Το Θέατρο Σκιών έχασε την «ψυχή» του: Ο Ευγένιος Σπαθάρης πέθανετο βράδυ του Σαββάτουμετά από ατύχημα που είχε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης: έπεσε από τις σκάλες κατά την προσέλευσή του στο Ινστιτούτο Γκαίτε, μεταφέρφθηκε στο νοσοκομείο ΚΑΤ. Ο τραυματισμός του ήταν σοβαρός και αποδείχθηκε μοιραίος. Ηταν 85 ετών.

Λαϊκός καλλιτέχνης και γνήσιος εκφραστής της ελληνικής παράδοσης, ο Σπαθάρης αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτό που κληρονόμησε: Τον Καραγκιόζη και το Θέατρο Σκιών. Περισσότερα από εξήντα χρόνια, εντός και εκτός Ελλάδος εργαζόταν για να διατηρήσει ζωντανό τον μύθο, να κάνει γνωστό τον Καραγκιόζη και την παρέα του σε όλο τον κόσμο, να τον διδάξει στις νεώτερες γενιές _εκείνος πάντα πίσω από τον μπερντέ, παρέα με τους ήρωές του, τις κούκλες του.

Γεννημένος στην Κηφισιά, το 1924, δεν άργησε να μάθει την τέχνη του πατέρα του, Σωτήρη Σπαθάρη, και να την αγαπήσει βαθιά. Οι συνθήκες _λόγω Κατοχής, δεν του επέτρεψαν να ακολουθήσει την αρχιτεκτονική, αλλά του έμεινε η αγάπη για τη ζωγραφική. Η καριέρα του στο Θέατρο Σκιών ξεκίνησε το 1942 και ως το 1950 περιόδευε σε πόλεις δίνοντας παραστάσεις σε κινηματογράφους και το θέατρο. Από το 1953 άρχισε να παρουσιάζει τη δουλειά του στο εξωτερικό και να γίνεται ένας από τους καλύτερους πρεσβευτές μας. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, δίδαξε και γνώρισε ξεχωριστές τιμές.

Το Μουσείο Θεάτρου Σκιών που έφτιαξε το 1958 με την βοήθεια της συζύγου του, στο σπίτι τους στο Μαρούσι, βρήκε ευτυχή κατάληξη το 1995, όταν ο δήμος Αμαρουσίου του εξασφάλισε μόνιμη στέγη, την οποία επισκέπτονται καθημερινά παιδιά και σχολεία. Εκτοτε μοίραζε τη ζωή του ανάμεσα στην οικογένειά του, το Μουσείο και τη ζωγραφική με την οποία ασχολήθηκε ενεργά, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Πλάι στη ζωή του με τον Καραγιόζη, ο Ευγένιος Σπαθάρης πήρε μέρος σε σε κινηματογραφικές ταινίες όπως το «Πικρό Ψωμί» του Γ. Γρηγορίου (1950), την «Κιβωτό» μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και τον Μίνω Αργυράκη (κινούμενα σχέδια 1956), τον «Μεγάλο Αλέξανδρο» του Γ. Ζερβουλάκου και τη «Λυσιστράτη» (το 1960 και το 1974 αντίστοιχα), αλλά και στο «Τεριρέμ» του Α. Δοξιάδη (1992) καθώς και σε πολλά ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στην Ελλάδα. Παράλληλα συμμετείχε σε δισκογραφικές και μουσικές δουλειές ενώ έκανε και ένα πέρασμα από τον θέατρο: Το 2001 ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Μίμη Κουγιουμτζή, με το Θέατρο Τέχνης.

Στην πολυετή πορεία του ξεχωρίζουν η εικοσάχρονη συμμετοχή του στα «Κρυστάλλεια» της Πεντέλης, η μακρόχρονη παρουσία του στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και οι εμφανίσεις του στα «Δημήτρια» της συμπρωτεύουσας. Μεταξύ άλλων είχε τιμηθεί με το Βραβείο Ρώμης (1962), το Α’ Μετάλλιο του Πρίγκιπα του Μοντ, Α’ Βραβείο Πολωνίας (1978) και το Α’ Μετάλλιο Τοσκανίνι (Ιταλία) το 1978, ενώ το 2007 τιμήθηκε από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού για την μεγάλη του προσφορά στο θέατρο σκιών.

Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη το απόγευμα στο νεκροταφείο Αμαρουσίου με δαπάνη του Υπουργείου Πολιτισμού