Aπό τις παραδοσιακές αναδρομές στα γεγονότα της χρονιάς που φεύγει και τις προβολές στις εξελίξεις της χρονιάς που ξημερώνει λείπουν τελευταίως στην Ελλάδα οι πολλές πολλές αναφορές στις ισορροπίες της γειτονιάς μας. Δεν είναι εξαιρετικά ευχάριστη, βλέπετε, η ατμόσφαιρα με Κόσοβο και πΓΔΜ, με απειλές αλλαγής συνόρων, με Αιγαιακό και με Κυπριακό. Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης έχει περιοριστεί σε λίγη μακεδονολογία: τελικά όμως πήραμε τα 20,1 δισ. ευρώ «μας» ως Δ´ ΚΠΣ, πήρε και η πΓΔΜ το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας – πάμε παρακάτω!
Ωστόσο θα άξιζε να κοιτάξουμε σοβαρότερα προς Ανατολάς. H εξέλιξη του πολιτικού συστήματος της Τουρκίας περνάει από πολύπλοκη φάση. Τη στιγμή ακριβώς που το καθεστώς Ερντογάν βρίσκεται υπό μείζονα αμφισβήτηση, που το «βαθύ κράτος» συνεχώς δείχνει τα δόντια του, που ο Ορχάν Παμούκ δικάζεται, που στην Ανατολία στήνεται προβοκάτσια (και ο Ερντογάν πηγαίνει ο ίδιος, επί τόπου, να υποσχεθεί δικαιοσύνη), τη στιγμή που ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Γκιουλ διακηρύσσει ότι η Συμφωνία της Μαδρίτης «νομιμοποιεί» (εκσυγχρονίζοντάς το) το casus belli έναντι της Ελλάδος, στην Τουρκία διατυπώνονται θεωρίες που στηρίζουν μια εθνοτικά βασισμένη ομοσπονδιοποίηση της χώρας. Δηλαδή; Δηλαδή πανεπιστημιακοί, με στήριξη και όχι απλώς ανοχή Ερντογάν, μιλούν μέχρι και για διπλή ιθαγένεια: μία φορά Τούρκος, μία δεύτερη ή Τούρκος ή Αρμένης ή Κούρδος ή Ρουμ. Δεν σας θυμίζει επαναφορά σε λογική Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;
Θα μπορούσε να μην είναι παρά μια κίνηση καθησυχασμού της Ευρώπης, αν… Αν δεν βλέπαμε την ίδια ώρα την Τουρκία να ασκεί υψηλή διπλωματία εξοπλισμών. Από τη μια να αποκτά (για το Αιγαίο) τα καταδρομικά Spruance, τα οποία απότομα ανατρέπουν την ισορροπία εις βάρος μας. Από την άλλη να προχωρεί σε (δοκιμαστική) συμμετοχή και στο πρόγραμμα Eurofighter και στο, διάδοχο του F-16, JSF των ΗΠΑ. Πονηροί Ανατολίτες; Μάλλον είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτό: βλέποντας ότι εμείς το παρατήσαμε ανεκμετάλλευτο το «παράθυρο ευκαιρίας» που έδινε η ψύχρανση Αγκυρας – Ουάσιγκτον, οι Τούρκοι πάνε τώρα να εντάξουν τους εξοπλισμούς και τις δυνάμεις τους σε ένα νέο, μετανατοϊκό πλαίσιο.
Oπότε; Οπότε εάν η αναταραχή στο Ιράκ φέρει οριστικά ομοσπονδιακή ύπαρξη τουρκικού Κουρδιστάν και αλλαγή συνόρων (πολύ πιο κρίσιμη εκεί από ό,τι στα Βαλκάνια), η Τουρκία θα διαθέτει και ιδεολογία για να επικαλύψει τη νέα κατάσταση και νέο στρατηγικό ρόλο προκειμένου να την ελέγξει. Και τι μας ενδιαφέρει αυτό εμάς; Για ξανακοιτάξτε προς το Αιγαίο…
