Αποφασισμένος για…όλα εμφανίζεται ο κ. Αντ. Σαμαράς που ετοιμάζεται για μια μεγάλη μάχη με τους πολιτικούς προϊσταμένους των ελεγκτών της τρόικας, ενώ δεν είναι διατεθειμένος πλέον να δεχθεί καμία αμφισβήτηση, απ’ όπου και εάν προέρχεται, της ελληνικής προσπάθειας και πλέον θα δίδονται και οι κατάλληλες απαντήσεις.
Ο Πρωθυπουργός που έχει χαράξει στρατηγική πολιτικής διαπραγμάτευσης στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, ξεκινάει από σήμερα σειρά επισκέψεων σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να ενισχύσει την ελληνική θέση που βάλλεται από τμήμα της τρόικας, κυρίως από την ευρωπαϊκή πλευρά.
Ο κ. Σαμαράς, με τις επισκέψεις του σήμερα σε Μάλτα και Ιταλία, αν και επισήμως στην ατζέντα έχουν στην κορυφή το μεγάλο θέμα της λαθρομετανάστευσης, αλλά και άλλες που θα γίνουν στο άμεσο μέλλον, επιχειρεί να κτίσει ένα συμπαγές μέτωπο υπέρ των ελληνικών επιχειρημάτων.
Παράλληλα φροντίζει να στείλει, όπως ήδη έπραξε, και αναμένεται να συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση, μηνύματα προς το Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη, τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ στις ΗΠΑ, ενώ το ίδιο θα κάνει στα τέλη της εβδομάδας, στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.
Η πιο ενδιαφέρουσα επίσκεψη προμηνύεται στην Γερμανία, αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιδιωχθεί να γίνει, πριν σχηματιστεί κυβέρνηση, καθώς ακόμα δεν έχει επέλθει συμφωνία μεταξύ χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών.
Ο Πρωθυπουργός σε συνεννόηση με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών κ. Ευ. Βενιζέλο (προσβλητικό και υπονομευτικό, χαρακτήρισε το σκηνικό) θα τηρήσει σκληρή στάση, καθώς και οι δυο αναγνωρίζουν ότι νέα δημοσιονομικά μέτρα δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά. Και αυτό, διότι, όχι μόνο δεν μπορούν να ψηφιστούν από την ελληνική Βουλή, αλλά συνιστούν και μια συνταγή πολιτικής καταστροφής ενόψει και ευρωεκλογών, με ότι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα.
«Ο Σαμαράς βράζει μέσα του» λένε άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά και αναδεικνύουν την διάσταση του πολιτικού που είναι έτοιμος για την μεγάλη κίνηση στην σκακιέρα, εκτός και εάν επέλθει, αυτό που οι πιο έμπειροι εκτιμούν, ένας «έντιμος συμβιβασμός» και συμφωνία για τη λήψη διαρθρωτικών και όχι δημοσιονομικών μέτρων.
Το ζήτημα είναι τι έχει να θυσιάσει ο Πρωθυπουργός και τι άμυνες έχει διαμορφώσει για την ώρα της πολιτικής διαπραγμάτευσης, η οποία εκτιμάται ότι θα είναι δύσκολη και επίπονη. Κανείς δεν γνωρίζει στον απόλυτο βαθμό τι μπορεί να θυσιάσει η ελληνική πλευρά και τι άμυνες έχει διαμορφώσει, αλλά αυτό που αναγνωρίζεται πλέον είναι ότι έχει σπάσει η σιωπή που είχε επιβληθεί εδώ και μήνες λόγω των γερμανικών εκλογών.
Η ελληνική κυβέρνηση έφθασε στην απώτατη «κόκκινη γραμμή» και ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται διατεθειμένος να παλέψει μέχρι τέλους για να μην ανεχθεί μια ακόμα θυσία της κοινωνίας, της οικονομίας και εν τέλει της ίδιας της δημοκρατίας στον βωμό των σκοπιμοτήτων διαφόρων κέντρων.
Ο κ. Σαμαράς επενδύει πολύ στο «χαρτί» ότι η Ελλάδα έχει τηρήσει τη συντριπτική πλειοψηφία, όπως λένε από την κυβέρνηση, των συμφωνηθέντων και εμφανίζεται συνεπής στις δεσμεύσεις της. Γι’ αυτό και η κεντρική γραμμή που εκπορεύεται από το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι πρέπει και οι πιστωτές να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα και να φανούν και οι ίδιοι αξιόπιστοι και πάνω απ’ όλα να δείξουν ότι εννοούν πως είναι εταίροι μας. Αυτό, είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ελληνική πλευρά, που δεν θέλει και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, να φαίνεται υποτελής έναντι της τρόικας.
Μέχρι πριν λίγο καιρό, η Ελλάδα ήταν το «μαύρο πρόβατο». Τα πυρά που δεχόταν ήταν αμέτρητα, αλλά σταδιακά με μεγάλη προσπάθεια και με άμεση και καθοριστική εμπλοκή του κ. Σαμαρά το κλίμα άλλαξε σταδιακά. Ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη αδικία, διότι όπως λένε όσοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, τονίζει σε κάθε ευκαιρία την τιτάνια προσπάθεια που έγινε και με τις τεράστιες θυσίες των πολιτών για να φανεί η Ελλάδα συνεπής στις δεσμεύσεις της και να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα.
«Και μην ξεχνάμε το τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό κόστος που ανέλαβε αυτή η κυβέρνηση, ώστε να τηρήσει τις δεσμεύσεις της» αναφέρει στο Βήμα, κορυφαίος υπουργός που θέτει θέμα αξιοπιστίας της ίδιας της τρόικας. Και δεν είναι ο μόνος, καθώς σε μεγάλο τμήμα της κυβέρνησης, κυριαρχεί η συζήτηση για ποιο λόγο η τρόικα δεν εμφανίζεται συνεπής στις δεσμεύσεις και δεν βοηθάει την ελληνική πλευρά, αλλά αντίθετα εντελώς ξαφνικά αποφασίζει να δυναμιτίσει το κλίμα.
