Καμιά φορά το ποίημα μολύνει το χαρτί κι αγάλλεται ο ιός της Ποίησης για το φαρμάκι και της μελάνης τη βαριά σκιά. Τότε, να, ενδημικά απλώνεται στον άνθρωπο, ταχύτατα, αδικαιολόγητη χαρά που γράφει και βλέπει το «ως πότε» του, να γίνεται επιτέλους «τώρα». Κι η αόρατη αιτία του – κρυμμένη χρόνια στις γραμμές στη δύσπνοια του […]