Το Μέγαρο Μαξίμου είναι καταφανώς πλήρως αφοσιωμένο στα παιχνίδια ισχύος που παίζονται στο εσωτερικό της ΝΔ, δηλαδή στο πώς θα βρεθεί τρόπος να κοντύνουν οι εσωκομματικοί αντίπαλοι που έχουν «ψηλώσει» πολύ μέσα στο κόμμα αλλά και στην κοινωνία.
Είναι δε τόσο πολύ ταγμένοι σε αυτόν τον σκοπό που δεν δίστασαν να εργαλειοποιήσουν και το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
Δεν δίστασαν να το εντάξουν στα εσωκομματικά τους παιχνίδια παρακάμπτοντας κάθε φωνή λογικής και ευθυκρισίας που έλεγε ότι όλη αυτή η συζήτηση – πολύ περισσότερο η νομοθέτηση – προσθέτει ένταση και διχασμό στο σώμα της κοινωνίας σε μια περίοδο έτσι κι αλλιώς τεταμένη.
Κάπως έτσι όμως χάθηκε η πολύτιμη αρχή της αναλογικότητας, καθώς για μια ΠΙΘΑΝΗ διαμαρτυρία πάνω στο Μνημείο – που δεν είναι και το συνηθέστερο – πήγαμε σε μια ΚΑΘΟΛΙΚΗ απαγόρευση και μάλιστα με τη μορφή της νομοθέτησης, κάτι το οποίο δεν έχει κάνει καμία κυβέρνηση στη χώρα μέχρι σήμερα, όσο έντονες κι αν ήταν οι κοινωνικές αντιδράσεις.
Πράγματι, φραγμός στο σημείο είχε τοποθετηθεί και παλαιότερα, αλλά καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν είχε μπει στη διαδικασία να νομοθετήσει μια τέτοια απαγόρευση.
Καμία αίσθηση αναλογίας δεν υπήρξε και στην περίπτωση γονιών και εκπαιδευτικών οι οποίοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν έξω από τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για τα κενά στα σχολεία και για τις συγχωνεύσεις δημοτικών σχολείων.
Ολοι τους ήρθαν αντιμέτωποι με δακρυγόνα, κρότου λάμψης αλλά και με τα κλομπ των αστυνομικών γιατί προσπάθησαν να μπουν στο κτίριο.
Μάλιστα. Δεν τους είχε επιτραπεί η είσοδος στο κτίριο αλλά έπρεπε να πέσουν δακρυγόνα, παρουσία μάλιστα μικρών παιδιών, ένα εκ των οποίων χρειάστηκε να μεταφερθεί προληπτικά και στο νοσοκομείο;
Λίγες ώρες αργότερα μάθαμε για την περίπτωση ενός ηλικιωμένου στη Θεσσαλονίκη ο οποίος πήγε σε ένα από τα δημόσια νοσοκομεία της πόλης.
Υπέπεσε στο αμάρτημα να κόψει ένα κλαράκι από ένα δεντρολίβανο σε ένα παρτέρι, ο υπάλληλος της εταιρείας security κάλεσε την Αστυνομία, η οποία θεώρησε ότι ήταν αναγκαίο να συλλάβει τον ηλικιωμένο, να τον οδηγήσει στο αστυνομικό τμήμα όπου του πήραν αποτυπώματα, να καταλήξει ο άνθρωπος να μείνει στα κρατητήρια για περισσότερες από 7 ώρες και τελικά να αφεθεί ελεύθερος με παρέμβαση εισαγγελέα.
Μιλάμε βεβαίως για την ίδια Αστυνομία όπου ένας αστυνομικός αποφάσισε να μεταφέρει το ψυγείο του με το περιπολικό, για την ίδια Αστυνομία που αποφάσισε να κάνει το ταξί της κυρίας Βανδή, αλλά και για την ίδια Αστυνομία που είχε πει στην Κυριακή Γρίβα ότι το περιπολικό δεν μπορούσε να γίνει το ταξί της. Αναλογία και μέτρο πουθενά.
Ομως το παράδειγμα δίνεται πάντα στις κοινωνίες αλλά και στις δομές και τους λειτουργούς του κράτους από ψηλά.
