο να κάνει το κλάδεμα; Χρειάζεται χασάπης που θα κόψει τα κακά λίπη για να παγώσει τα καλά. Αλλά μπορεί ο Πάγκαλος να κόψει τα λίπη; Δεν κάνει… Το παν σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να βάλεις έναν καλό κλαδευτή, ο οποίος τι κάνει; Κλαδεύει χωρίς να κόβει οριζόντια τομή που του αλλάζει την Παναγία. Διότι πρέπει να κρατήσεις τα φύτρα της ανάπτυξης.{{{ audio1 }}}
Για τον κ. Σαμαρά:
Να μην έχει ανασφάλειες. Σ’ αυτήν την κρίση, δεν έβαλε μυαλό από τον Παπανδρέου; Σ’ αυτήν την κρίση, δεν βάζεις ριψοκίνδυνα στοιχήματα. Δεν έχεις να κερδίσεις κάτι, έτσι ή αλλιώς. Αν χάσεις, τα χάνεις όλα. Δεν βάζεις στοιχήματα σ’ αυτήν την κρίση. Έλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν του έλεγαν να πάει για πρόεδρος της Δημοκρατίας, «ή εγώ θα σκάσω ή το πολίτευμα». Και έσκασε την Ευρώπη ο Σαμαράς!
Για τον κ. Βορίδη:
Η αντιστροφή των πραγμάτων! Η ένταξη της άλλοτε άκρας Δεξιάς στο δημοκρατικό και συνταγματικό τόξο. Έτσι είναι. Είναι μια πρόοδος. Γιατί είστε υποκριτές; Ο Καρατζαφέρης εξημέρωσε δυνάμεις και της ακροδεξιάς. Τις έβαλε στο σύστημα, τις έκανε χρήσιμες. Για φανταστείτε να υπήρχε η ακραία άκρα Δεξιά, η φασιστική, εν μέσω κρίσης και να λέει ότι χρειάζεται ένας λοχίας να έρθει στα πράγματα; Είναι μια πρόοδος. Όπως εύχομαι και η τρομοκρατική, η κουκουλοφόρος Αριστερά να συμμετέχει στο δημοκρατικό τόξο με προγράμματα, θέσεις κτλ.
Για τον κ. Κουβέλη:
Πρέπει κάτι να πει. Καλός, συμπαθής, αλλά προς το παρόν πρέπει κάτι να πει. Δεν μπορεί να είναι η ευγενής και έγκυρη εκδοχή του Τσίπρα. Πρέπει κάτι να πει. Και μπορεί η Δημοκρατική Αριστερά να είναι χρήσιμη σε μια μεγάλη ανασύνθεση του ενδιάμεσου χώρου, αλλά πρέπει να αρχίσει κάτι να λέει και να μην έχει αυτή την αρρώστια της παραδοσιακής Αριστεράς και να τρομάζει από τη λογική των εναλλακτικών λύσεων.
Για τον κ. Καρατζαφέρη:
Είπαμε. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Στο κόμμα του υπάρχουν και πρώην ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ. Και ο ίδιος ανήκει στην άκρα Δεξιά. Δεν έχει σημασία όμως.
Για τον κ. Λοβέρδο:
Πρέπει να υπερβεί την ευκολία που έχουν οι συνταγματολόγοι. Κατά τα άλλα, το έχει. Η διακήρυξη των τριών ήταν για τα πανηγύρια, όταν η Ελλάδα καταστρέφεται και πέφτει, το πρόβλημα είναι οι συντεχνίες; Πρέπει να υπερβούν τον ορίζοντα του παλαιού εκσυγχρονισμού, του σημιτισμού. Με την έννοια ότι δεν έχουμε σύγκλιση με την Ευρώπη. Έχουμε χάσμα, κατάρρευση, χρεοκοπία. Είναι και οι τρεις νέοι άνθρωποι και δεν πρέπει να μιλάνε σαν παλιοί αρθρογράφοι. Να μην είναι σκοταδιστές.
Για την κυρία Διαμαντοπούλου:
Το ίδιο και εδώ.
Για τον κ. Αβραμόπουλο:
Εντάξει. Βάλιουμ! Παρακάτω…
Για την κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη:
Με απογοήτευσε! Διότι κατάλαβα πόσο έχει καπελώσει τον Μητσοτάκη. Δεν δείχνει μια κλίση προς την κρητική κουζίνα. Είναι συνταγές αυτές; Είναι κοσμοπολίτισσα. Οι νύφες δεν αγαπούν τις πεθερές και φαντάσου τι έχει τραβήξει στο μητσοτακέικο νέα η κοπέλα! Δεν της άρεσε μάλλον το φαΐ. Ποτέ δεν έχω φάει ντολμαδάκια. Από τον Μητσοτάκη δεν έχω πιει ούτε καφέ. Αλλά ούτε ο Χαρίλαος έχει φάει ντολμαδάκια. Είναι όπως ο Μίκης, που βγήκε και είπε «Καραμανλής ή τανκς». Φοβερό σύνθημα, αλλά δεν το έβγαλε εκείνος. Έδωσε μια συνέντευξη και μίλαγε δύο ώρες και ο Λαμπρίας το έγραψε. Του άρεσε και δεν το αποποιήθηκε ποτέ ο Μίκης, είχε την πνευματική ιδιοκτησία. Έτσι έγινε και με τα ντολμαδάκια. Δεν έφαγαν ποτέ ούτε ο Φλωράκης ούτε ο Κύρκος. Έναν καφέ ήπιαν μόνο. Ξερό. Εγώ δεν ήπια ούτε νερό από το Μητσοτάκη. Ποτέ!{{{ audio2 }}}
Για τον κ. Παπαδήμο:
Κέρδισε την εμπιστοσύνη, πάντως, διότι έχει εγκυρότητα και ο κόσμος είχε εξαντληθεί από την παιδαριώδη ίντριγκα των ηγετών επί δεκαήμερο. Υπάρχει όμως και μια δόση placebo, θετικών προσδοκιών, υποβολής και αυθυποβολής, όπως υπάρχει και το αντίστροφο, το nocebo, η δυναμική των αρνητικών προσδοκιών στην οποία έπεσε και ο Παπανδρέου, ενώ τον είχα προειδοποιήσει ότι οι αρνητικές προσδοκίες είναι σαν το ποτάμι. Στενό στην αρχή και φαρδαίνει μετά, αλλά όταν φαρδαίνει την κοπανάς. Αυτό είναι. Το έχει πάρει αυτό ο Παπαδήμος. Ορισμένοι νομίζετε – και ο ίδιος – ότι είναι ανίσχυρος και εξαρτάται από τον Παπανδρέου και το Σαμαρά. Ακόμη και μια τέτοια ηγεσία ή μια ηγεσία τύπου Μόντι, όχι χαρισματική και λαοπρόβλητη και μη νομιμοποιημένη με την ψήφο του λαού, μπορεί να επωφεληθεί από τις συνθήκες και την εξισορρόπηση των δυνάμεων και να βρει μια απροσδόκητη υποστήριξη από τη σιωπηρή λαϊκή πλειοψηφία. Αν πατούσε πόδι δηλαδή ο Παπαδήμος και έλεγε «τι τους θέλω αυτούς στην κυβέρνηση, το Jurassic Park» και διάλεγε 10 ανθρώπους μόνο για μια συγκεκριμένη δουλειά, θα το πετύχαινε και θα τους είχε στο χέρι. Αλλά είχε και εκείνος εκείνη τη στιγμή τη νοοτροπία του υπαλλήλου. Να κάνει αυτά που πρέπει. Δεν ξέρεις και πότε θα γίνουν εκλογές, διότι το έδαφος φεύγει κάτω από τα πόδια μας. Η Ευρώπη είναι τώρα το ζήτημα. Μην ξεχνάτε ότι σε πέντε-έξι εβδομάδες μπορεί να φτάσει η Ευρώπη σε ιστορικό όριο και τη διχάλα να υπερβεί τη λουθηρανική οικονομική θεολογία του προτεσταντισμού και να κάνει την ΕΚΤ να κόψει χρήμα με έμμεσους τρόπους. Να βγάλει ευρωομόλογο ή να δώσει τη ρευστότητα και να δώσει σημασία στην ανάπτυξη. Έστω και με ένα τσίμπημα στον πληθωρισμό ή μια υποτίμηση. Ή θα πάμε σε σπάσιμο και αμφιβάλλω αν θα είναι πέντε-έξι, θα έχουμε ζώνη του μάρκου ξανά ή σε συστημική κατάρρευση του ευρώ. Εδώ είναι το ζήτημα και η ελληνική οικονομία είναι σε κατάρρευση, λέμε πώς θα σταθεροποιηθεί η κυβέρνηση; Λες να κάνεις εκλογές; Πόσο θα αντέξει η επόμενη κυβέρνηση; Που λέει ο λόγος, μπορεί στην τετραετία που θα έληγε η θητεία του Παπανδρέου να είχαμε τρεις-τέσσερις κυβερνήσεις. Όπως σε όλες τις ιστορικές χρεοκοπίες της Ελλάδας. Μεταβατική κυβέρνηση κάναμε και το 1897. Πόσο να κρατήσει λοιπόν; Λάθος. Μπορεί να σταθεί η κυβέρνηση. Είτε μέσα από εκλογές είτε μόνος του ο Παπαδήμος, να υπερφαλαγγίσει και τα κόμματα. Ποια κόμματα; Πτώματα είναι τα κόμματα! Μπορεί να μείνει στο πολιτικό σκηνικό. Και είναι η πανουργία, το σύμπλεγμα της ιστορίας, ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος του ευρώ – γιατί είναι από τους πιο έγκυρους ανθρώπους του ευρώ – να έρθει αντιμέτωπος πρόσωπο με πρόσωπο με τις γενετικές αδυναμίες ενός νομίσματος που δεν έχει ακόμη τα διαθέσιμα νομισματικά και δημοσιονομικά εργαλεία να διαχειριστεί την κρίση. Και είπε στη Βουλή ο Παπαδήμος – ήθελε να δώσει μια υπερβολική διάσταση, βέβαια – ότι το πρόβλημά μας είναι κάτοικος εσωτερικού. Πρέπει να υπερβεί ο ίδιος τον εαυτό του της ΕΚΤ. Ο κάτοικος εσωτερικού, ρε φίλε, τη μια μέρα ήταν κάτοικος Γερμανίας και δανειζόταν σαν τον γερμαναρά και τρόμπαρε αέρα κοπανιστό και έκανε το χρήμα την κυρίαρχη φούσκα της υπερχρέωσης και της οικονομίας και σήμερα χωρίς καμία ενδιάμεση κατάσταση έγινε Αργεντινός. Είμαστε Γερμανία ή Αργεντινή, να πάει στο διάολο; Δεν υπάρχει μια μεταβατική κατάσταση να είμαστε και λίγο Έλληνες;{{{ audio3 }}}
