Σ’ ένα ακρωτήριο της Σχοινούσας στο κέντρο του συμπλέγματος των νησιών των Κυκλάδων, σκαρφαλωμένο στην άκρη των χαμηλών βράχων, το σπίτι του Χρήστου Μιχαηλίδη και του Ρόμπιν Σάιμς ελέγχει ένα μεγάλο κομμάτι θάλασσας στην καρδιά του Αιγαίου. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα συγκρότημα σπιτιών, κάθε άλλο παρά τουριστικό βεβαίως, με ανοίγματα σε θαλασσινές θέες που μόνο στα Κουφονήσια βρίσκει κανείς. Χτισμένα σε μια θέση-κλειδί, σ’ ένα θεϊκό μέρος όπου διασταυρώνονται οι θαλάσσιοι δρόμοι Ανατολής και Δύσης, και Νότου και Βορρά, τα σπίτια δείχνουν κατ’ αρχήν ότι ανήκουν σε κάποιους τυχερούς που τα έχτισαν εκεί, στην άκρη του κόσμου, αλλά και στην… καρδιά των Κυκλάδων καταμεσής του Αιγαίου, για να μπορούν οι ιδιοκτήτες τους να απολαμβάνουν τη θάλασσα των αρχαίων θεών. Μόνον όμως γι’ αυτό; Εδώ είναι το σταυροδρόμι της θαλάσσιας διακίνησης αγαθών ανάμεσα σε Ευρώπη και σε Ανατολή από την προϊστορία ως σήμερα. Και ακόμη, μια αλυσίδα από βραχονησίδες που ξεπηδούν από το κύμα σχηματίζοντας ένα τεράστιο θαλασσινό αλώνι, εξασφαλίζουν την πολύτιμη απομόνωση των δύο συνεταίρων, του Ρόμπιν Σάιμς και του Χρήστου Μιχαηλίδη, και την ανεμπόδιστη επίδοσή τους στο μαύρο εμπόριο έργων τέχνης: νόμιμων και παράνομων και κατά προτίμηση αρχαίων. Αλλά όχι μόνο. Στον κόσμο ολόκληρο δεν θα βρισκόταν καλύτερο σκηνικό.


Από τα ορθάνοιχτα παράθυρα των σπιτιών ανεμίζουν στο κυκλαδίτικο αεράκι σαν πανιά ιστιοφόρων οι λευκές κουρτίνες από το λεπτό λινό με τη χρωματιστή μπορντούρα που επί χρόνια κεντούσε ένα νέο κορίτσι από την Αιθιοπία, την Αίγυπτο ή, τέλος πάντων, από μια χώρα της Μέσης Ανατολής. Ενα έργο τέχνης εκπληκτικής λιτότητας που ίσως είναι και το μοναδικό που δεν θα ζητηθεί από τις διωκτικές αρχές η νομιμότητα της προέλευσής του. H όλη εγκατάσταση πάντως θυμίζει Τζέιμς Μποντ, σε ένα σκηνικό που επιμελήθηκε ο Βισκόντι. Οι κατοικίες όπως και το κτήμα που απλώνεται σε τεράστια έκταση πολλών στρεμμάτων και όπου η κυκλοφορία γίνεται με τζιπ ανήκαν σε δύο εμπόρους έργων τέχνης που προτιμούσαν μια ζωή χαμηλών τόνων, μακριά από κοινωνικές αδιακρισίες και καχυποψίες, ανάμεσα σε εκπληκτικές δημιουργίες τέχνης σπαρμένες σε μια ατμόσφαιρα μυθικού καλού γούστου. Μόνο που όλα δείχνουν ότι το χρήμα που ξοδεύτηκε ήταν πέραν οποιουδήποτε μέτρου, ακόμη και της πιο ξεδιάντροπης αρχαιοκαπηλίας.


Ωστόσο οι χιλιάδες των αρχαίων που βρέθηκαν στις αποθήκες του Σάιμς στο εξωτερικό μπορούν να εξηγήσουν εν μέρει τα ποσά που πρέπει να διακινήθηκαν εδώ. Ενας «βυθισμένος κήπος» όπου για να φθάσεις περνάς με το αυτοκίνητο από ένα υπόγειο τουνέλι και για να δημιουργηθεί χρειάστηκε εκσκαφή χιλιάδων τόνων χώματος, μια πολύ μικρή μαρμάρινη εκκλησία με ένα εκπληκτικό πολυκάντηλο και ελάχιστες αλλά… πολύ μοναδικές βυζαντινές εικόνες, αρχαίες επιγραφές σκαλισμένες στα μάρμαρα της τοιχοδομής, μαρμάρινοι πάγκοι και κιονόκρανα σπαρμένα εδώ κι εκεί, μια μπελαβίστα σαν αρχαίο θεατράκι για να βλέπεις τα καμώματα του ήλιου και της σελήνης όταν βουτάνε στα κύματα, ένα χαμάμι από τη Συρία ή από κάπου από τη Μέση Ανατολή και ίσως τμήματα αυτού να είναι τα κομμάτια που βρέθηκαν τώρα σε κιβώτιο και μοιάζουν με βυζαντινό ναό είναι τα πιο φανταχτερά «διακοσμητικά» στοιχεία του υπαίθριου χώρου που απλώνεται γύρω από την κατοικία που ήταν το καταφύγιο αλλά και ορμητήριο των δύο αυτών κορυφαίων εμπόρων αρχαιοτήτων.


Οι δύο συνέταιροι ήταν οι κυριότεροι προμηθευτές των μεγαλύτερων μουσείων του κόσμου καθώς και εκλεκτών συλλεκτών σε έργα όχι μόνο γνωστής αλλά και ανύπαρκτης, σκοτεινής ή και αναβαπτισμένης προέλευσης από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα και την Ετρουρία. Εχει ειπωθεί ότι ο Σάιμς, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Μιχαηλίδη το 1999, βρέθηκε στον δρόμο και τώρα ζει απομονωμένος με μια σύνταξη ανεργίας και φιλανθρωπικές ενισχύσεις πρώην φίλων του, καθώς τα κοινά περιουσιακά τους αποκτήματα (κυρίως ακίνητα αλλά και κινητά) ήταν γραμμένα στο όνομα του, κατά πολύ νεότερου των δύο, Μιχαηλίδη. Από αυτόν πέρασαν στους κληρονόμους του. Γράφτηκε επίσης ότι οι επιχειρήσεις του Σάιμς ανέρχονταν το 2000 σε 61 δισ. δρχ., ενώ λίγο αργότερα, κατά την εξέλιξη των διώξεων της ιταλικής αρχής, βρέθηκαν στην κατοχή του 17.000 αρχαία κρυμμένα σε πολυάριθμες αποθήκες στην Ελβετία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Πώς όμως οι Ιταλοί έφθασαν ως εκεί; Και τι άλλα αποκαλύφθηκαν σε αυτόν τον περίεργο μονόδρομο της αστυνομικής έρευνας που έφερε στα δίχτυα της Δικαιοσύνης αυτόν τον πανίσχυρο αρχαιοπώλη και τώρα και τους κληρονόμους του Μιχαηλίδη, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, εξίσου ενδιαφέρουσα.


Κατ’ αρχήν θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ντουέτο Σάιμς – Μιχαηλίδη ήταν ένας τέλειος συνδυασμός. Ο Σάιμς διέθετε τον εγκέφαλο και το οικονομικό ένστικτο και ο Μιχαηλίδης την αισθητική ικανότητα. Και οι δύο είχαν το χάρισμα να δημιουργούν φιλίες, μία από τις οποίες ήταν και με την κυρία Σέλμπι Γουάιτ, γνωστή κάτοχο εξαιρετικά σημαντικής συλλογής αρχαιοτήτων, δωρήτρια έργων σε μεγάλα μουσεία και σύμβουλο του προέδρου Κλίντον σε θέματα τέχνης. Μάλιστα στο σπίτι του ζεύγους Σέλμπι Γουάιτ και Λεόν Λεβί έπαθε το θανατηφόρο ατύχημα το ’99 ο Μιχαηλίδης.