Η εξεταστική χρονιά τελείωσε. Τυπικά έφερε τις επιτυχίες ή τις απογοητεύσεις της με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ. Τα χνάρια των νέων στον μεγάλο εξεταστικό μαραθώνιο, ωστόσο, ήδη έσβηναν, όσο εμείς ξεκινούσαμε και πάλι να σκεφτόμαστε: Πώς αντιμετωπίσαμε τη στρέβλωση της εισόδου των υποψηφίων στα πανεπιστήμια με βαθμολογίες κάτω από τη βαθμολογική βάση της προηγούμενης δεκαετίας; Με ένα εξεταστικό σύστημα (την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής) που αντέστρεψε την εικόνα και μας έφερε από τις κενές κόλλες στις Πανελλαδικές, στα… κενά τμήματα.
Πώς αντιμετωπίσαμε την αγωνία των ανώτατων Τεχνολογικών Ιδρυμάτων να «αγγίξουν» την αίγλη των πανεπιστημίων; Καταργώντας τα ΤΕΙ τελείως με την ένταξή τους στα πανεπιστήμια και αφήνοντας τη «μαύρη τρύπα» στη θέση της ανώτατης τεχνολογικής βαθμίδας να χάσκει επί έξι χρόνια.
Η μια πρόχειρη μεταρρύθμιση διαδέχεται την άλλη στον χώρο της Παιδείας τα τελευταία 15 χρόνια και δεν είναι προνόμιο μιας κυβέρνησης ή ενός ιδεολογικού χώρου, αλλά νοοτροπία μιας ολόκληρης χώρας. Ο,τι θέλει σχέδιο, προσπάθεια, επαρκή χρηματοδότηση, φιλοπατρία φαίνεται ότι μένει πίσω.
Οι επόμενες χρονιές θα φέρουν στον χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης της χώρας τα περίφημα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά νέα πανεπιστήμια της χώρας. Ηρθε η ώρα λοιπόν για ένα κοινό σύστημα εισαγωγής σε κρατικά και μη κρατικά πανεπιστήμια.
Ωστόσο, επειδή τα λάθη του παρελθόντος φαίνεται πιθανό να επαναληφθούν (και επειδή πολλές προτάσεις ήδη συζητιούνται για αλλαγή του μοντέλου του εξεταστικού μας συστήματος), είναι χρήσιμο να σκεφτούμε τα εξής: στον δρόμο για το Εθνικό Απολυτήριο στόχος δεν είναι να γεμίσουμε το Λύκειο με εθνικού τύπου εξετάσεις (και στην Α’ και στη Β’ και στη Γ’ τάξη) και στο τέλος να έχουμε και τις πανελλαδικές εξετάσεις με διαφορετικά ποσοστά βαρύτητας. Αντί να απελευθερώσουμε τους νέους και τις οικογένειές τους έτσι, κινδυνεύουμε να τους τρελάνουμε. Επιπλέον το μοντέλο αυτό, για όσους θυμούνται, έχει εφαρμοστεί ξανά και απέτυχε.
Η ενδυνάμωση του Λυκείου και οι «μίνι» Πανελλαδικές στο εσωτερικό του για να εκδοθεί στο τέλος της βαθμίδας ένα ισχυρό Εθνικό Απολυτήριο δεν μπορούν να συνδυαστούν με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Ή το ένα θα πάρουμε ή το άλλο.
Το μεγάλο θέμα που τίθεται σε διερεύνηση προς τα παραπάνω είναι πώς θα γίνεται η βαθμολογία των γραπτών σε αυτές τις λυκειακές εξετάσεις ώστε να διατηρηθεί το αδιάβλητο της διαδικασίας. Και γι’ αυτό θα μπορούσαμε να προστρέξουμε στην Τράπεζα Θεμάτων ή την «ηλεκτρονική» βαθμολόγηση.
Η αλλαγή του εξεταστικού συστήματος αυτή τη φορά θέλει μελέτη και προσοχή.
Εξάλλου ας μην ξεχνάμε: Η βασική εκπαίδευση των νέων ανά επιστημονικό κλάδο γίνεται στο Πανεπιστήμιο. Το Λύκειο υπάρχει για να τους εισάγει στην επιστημονική σκέψη, να κεντρίζει το ενδιαφέρον τους και να τους δίνει μια γενική κουλτούρα γνώσης στον δρόμο τους προς την ωριμότητα.
Ο στόχος λοιπόν δεν είναι να βάλουμε πιο πολλές εξετάσεις στο Λύκειο στον δρόμο προς τις… πανελλαδικές εξετάσεις. Στόχος είναι να αποκόψουμε το Λύκειο από την ιδέα των εθνικών εξετάσεων.
