Θυμίζει φαρσοκωμωδία αυτή η ιστορία με τον/την άγνωστο/η εκατομμυριούχο βουλευτή που τον ψάχνει όλη η Βουλή για να αποσείσει ένα ακόμα γενικευμένο κλίμα αγανάκτησης κατά του πολιτικού συστήματος. Καλώς ή κακώς στις μέρες που ζούμε, το νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Δεν μπορείς να καλείς τους ανασφαλείς πολίτες που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό ή τα έκρυψαν στα σεντούκια τους να τα επιστρέψουν και να αφήνεις ένα βουλευτή, που υποτίθεται ότι έχει εκλεγεί για να προστατεύει το γενικότερο συμφέρον, να σκέφτεται πρώτα την τσέπη του.
Όταν, δικαίως ή αδίκως, συνολικά το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί στη συνείδηση της πλειονότητας των πολιτών, οι ίδιοι οι βουλευτές έχουν καθήκον να προασπίσουν την τιμή τους. Δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από ψευδοπροβλήματα προστασίας προσωπικών δεδομένων, ούτε να σφυρίζουν αδιάφοροι. Σε τελική ανάλυση, η χώρα δεν αντέχει μια ακόμα δόση αναξιοπιστίας και κουκουλώματος. Οι ίδιοι οι βουλευτές οφείλουν να κατανοήσουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα κυνήγι μαγισσών, αλλά με τη στοιχειώδη αυτοπροστασία τους. Αρκετό κόστος έχουν πληρώσει με τις παλινωδίες και τις ρουσφετολογικές πρακτικές τους.
Και επί τη ευκαιρία: Δεν μπορείς να ομνύεις συνεχώς στη διαφάνεια και να αποκρύπτεις τα πόθεν έσχες των πολιτικών. Γιατί με το άλλοθι της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, έχουν εξαφανιστεί από την ιστοσελίδα της Βουλής τα περιουσιακά στοιχεία νυν και πρώην βουλευτών.
Στιγμιαία δημοσιοποίηση, εξ όσων γνωρίζουμε δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα.
