Τσέτη Ιουλία Πρόεδρος & CEO του Ομίλου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Τσέτη, φαρμακοποιός MSc, επίτιμη δρ Φαρμακευτικής του ΕΚΠΑ,ΓΓ του ΔΣ του ΣΕΒ και πρόεδρος του UN Global Compact Network Hellas

Οικοδομώντας ανθεκτικές και βιώσιμες επιχειρήσεις

Τι κάνει έναν άνθρωπο, μία επιχείρηση ακόμη και ένα Μέσο Ενημέρωσης ανθεκτικό στη διάρκεια των χρόνων;

Η πειθαρχία του, η έμφαση στον στόχο, η ποιότητα αλλά και η απαρέγκλιτη προσήλωση στις Ηθικές Αρχές και Αξίες.

Οπως «Το Βήμα» που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας, κατάφερε να μακροημερεύσει και από το «Ελεύθερον Βήμα» του 1922 φθάσαμε στο σύγχρονο «Βήμα» του 2022, έτσι και οι επιχειρήσεις οφείλουν να μην κάμπτονται από τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, όσο ανυπέρβλητες και εάν είναι, ή φαντάζουν. Αλλά να συνεχίζουν, να τολμούν, να επαναπροσδιορίζουν τους στόχους και τη στρατηγική τους, ακόμη και εάν υπάρχουν εμπόδια στον δρόμο τους…

Οι επιχειρήσεις οφείλουν να μην κάμπτονται από τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, όσο ανυπέρβλητες και εάν είναι, ή φαντάζουν

Σε έναν κόσμο που αλλάζει και που η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή και η πρόκληση, η έννοια μας πρέπει να είναι η προσαρμογή, η συστηματική παρακολούθηση της αγοράς, η διαρκής αναζήτηση της καινοτομίας για το ευ ζην της ανθρωπότητας, η διαρκής διά βίου εκπαίδευση και μάθηση, αλλά και η αγαστή συνεργασία μεταξύ ερευνητικών Κέντρων και διεθνούς επιχειρηματικής κοινότητας.

Υστερούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ως προς τους όρους ανάπτυξης, διατήρησης και αξιοποίησης δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, γεγονός που επιδρά ήδη αρνητικά στην απασχόληση, και στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας στο διεθνές περιβάλλον.

Στις διαρκείς κρίσεις που ζήσαμε, γίναμε κοινωνοί της επονείδιστης επιστημονικής μετανάστευσης, η οποία μας κόστισε πολυεπίπεδα, οικονομικά, ερευνητικά και κοινωνικά. Ετσι, η ανάγκη οικοδόμησης ενός ισχυρού συστήματος επανακατάρτισης (reskilling) και αναβάθμισης δεξιοτήτων (upskilling), και αντίστοιχης αμοιβής ανάλογα με τις δεξιότητες, αποτελεί βασικό όχημα για την επόμενη ημέρα της οικονομίας και για να μπορέσουν οι νέοι επιστήμονες να παραμείνουν ενεργοί στη χώρα μας, αλλά και ικανοποιημένοι από την εργασία και τη ζωή τους εν γένει.

Είναι γεγονός ότι οι γυναίκες αμείβονται χαμηλότερα από τους άνδρες και άρα είναι άμεση υποχρέωση των εργοδοτών να ελέγξουν με σεβασμό και κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς φυλετικά χαρακτηριστικά, τις αποδοχές των εργαζομένων τους. Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι και η υιοθέτηση της ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας και παρ’ όλες τις γκρίζες ζώνες, εκτιμώ ότι θα είναι προς όφελος εργοδοτών και εργαζομένων, καθώς επίσης προς όφελος της ανάπτυξης και των θέσεων εργασίας.

Εκτός από τη διαρκή εκπαίδευση, ένα πεδίο που έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανάπτυξη αλλά και επιβίωση των επιχειρήσεων σε περιόδους προκλήσεων, αποτελεί η εξωστρέφεια, η έμφαση στην καινοτομία, ο ψηφιακός μετασχηματισμός αλλά και μια ολοκληρωμένη Στρατηγική για Βιώσιμη Ανάπτυξη και πράσινη οικονομία. Με έμφαση στα παραπάνω πεδία, αλλά και με βελτίωση στις βασικές υποδομές της χώρας, το μερίδιο της μεταποίησης στο Ελληνικό ΑΕΠ μπορεί να αγγίξει το 15% σε βάθος δεκαετίας, δημιουργώντας στην πορεία 550.000 νέες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Η συνεργασία μεταξύ ερευνητικής κοινότητας και επιχειρήσεων και μάλιστα νεοφυών, με πρωταγωνιστές τη βασική έρευνα, τις Βιοεπιστήμες και την καινοτομία, μπορεί να αποδώσει σημαντικούς καρπούς, δημιουργώντας προϊόντα υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας για τους ανθρώπους, ώστε να βελτιώνεται καθημερινά η ποιότητα ζωής τους. Αλλωστε αυτός είναι ο κρίσιμος ρόλος των επιχειρήσεων, να υπηρετούν με αφοσίωση, ενθουσιασμό και όραμα τον ασθενή και καταναλωτή.

Και βεβαίως, έχει μείζονα σημασία να δούμε και πάλι στην Ευρώπη σε πλήρη εξέλιξη τις παραγωγικές μονάδες, στέλνοντας το ισχυρό μήνυμα της αυτάρκειας και επάρκειας της βιομηχανικής παραγωγής και της όσο το δυνατόν μικρότερης εξάρτησης από τρίτες χώρες.

Ολα αυτά, υπό το πρίσμα των ίσων ευκαιριών και της μείωσης των ανισοτήτων για τους εργαζομένους, και φυσικά σύμφωνα με τις Αρχές του Οικουμενικού Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών.

ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ