Μεσημέρι Κυριακής. Ή αλλιώς ακριβώς στο χρονικό παράθυρο που θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ως prime time της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Βρισκόμαστε στο πιο προνομιακό, αναγνωρίσιμο και αναντίρρητα ιστορικά φορτισμένο κομμάτι της. Την περιοχή του Σουνίου.
Οι παραθεριστές του Σαββατοκύριακου αθροίζονται σε χιλιάδες στις οργανωμένες και τις ελεύθερες παραλίες, δεκάδες σκάφη αράζουν σε υπήνεμους κόλπους, στρατιές από φιλοπερίεργους επισκέπτες της αττικής γης ανηφορίζουν, παρά τη συνθήκη της ζέστης, προς τον εμβληματικό Ναό του Ποσειδώνα, ενώ σε παράλληλο χρόνο αναρίθμητα stories και posts ανεβαίνουν στα κοινωνικά δίκτυα αποτυπώνοντας ξεθωριασμένα από το εκτυφλωτικό φως σπαράγματα του ελληνικού καλοκαιριού αυτή την κυριακάτικη ανάπαυλα.
Θα ήταν μια καλοκαιρινή αργία σαν όλες τις άλλες, εάν η προσοχή όλων δεν μετατοπιζόταν συλλογικά από το αυτονόητο, δηλαδή τον ήλιο και τη θάλασσα, τον περίπατο στα χνάρια των αρχαίων ημών προγόνων και το θρέψιμο των social media με καρτποσταλικής ομορφιάς, αυτοαναφορικά αλλά ακόμα και άτεχνα στιγμιότυπα, σε ένα γεγονός που λάμβανε χώρα σε μικρή απόσταση από την ακτή.
Θα μπορούσες να πιστέψεις ότι βρισκόσουν αντιμέτωπος με μία από εκείνες τις στιγμές που ο χρόνος φαίνεται να σταματά. Ομως στην πραγματικότητα έτρεχε. Και μάλιστα με ιλιγγιώδη ρυθμό. Κανείς δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει τα δεκάδες, εντυπωσιακά στην όψη σκαριά που από τις πρώτες μεσημβρινές ώρες ξεκίνησαν να υπακούν στο πρόσταγμα του Αιόλου διαγράφοντας αέρινες, σχεδόν χορευτικές ρότες.
Ηταν τα ιστιοπλοϊκά σκάφη του αγώνα Aegean 600 που έπαιρναν σιγά-σιγά τη θέση τους στη γραμμή της εκκίνησης, σαν έτοιμα από καιρό για να πρωταγωνιστήσουν σε μια συναρπαστική πολυήμερη περιπέτεια στο Αιγαίο Πέλαγος, που διοργανώθηκε για πέμπτη χρονιά με επιτυχία από τον ΠΟΙΑΘ (Πανελλήνιος Ομιλος Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης).
Ο εφοπλιστής Γιώργος Προκοπίου, ιδιοκτήτης της Olympic Marine του Λαυρίου που φιλοξένησε τα σκάφη της διοργάνωσης, κήρυξε την έναρξη του 5ου ιστιοπλοϊκού αγώνα Aegean 600.
Στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει βρεθεί ποτέ προηγουμένως στη θέση να παρακολουθήσει διά ζώσης έναν αγώνα ιστιοπλοΐας, το Aegean 600, που από την πρώτη του διοργάνωση το 2021 προσελκύει κάθε χρόνο στην Ελλάδα ολοένα και περισσότερα σκάφη και πληρώματα από όλον τον κόσμο, είναι η καλύτερη αφορμή για να λάβει το βάπτισμα του πυρός στο άθλημα που ταιριάζει όσο κανένα άλλο σε μια χώρα που διαθέτει πάνω από 13.500 χιλιόμετρα ακτογραμμής και έναν θησαυρό 6.000 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων.
Αλλωστε, τόσο οι ιστιοπλόοι όσο και οι θεατές δεν έχουν κάθε ημέρα την ευκαιρία ή τη δυνατότητα να γίνουν κομμάτι ενός αγώνα που ξεκινά από το Σούνιο, έναν τόπο που αναφέρεται για πρώτη φορά ως ιερό ακρωτήριο των Αθηναίων στην «Οδύσσεια» του Ομήρου και όπου σήμερα δεσπόζει, 73 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, ο δωρικού ρυθμού – αλλά ξεκάθαρα ινσταγκραμικός – ναός του 5ου αιώνα π.Χ. Αλλά και να διατρέξουν τοπόσημα των ελληνικών νησιών συνδεδεμένα άρρηκτα με ήρωες, θεούς, μύθους αλλά και το απαράμιλλο ελληνικό φυσικό κάλλος.
60 σκάφη, 600 μίλια
Ακριβώς στις δύο το μεσημέρι της προηγούμενης Κυριακής – με ακρίβεια δευτερολέπτου και συνέπεια αντάξια του επίσημου χρονομέτρη της διοργάνωσης, της Rolex – τα 60 σκάφη και τα πληρώματά τους, που κατέφθασαν στη χώρα μας από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, τη Μάλτα, τις ΗΠΑ, την Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία, τη Βουλγαρία και το Βέλγιο, άνοιξαν (κατά κυριολεξία) πανιά. Η εικόνα τους καθώς έπλεαν με βορειοανατολικό άνεμο 12 έως 16 κόμβων ήταν καθηλωτική. Αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή.
Παύλος Καγιαλής, Σοφία Βαχάρη-Τσουβελεκάκη, Ηρώ Βαχάρη-Καμπάνη, Ιωάννης Μαραγκουδάκης.
Οι έμπειροι ιστιοπλόοι είχαν μπροστά τους 600 μίλια ή αλλιώς μια πορεία που ξεκίνησε με προορισμό τη Μήλο, διέσχισε την Καλντέρα της Σαντορίνης, συνέχισε στα νοτιοανατολικά προς την Κάσο και την Κάρπαθο, πέρασε από τα ανοιχτά της Ρόδου, της Κω και της Καλύμνου για να καταλήξει στο Αγαθονήσι και το Φαρμακονήσι και από εκεί στο Ικάριο Πέλαγος, στην Πάτμο και έπειτα στη Μύκονο και στο νησί του Απόλλωνα, τη Δήλο – το τελευταίο ορόσημο προτού τα σκάφη βάλουν ρότα για Τζια, με κατάληξη στο σημείο από όπου ξεκίνησαν.
Ακούγεται απλό. Ομως η διαδρομή που δεν παίρνει παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα της ώρας για να καταγράψει κανείς σε λέξεις, είναι στην πραγματικότητα μια απαιτητική συνθήκη ή, όπως θα μπορούσε να σημειώσει κάποιος με περίσσευμα ποιητικής αδείας, ένα ταξίδι ανάμεσα σε Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες.
Μπορεί τα πληρώματα των 60 σκαφών να μην κλήθηκαν να αναμετρηθούν με μυθικά τέρατα, όμως είχαν να ολοκληρώσουν έναν ιστιοπλοϊκό αγώνα που προϋποθέτει εμπειρία, επιμονή στη λεπτομέρεια, χειρουργική ακρίβεια και καλά σταθμισμένες αποφάσεις. Και που δεν έχει πάντα σύμμαχό του τον ούριο άνεμο.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν non stop αγώνα 600 μιλίων – με ρότα χαραγμένη από ιστιοπλόους για ιστιοπλόους – σε ένα απαιτητικό και απρόβλεπτο θαλάσσιο τερέν σαν αυτό του Αιγαίου Πελάγους. Αλλά είναι τελικά η ίδια η φύση του αθλήματος που ενέπνευσε και τη δημιουργία του Yacht-Master ή αλλιώς του ρολογιού που υπενθυμίζει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την εκλεκτική συγγένεια μεταξύ ιστιοπλοΐας και ωρολογοποιίας.
Είναι σίγουρα προνόμιο να μπορείς να είσαι αυτόπτης μάρτυρας της εκκίνησης ενός ναυταθλητικού γεγονότος με οικουμενική αίγλη, όπως το Aegean 600, και μάλιστα αραγμένος μόλις λίγα μέτρα από το σημείο όπου ο αφέτης δίνει το σύνθημα της έναρξης. Και είναι ακόμα πιο συναρπαστικό να μαθαίνεις μικρές λεπτομέρειες, να φωτίζεις άγνωστες πτυχές με τη βοήθεια ειδημόνων του αθλήματος ή απλώς να ακούς τις προβλέψεις τους για την έκβαση του αγώνα, που ολοκληρώθηκε με τη χθεσινοβραδινή τελετή λήξης στο Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου.
