Ενα ερώτημα πλανάται πάνω από την πολιτική ζωή της χώρας, που επί του παρόντος δεν έχει απάντηση: Θα κάνει νέο κόμμα ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας; Και αν ναι, πότε και με ποιους στόχους;
Ακόμη και οι στενότεροι των συνεργατών του δεν μπορούν να απαντήσουν με βεβαιότητα, παρά διευκρινίζουν ότι αξιολογεί τις πολιτικές συνθήκες, επιχειρεί κάποιες προπαρασκευαστικές κινήσεις και εμφανίσεις, αλλά δεν έχει ακόμη αποφασίσει αν και πότε θα κάνει το αποφασιστικό βήμα.
Η αλήθεια είναι ότι παρακολουθεί από κοντά τις όποιες εξελίξεις, έχει πυκνώσει τις παρεμβάσεις του, του προσέφερε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μια ευκαιρία με την επίθεση που εξαπέλυσε προσφάτως εναντίον του από του βήματος της Βουλής, αλλά μέχρι εκεί, τίποτε παραπάνω προς ώρας.
Η σφαίρα που δεν πρέπει να αστοχήσει
Οσοι συνομιλούν και συνεργάζονται μαζί του δεν κρύβουν ότι «ζυγίζει το περιβάλλον, μετρά και ξεναμετρά τις φθορές της κυβέρνησης», όπως «και τις επιδόσεις της αντιπολίτευσης» βεβαίως. Και εξηγούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός «έχει μια σφαίρα στη διάθεσή του και δεν του επιτρέπεται να αστοχήσει, θέλει να είναι σίγουρος ότι η κίνησή του θα αποδώσει, ότι θα βρει ικανό αριθμό ένθερμων υποστηρικτών στην κοινωνία, οι οποίοι θα είναι διατεθειμένοι θα συμπορευθούν μαζί του και να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα δυναμικής επιστροφής στην πολιτική σκηνή της χώρας».
Τα τρέχοντα δημοσκοπικά στοιχεία επιτρέπουν μεν αισιοδοξία, αλλά, όπως λένε συνομιλητές και συνεργάτες του, δεν επαρκούν να εγγυηθούν τον στόχο μιας δυναμικής επιστροφής. Οι ίδιοι δεν κρύβουν ότι ο πρώην πρωθυπουργός θέλει, κατ’ ελάχιστον, να διαμορφώσει προϋποθέσεις που θα του επιτρέψουν να ηγείται της αντιπολίτευσης μετά τις επόμενες εκλογές. Να είναι σίγουρα δεύτερο, δηλαδή το κόμμα που θα συγκροτήσει να συγκεντρώσει υψηλότερα ποσοστά από αυτά του ΠαΣοΚ ή της Πλεύσης Ελευθερίας, που σήμερα παλεύουν για αυτή τη θέση.
Αναγνωρίζει βεβαίως, πάντα κατά τους συνεργάτες του, ότι φέρει διπλό πολιτικό βάρος: Αυτό του επιεικώς ατυχούς, γεμάτο αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, πρώτου εξαμήνου του 2015 και το επόμενο της διόρθωσης του δημοψηφίσματος με την περιβόητη «κωλοτούμπα», που φόρτωσε με πρόσθετο κόστος την ελληνική κοινωνία.
Τι παρέδωσε στον Μητσοτάκη
Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που ζήτησε τη δημοσιοποίηση των πρακτικών τού συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου του 2015 προκειμένου να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις και να καταδειχθεί ότι ουδέποτε σκέφθηκε την έξοδο από την ευρωζώνη και πως το δημοψήφισμα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα εργαλείο για την κατά το δυνατόν αποδοτικότερη διαπραγμάτευση με τους εταίρους.
Επικαλείται προς τούτο τις σχετικές αναφορές της Ανγκελα Μέρκελ στο δικό της βιβλίο, το οποίο προσφάτως παρουσίασε η ίδια στην Αθήνα, όπου πέραν των άλλων εκθείασε και το υψηλό επίπεδο των διαπραγματευτών που τον συνόδευαν σε εκείνο το εξαντλητικό,17ωρης διάρκειας, παζάρι με τις ευρωπαϊκές αρχές.
Επιπλέον, ο στενός κύκλος που τον συνοδεύει πιστεύει ότι επιβάλλεται να αναδειχθεί το παραδοτέο, να ενημερωθεί επαρκώς ο ελληνικός λαός τι ακριβώς παρέδωσε στον κ. Μητσοτάκη το 2019, πόσο ασφαλισμένη άφησε την ελληνική οικονομία και κατά πόσο ο κ. Μητσοτάκης αξιοποίησε, προς όφελος του λαού και της χώρας, το αποτέλεσμα της πενταετούς διακυβέρνησής του.
Βάσει των παραπάνω, το εγχείρημα της δυναμικής επιστροφής του κ. Τσίπρα μόνο απλό δεν είναι. Οπως λένε οι δικοί του, θέλει ακόμη πολλή δουλειά, πολύ κόπο και αρκετό χρόνο προκειμένου να είναι επιτυχές.
Το βιβλίο για να φανεί η δική του αλήθεια
Σύμφωνα πάντα με τους στενότερους των συνεργατών του, το βιβλίο που επιμελείται τούτο τον καιρό θα προσφέρει την ευκαιρία και τη δυνατότητα επικοινωνίας της δικής του αλήθειας.
Το συγκεκριμένο έργο θα εξιστορεί τα επίμαχα γεγονότα της περιόδου 2015 – 2019, γράφεται με αυτοκριτική διάθεση, έχει χαρακτήρα προσωπικού απολογισμού, αλλά και προγραμματικού για το μέλλον. Με αυτό το βιβλίο σκοπεύει να επανασυστηθεί και να επανασυνδεθεί με την ελληνική κοινωνία.
Οπως βεβαιώνουν όσοι έχουν γνώση του προγραμματισμού του κ. Τσίπρα, το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στα τέλη του προσεχούς Οκτωβρίου και την έκδοσή του θα ακολουθήσουν παρουσιάσεις σε όλη την Ελλάδα. Με άλλα λόγια, σκοπεύει να γυρίσει όλη τη χώρα με αυτό το βιβλίο στο χέρι.
Πολλά λοιπόν θα εξαρτηθούν από την υποδοχή που θα έχει το συγκεκριμένο πόνημα, από το πόσο μαζική θα είναι η προσέλευση των πολιτών και από το κλίμα που θα επικρατήσει στις παρουσιάσεις.
Η σπατάλη των πόρων από την κυβέρνηση
Από εκεί και πέρα, ο κ. Τσίπρας αποδίδει εξαιρετική σημασία στις τρέχουσες εξελίξεις, πολιτικές και οικονομικές. Πιστεύει ακράδαντα ότι η διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα παρότι προικοδοτήθηκε με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τόσο στα χρόνια της πανδημίας με την απαλλαγή από τους δεσμευτικούς όρους του συμφώνου σταθερότητας όσο και μετέπειτα με τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.
Αυτός και τα οικονομικά στελέχη που τον συνοδεύουν εκτιμούν ότι σπατάλησε τους πόρους, τους κατηύθυνε μονομερώς, δεν διαχύθηκαν στο σώμα της ελληνικής οικονομίας, παρά αξιοποιήθηκαν από έναν στενό κύκλο φίλιων δυνάμεων, με αποτέλεσμα οι οικονομικές επιδόσεις της χώρας να είναι περιορισμένες και χωρίς να επηρεαστεί καθοριστικά, όπως θα έπρεπε, το παραγωγικό μοντέλο.
Κατά τον κ. Τσίπρα η ελληνική οικονομία, μόλις τελειώσουν οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης, θα κινδυνεύσει να χάσει και αυτήν ακόμη τη σημερινή περιορισμένη αναπτυξιακή δυναμική. Το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών αναγνωρίζει ότι μετά το 2027 θα αναδειχθεί πρόβλημα βιωσιμότητας της ανάπτυξης, η ελληνική οικονομία θα επανέλθει σε ετήσιους ρυθμούς μεγέθυνσης της τάξης του 1%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική πλειοψηφία.
Οι στενότεροι των συνεργατών του κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη δεκαετία που ακολουθεί μέχρι το 2035. Πιστεύουν ότι οι συνθήκες κρίσης και στασιμότητας θα επανέλθουν και θεωρούν ότι επιβάλλεται γενναία στροφή στην οικονομική πολιτική. Το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής πρέπει απαραιτήτως να αλλάξει, αλλά κυρίως είναι αναγκαίο να υπάρξουν κρίσιμες αναπτυξιακού χαρακτήρα παρεμβάσεις με σκοπό τη δημιουργία ενός αποθέματος κρατικών επενδυτικών πόρων, ικανών να συνδεθούν με τα παραγωγικά τμήματα της οικονομίας και να επιτύχουν τη διεκδικούμενη εδώ και χρόνια στροφή στην παραγωγή.
Συγκεκριμένα μιλούν για την οικοδόμηση ενός νέου αναπτυξιακού και παραγωγικού προτύπου και οράματος, που θα εγγυηθεί την πραγματική αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας, συνδυάζοντας κρατικούς και ιδιωτικούς πόρους, σε ένα σχήμα οργανωμένης μετάβασης από τη σημερινή νοσηρή προαγωγή φίλων και συγγενών σε έναν πανεθνικό σκοπό αναγέννησης και αναδημιουργίας.
Για αυτό προτίθενται να οργανώσουν πανεθνικής κλίμακας διάλογο με τις πιο παραγωγικές εκφράσεις της οικονομίας και της κοινωνίας με σκοπό να επιλεγούν οι κρισιμότεροι των κλάδων, μέσω των οποίων θα μπορούσε να υπηρετηθεί, κατ’ αξιόπιστο τρόπο, η παραγωγική στροφή που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ασφαλιστεί έναντι του μέλλοντος.
Οπως γίνεται αντιληπτό, οι προϋποθέσεις μιας δυναμικής επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα είναι πολλές και δύσκολες. Μπορεί να ευνοείται από την επιταχυνόμενη φθορά του κ. Μητσοτάκη και από την αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να παρουσιάσουν ένα αξιόπιστο σχέδιο για τη χώρα και τους πολίτες, αλλά και ο δικός του δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Από την άλλη, όπως λένε και οι συνεργάτες του, δεν θα βρει καλύτερες πολιτικές συνθήκες να επιχειρήσει το άλμα. Υπό τον όρο πάντα ότι δεν θα είναι άλμα στο κενό.
