Πάνω σε μια ιδέα της σοπράνο Λένιας Ζαφειροπούλου και του μουσικού της σχήματος η Λένα Κιτσοπούλου σκηνοθετεί για το Φεστιβάλ Αθηνών το διήγημα του Χάινριχ φον Κλάιστ «Η μονομαχία». «Λόγος, μουσική, αυτοσχεδιασμός και αφήγηση ήταν τα συστατικά με τα οποία ξεκίνησε η ομάδα της Λένιας και έφθασαν σε εμένα. Και ενώ δεν είχα σκοπό να δουλέψω το καλοκαίρι, ήταν ήδη Πάσχα όταν συναντηθήκαμε, τελικά δέχτηκα» λέει η σκηνοθέτρια και ηθοποιός. «Γιατί; Γιατί είναι κάτι έξω από εμένα και γιατί η ίδια η Λένια μου έκανε ένα κλικ –τόσο η ίδια όσο και η ιδέα της. Μου άρεσε επίσης ότι θα πάω εγώ σε έναν καινούργιο κόσμο, έναν κόσμο που δεν γνωρίζω. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα ψάξω, θα μάθω, θα κάνω μια μικρή σπουδή πάνω σε κάτι διαφορετικό».
Αν και είναι νωρίς ακόμη, νιώθει ότι όλο αυτό αρχίζει να παίρνει μορφή. «Πλάι στους μουσικούς έρχονται και οι δικοί μου θεατρικοί συνεργάτες, ο Γιάννης Κότσυφας και η Ιωάννα Μαυρέα. Η μορφή της παράστασης δεν είναι ακόμη σαφής. Μπορεί σε κάποιες στιγμές να παραμείνει αφήγηση, σε άλλες να είναι πιο θεατρική, αλλά πάνω απ’ όλα θα είναι μουσική». Γιατί επέλεξε να χρησιμοποιήσει μεσαιωνικούς ήχους και μελωδίες; «Βρίσκω στον κόσμο της μεσαιωνικής μουσικής στοιχεία που με συγκινούν. Γι’ αυτό και αναζητώ νέους τρόπους και τεχνικές –κάτι σαν παιχνίδι -, για να τα συνδυάσω με τη νουβέλα».
Η ίδια πιθανόν να παίξει, «αλλά παράπλευρους ρόλους. Θα ήθελα να είναι η Λένια το κεντρικό πρόσωπο. Η φωνή της, το τραγούδι, η φιγούρα, η προσωπικότητά της με παραπέμπουν στην αθωότητα της ίδιας της ηρωίδας, που καταρρέει και όλοι στρέφονται εναντίον της. Αυτή τη φιγούρα θα ενσαρκώσει… Διάβασα ότι και ο Κλάιστ σε αυτό το διήγημα δεν έχει κεντρικό ήρωα, αλλά αποκαλύπτει ένα καινούργιο πρόσωπο σε κάθε νέα στροφή. Το έργο διαθέτει αστυνομική πλοκή, δράση και πολλές ανατροπές, ενώ είναι γεμάτο μουσική και τραγούδια του Γκιγιόμ ντε Μασό, συνθέτη του 13ου αιώνα».
Πάνω απ’ όλα όμως τη συγκινεί το γεγονός ότι «βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν, μένεις με ανοιχτό το στόμα. Πιάνεται η καρδιά σου. Κάτι σαν παραμύθι, σαν μια ιστορία γεμάτη αλήθεια, καλοσύνη αλλά και τραύματα». Στην παράσταση θα συνυπάρχουν αυτούσια μέρη του Κλάιστ και ενδεχομένως κάποια δικά της «γιατί όλο και κάτι θα μου προκύψει. Στόχος είναι να φανεί αυτή η κόντρα ανάμεσα στον κόσμο τους και τον κόσμο μας –δύο κόσμοι επί σκηνής, ένας συνδυασμός που νομίζω πως θα έχει ενδιαφέρον: να παντρέψω μια δική μου γλώσσα, ένα δικό μου ύφος με τη δική του μουσική, με μια εκκλησιαστική και μυσταγωγική ατμόσφαιρα».
Κατά λάθος… μονομάχοι


Γραμμένο το 1811, το διήγημα τοποθετείται στον 14ο αιώνα. Στο επίκεντρο βρίσκονται ένας φόνος, ένας ύποπτος και ένα άλλοθι. Ο βασικός ύποπτος τη βραδιά του φόνου βρισκόταν μαζί με μια κυρία της αριστοκρατίας. Αν επικαλεστεί το άλλοθί του, η κυρία κινδυνεύει με θανατική ποινή. Εκείνη τότε απευθύνεται σε έναν ιππότη για να υπερασπιστεί την τιμή της και οι δύο άνδρες θα αναμετρηθούν σε μονομαχία. Υπονοούν έτσι ότι ο Θεός μέσω της κρίσης του θα δείξει τον ένοχο. Ο ένας τραυματίζεται σοβαρά και ο άλλος ελαφρά αλλά στην πορεία της εξέλιξης της υγείας τους η κατάσταση θα αντιστραφεί, ενώ θα προστεθεί και η αποκάλυψη μιας άλλης αλήθειας: ότι στη θέση της κυρίας ήταν μια υπηρέτρια με τα ρούχα της κυρίας. Πλήρης η ανατροπή.

πότε & πού:
«Ο Θεός κάνει παιχνίδι», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Πειραιώς 260, χώρος Ε. Στις 6 και 7 Ιουλίου, στις 23.00

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ