Ηταν την περασμένη Τετάρτη και αν δεν το είχε πει ο Βασίλης Κικίλιας, που διαθέτει το φυσικό κύρος, δεν θα καθόμουν τώρα να το συζητήσω. Υπό τις συνθήκες εκείνες όμως, ειδικά δε με τον κ. Κικίλια θυμωμένο στα όριά του, δεν επιτρεπόταν, έκρινα, να το αγνοήσω. Η μήνις του κ. Κικίλια, ξέρετε, είναι κάτι συγκλονιστικό, αλλά δεν έχει βρεθεί ο σύγχρονος Ομηρος να την εξιστορήσει. Η κυβέρνηση, προειδοποιούσε ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, «θα προχωρήσει σε πιο αυστηρά και σκληρά μέτρα».
Αν εννοεί ότι θα στείλουν και άλλες φρεγάτες, σκέφτηκα, ας μην κάνουν τον κόπο ούτε τα έξοδα. Είδαμε πόσο αποτελεσματική δουλειά έκαναν, ας μην προκαλούμε την τύχη μας. Στείλαμε δύο εμείς, εκείνοι μας έστειλαν μερικές χιλιάδες μέχρι στιγμής και ο αριθμός ανεβαίνει. Μην κατεβάσουμε και τρίτη φρεγάτα, γιατί αν η αντίδραση είναι ανάλογη χαθήκαμε.
Αργότερα την ίδια μέρα ήλθε και ο Πρωθυπουργός, από το βήμα της Βουλής μάλιστα, να κάνει συγκεκριμένη την αυστηρή στάση. Η δίοδος από τη Λιβύη κλείνει για τρεις μήνες, είπε, όπερ σημαίνει ότι όσοι εισέρχονται παρατύπως και συλλαμβάνονται θα φυλακίζονται για τρεις μήνες – γιατί αυτό είναι η κράτηση σε κλειστές δομές.
Υποθέτω, δε, ότι αν η κατάσταση δεν αποκλιμακωθεί και η κυβέρνηση παρατείνει το τρίμηνο κλείσιμο, θα παραταθεί και η κράτηση των παρανόμως εισελθόντων.
Προφανώς το μέτρο είναι σωστό, γιατί αν όποιος εκβίαζε βάζοντας μπροστά τους αδύναμους κέρδιζε, τότε η Παλαιστίνη και οι Αγιοι Τόποι θα είχαν καταληφθεί από τη Σταυροφορία των Παιδιών – τα έχουμε ξαναπεί αυτά –, οι δε Χαμάς και Χεζμπολά θα είχαν προ πολλού καταλύσει το κράτος του Ισραήλ. Δεν φτάνει αυτό όμως.
Η κράτηση ή φυλάκιση είναι απαραίτητη για την αποτροπή ανεπιθύμητων αφίξεων (τέτοιες είναι, μη στραβομουτσουνιάζετε), αλλά είναι μέτρο που αφορά τα θύματα της υπόθεσης. Πλήττει τους ανεπιθύμητους δυστυχισμένους, που ο φύλαρχος με το βαμμένο μουστάκι χρησιμοποιεί ως όπλο. Χρειάζονται οπωσδήποτε και μέτρα για το καθεστώς της Ανατολικής Λιβύης.
Εδώ όμως είναι τα δύσκολα! Γιατί, ακόμη και αν αποφασίζαμε να αντιδράσουμε εκτός πλαισίου διεθνούς νομιμότητας (και, θυμίζω, είναι το Διεθνές Δίκαιο που μας ενώνει με τη Λιβύη…), και πάλι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, γιατί διατηρούμε τις Ενοπλες Δυνάμεις για αποτρεπτικούς λόγους – βασικά, δηλαδή, για το θεαθήναι – αλλά και ως μέσον κοινωνικής πολιτικής, αφού παρέχει απασχόληση σε χιλιάδες. Δεν έχουμε την κουλτούρα άλλων κρατών, που αξιοποιούν ευκαιρίες για να συμμετέχουν σε διεθνείς αποστολές, ώστε να συλλέγουν εμπειρίες για τις νέες μορφές κινδύνων και απειλών.
Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς του είναι το μέγιστο. Και στο Αφγανιστάν ακόμη, πιέσαμε για να βρούμε μια όσο πιο ασφαλή θέση γίνεται, μακριά από κινδύνους, και το διαφημίζαμε στο εσωτερικό λες και είχαμε πάει στον πόλεμο. Αν εξαιρέσουμε τον τομέα των μαχητικών, στον οποίο υπάρχει πλούσια πείρα λόγω των αναχαιτίσεων στο Αιγαίο (που ευτυχώς έχουν σταματήσει), στα υπόλοιπα δεν ξεχωρίζουμε. Θυμίζω ότι μια εκδρομή για αξιωματικούς πήγαμε να κάνουμε στη Λιβύη, επί αρχηγίας Κωνσταντίνου Φλώρου, και κατέληξε σ’ εκείνη τη φοβερή τραγωδία με τη σύγκρουση του λεωφορείου και τη φωτιά που ακολούθησε.
Ο Πρωθυπουργός όμως είχε κάτι άλλο στον νου του, που συνάδει απόλυτα με τη διεθνή νομιμότητα: «Οι Ενοπλες Δυνάμεις μας είναι διατεθειμένες να συνεργαστούν με τις Αρχές της Λιβύης, για να αποτρέψουμε την αναχώρηση από τις ακτές τους». Αυτό μάλιστα! Εξάλλου, τι είπαμε ότι μας ενώνει με τη Λιβύη; Η προσήλωση (sic) στο Διεθνές Δίκαιο! Θα μπορούσαμε να στείλουμε επίλεκτες μονάδες να συνδράμουν τις Αρχές του Χαλιφάτου. (Το καθιέρωσα, πάει και τελείωσε. Του Χαλίφα είναι το κράτος, Χαλιφάτο θα το λέω εφεξής.)
Φέρ’ ειπείν, θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε με ντρόουν! Αν δεν κάνω λάθος, δύο έχουμε, ευεργεσία του γνωστού Θανάση και της οικογένειάς του. Γιατί να μη στείλουμε το ένα για να παρακολουθεί τις ακτές της Λιβύης.
Αμφιβάλλω, όμως, αν υπάρχει η προθυμία εκ μέρους του Χαλιφάτου. Εδώ μόλις πέταξε έξω τους εκπροσώπους της ΕΕ, θα δεχθεί τον δικό μας στρατό να βοηθήσει; Η μόνη προϋπόθεση, πιστεύω, υπό την οποία θα δεχόταν να στείλουμε πλοία, θα ήταν για να μεταφέρουν μετανάστες.
Με τον κίνδυνο μιας νέας Πύλου να απειλεί τη χώρα, ίσως θα έπρεπε να αναζητήσουμε άλλου τύπου «σκληρά μέτρα», να σκεφτούμε λίγο «out of the box», που λένε… Ας πούμε, μόλις μου κατέβηκε μια ιδέα για να του ασκηθεί πίεση, την καταθέτω και εσείς την κρίνετε: Μήπως να του στείλουμε τον λογαριασμό για εκείνες τις δύο διανυκτερεύσεις στην προεδρική σουίτα το 2019; Με τους τόκους, φυσικά. Και το κόστος για όσα βούτηξε φεύγοντας!
ΠΡΩΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Χρήστος Κέλλας δεν φημίζεται για το επικοινωνιακό ταλέντο του ούτε για την αναλυτική δεινότητά του. Εν τούτοις, χωρίς να το θέλει ο άνθρωπος, απαντώντας σε ερώτηση της αντιπολίτευσης για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, σε ένδεκα λέξεις ο κ. Κέλλας συμπύκνωσε την ουσία και την αιτία του σκανδάλου: «Για την κυβέρνησή μας, ο πρωτογενής τομέας είναι οι άνθρωποί του».
Αυτό δηλαδή που ήταν το σύνθημα του Ακη Τσοχατζόπουλου και του ρεύματος που εκπροσωπούσε στο ΠαΣοΚ: Πρώτα ο άνθρωπος! Θεσμοί, διαδικασίες, νόμοι, κανονισμοί και τα τοιαύτα για ποιον υπάρχουν; Μα, για τον άνθρωπο! Αυτό λοιπόν κάναμε και εμείς με τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Βάλαμε πρώτα τον άνθρωπο και τώρα πληρώνουμε πρόστιμα και υφιστάμεθα τον πανευρωπαϊκό διασυρμό. Αν όμως «ο άνθρωπος» μένει ικανοποιημένος, τότε εγώ πάω πάσο. Χαλάλι τα πρόστιμα και η ξεφτίλα. Ρωτήστε τον να σας πει, εγώ δεν ξέρω καν ποιος είναι…
