Οποιος βρεθεί στον κινηματογράφο «Αστυ», στο υπόγειο της πλατείας Κοραή, θα τις δει να στολίζουν το φουαγιέ του σινεμά. Κομψές μινιατούρες κινηματογραφικών αφισών, οι οποίες στην πίσω πλευρά τους έχουν ενσωματωμένο μαγνήτη για να στερεώνονται επάνω σε μεταλλικές επιφάνειες, όπως για παράδειγμα το ψυγείο.

Γνωστές ή και λιγότερο γνωστές ταινίες απαρτίζουν αυτήν την ιδιαίτερη συλλογή: από την «Τσάϊναταουν» του Ρόμαν Πολάνσκι, μέχρι τον «Δράκουλα» του Τοντ Μπράουνινγκ και από την «Metropolis» του Φριτς Λανγκ, μέχρι το «Faster pussycat… kill kill» του Ρας Μέγιερ.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της αίθουσας κ. Δημήτρη Στεργιάκη, οι μινιατούρες αυτές που κοστίζουν 3 ευρώ έκαστη, έχουν γίνει ανάρπαστες στον κόσμο των κινηματογραφόφιλων.

Τα εν λόγω μαγνητάκια αποτελούν το τελευταίο σχέδιο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης των καιρών μας που σκέφτηκε ο άνεργος εδώ και αρκετούς μήνες μοντέρ, Λάμπρος Σκάρλας. Επειτα από πέντε χρόνια εργασίας στην ΕΡΤ όπου δούλεψε στην περίφημη ψηφιοποίηση του αρχείου της, η σύμβασή του δεν ανανεώθηκε.

Ο κ. Σκάρλας είχε δουλέψει σε παλιά σίριαλ, σε εκπομπές όπως το «Μονόγραμμα» και το «Παρασκήνιο», στο «Θέατρο της Δευτέρας» αλλά και το «Χρονικό της Αντίστασης» που μεταδίδεται αυτή την εποχή στην ΕΤ1.

Το παράξενο δε, είναι ότι η ΕΡΤ πλήρωσε για την εκπαίδευσή του στο digital restoration (ψηφιακή αποκατάσταση, διόρθωση ήχου κ.λπ.) καθώς το πρόγραμμα είχε επιχορηγηθεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση προτού ενταχθεί στη δικαιοδοσία της ΕΡΤ.

Μετά τη λήξη της σύμβασής του με την ΕΡΤ, ο κ. Σκάρλας βρήκε δουλειά σε φωτοτυπείο και παρότι του δόθηκε η δυνατότητα να επαναπροσληφθεί από την ΕΡΤ με νέα σύμβαση, προτίμησε να μη δεχθεί την πρόταση και να παραμείνει στον ιδιωτικό τομέα, γνωρίζοντας όμως ότι η νέα σύμβασή του θα έληγε μέσα σε ελάχιστους μήνες. Ωστόσο, η οικονομική κρίση «χτύπησε» και το φωτοτυπείο, με αποτέλεσμα ο κ. Σκάρλας να χάσει και αυτή τη δουλειά.

Στους έξι μήνες που παραμένει άνεργος (και το γραφείο του στην ΕΡΤ κλειστό αφού η θέση του παραμένει κενή) ο κ. Σκάρλας έπρεπε να βρει κάτι να κάνει. Τη λύση του την έδωσε το πάθος του, ο κινηματογράφος. Από πολύ νεαρή ηλικία, 5 ετών για την ακρίβεια, ο 43χρονος σήμερα μοντέρ ήταν συλλέκτης κινηματογραφικών αφισών, καρτ ποστάλ και φωτογραφιών, με μια ιδιαίτερη αγάπη προς τον κινηματογράφο του φανταστικού. Αυτή ακριβώς η αγάπη του για το σινεμά άλλωστε, τον είχε ωθήσει να εγκαταλείψει τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο Κρήτης και να σπουδάσει μοντάζ στη Σχολή Σταυράκου.

Ο κ. Σκάρλας άρχισε λοιπόν να αξιοποιεί το αρχειακό υλικό του ανάλογα με τις αγαπημένες ταινίες του και σύμφωνα πάντα με τη δική του αισθητική.

«Η εικόνα πρέπει κατ’ αρχάς να έχει αισθητικό ενδιαφέρον αλλά την ίδια ώρα θα πρέπει να μη χάνεται το περιεχόμενό της όταν γίνεται η σμίκρυνση» είπε στο «ΒΗΜΑ».

Η λεπτολογία της δουλειάς του φαίνεται και από το γεγονός ότι επέλεξε ξύλο για τις κατασκευές του και όχι αλουμίνιο ή πλαστικό όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτά τα αντικείμενα.

«Μου αρέσει το ξύλο γιατί θυμίζει κάτι παλιό και επίσης αρέσει σε ανθρώπους με συγκεκριμένη αισθητική, κυρίως στους σινεφίλ», σχολίασε.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι βιντεοκλάμπ μαζικής κατανάλωσης δεν δείχνουν ενδιαφέρον προώθησης τέτοιου είδους αντικειμένων, σε αντίθεση με τα εξειδικευμένα βιντεοκλάμπ όπως το «Galaxy» της Ιπποκράτους ή τις κινηματογραφικές αίθουσες Τέχνης όπως το «Αστυ» όπου τα κινηματογραφικά μαγνητάκια του κ. Σκάρλα έχουν μεγάλη πέραση.