Σκεφτόμουν λίγο πάνω σε όσα συνέβησαν μέσα στην εβδομάδα με τον πρώην πλέον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Παππά. Σκεφτόμουν ποιος φταίει περισσότερο για το γεγονός ότι φτάσαμε σε σημείο ένας έλληνας ευρωβουλευτής να γρονθοκοπεί έναν άνθρωπο και δη Ελληνα και μάλιστα δημοσιογράφο και όλα αυτά στο Στρασβούργο. Πιθανότατα ο κ. Παππάς θα συμπεριφερόταν με αυτόν τον τραμπούκικο τρόπο είτε ήταν ευρωβουλευτής είτε όχι· άλλωστε και με άλλες αφορμές είχαμε σοβαρές ενδείξεις για την οξύτητα του χαρακτήρα του.
Δεν μπορείς να φτάσεις σε σημείο να χτυπάς δημοσίως έναν άνθρωπο αν δεν είναι αυτό το πρωτογενές «υλικό» του χαρακτήρα σου, απλώς δεν μπορείς να το κάνεις. Αρα δεν φταίει ο Νίκος Παππάς που εμείς βρεθήκαμε με έναν έλληνα αξιωματούχο να αναζητείται στο πλαίσιο του αυτοφώρου για ξυλοδαρμό. Αλλωστε τι να καταλάβει ο κ. Παππάς από την ουσία και την ευθύνη του αξιώματός του; Εκείνος δήλωσε τη διαθεσιμότητά του και για τον Δήμο της Αθήνας και για την Ευρωβουλή και τα υπόλοιπα ξεδιπλώθηκαν πολύ αβίαστα και φυσικά για τον κ. Παππά. Παραλίγο δήμαρχος της Αθήνας και μετά Ευρωβουλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραδόθηκε με ευκολία στη λύση ενός αναγνωρίσιμου προσώπου που θα έφερνε ψήφους.
Ο κ. Παππάς ήταν ολίγο από φιλάνθρωπος, πολύ από «άντρας» βαρύς, που τα λέει έξω από τα δόντια και σταράτα, εντάξει λίγο οξύθυμος αλλά δεν πειράζει διότι κι αυτό είναι, ρε παιδί μου, κομμάτι της γοητείας του αλλά και τι άλλες ταμπέλες είχε ο Νίκος Παππάς; Ηταν λέει και «αντισυστημικός» και «εναλλακτικός» και γενικά διαφορετικός… Μάλιστα… Μια σημαντική ευθύνη λοιπόν την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ που αποφάσισε να εντάξει στα ψηφοδέλτιά του τον κ. Παππά. Διότι εντάσσω στα ψηφοδέλτια σημαίνει προτείνω το πρόσωπο ως επιλογή προς τους πολίτες.
Οταν υποκύπτεις λοιπόν σε τέτοιους πειρασμούς, θα έρθει και η ώρα που θα εισπράξεις τα επίχειρα. Φταίμε όμως κι εμείς οι ψηφοφόροι διότι με τη δική μας δύναμη και προτίμηση έχουν βρεθεί κατά καιρούς τα λάθος πρόσωπα στις λάθος θέσεις, συχνά με ολέθριες συνέπειες. Ο κ. Παππάς δεν έκανε πραξικόπημα, βρέθηκε στις Βρυξέλλες με τις ψήφους των ελλήνων πολιτών και για να είμαστε ακριβείς πήρε 132.000 ψήφους. Πώς να μας δικαιολογήσω… Θα πω ότι είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη μας να ελπίσουμε σε κάτι διαφορετικό από το υπάρχον πολιτικό προσωπικό που φτάνουμε σε σημεία απελπισίας. Διότι περί απελπισίας πρόκειται. Σε κάθε περίπτωση με τον κ. Παππά ό,τι έγινε έγινε, έχει όμως μια αξία να προσπαθήσουμε να διδαχθούμε κάτι απ’ όλο αυτό.
Επειδή έχουμε μπροστά μας εθνικές κάλπες οι οποίες δεν αποκλείεται να έρθουν μέσα σε περιβάλλον πολλαπλών προκλήσεων, πριν «ακουμπήσουμε» την απελπισία μας πάνω σε λάθος πρόσωπα που μπορεί στη συγκυρία να μοιάζουν εναλλακτικά ή διαφορετικά, να το σκεφτούμε δυο φορές.
