Ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Ο νυν πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Τουρκία, Τομ Μπάρακ. Ο υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης Κλίντον και πρώην πρύτανης του Χάρβαρντ, Λάρι Σάμερς. O δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της PayPal και στενός σύμμαχος του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς, Πίτερ Τίελ. Ο πρώην πρωθυπουργός της Νορβηγίας Θορμπγιόρν Γιάγκλαντ. Αλλά και ο πρέσβης της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν.
Όλοι οι προαναφερθέντες αναφέρονται με τον έναν ή άλλο τρόπο στα μηνύματα του καταδικασμένου παιδόφιλου Τζέφρι Έπσταϊν, τα οποία έδωσαν στη δημοσιότητα οι Δημοκρατικοί βουλευτές της Επιτροπής Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων, ανοίγοντας νέο γύρο αντιπαράθεσης γύρω από το σκάνδαλο που αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον Λευκό Οίκο.
Αποδέκτες
Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ των emails περιλαμβάνονται συνομιλίες του Έπσταϊν με την –καταδικασμένη για ματροπεία- σύντροφό του Γκιλέιν Μάξγουελ και τον δημοσιογράφο Μάικλ Γουόλφ, στις οποίες γίνεται αναφορά στο όνομα του Τραμπ και υπονοείται πως εκείνος γνώριζε περισσότερα για τις κακοποιήσεις ανηλίκων απ’ ό,τι έχει παραδεχθεί. Συγκεκριμένα, σε email του 2011 προς την Γκισλέιν Μάξγουελ, είχε γράψει πως «ο σκύλος που δεν γάβγισε είναι ο Τραμπ», προσθέτοντας ότι «ένα από τα κορίτσια πέρασε ώρες στο σπίτι μου μαζί του». Σε άλλο μήνυμα, τον Ιανουαρίο του 2019, ο Έπσταϊν έγραφε στον δημοσιογράφο Μάικλ Γουόλφ ότι «φυσικά ήξερε για τα κορίτσια, αφού είχε ζητήσει από την Γκισλέιν να σταματήσει». Οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν ότι τα μηνύματα αυτά δείχνουν πως ο πρόεδρος είχε γνώση των ενεργειών του Επσταϊν.
Αν όμως τα προαναφερθέντα μηνύματα – τα οποία χαρακτηρίστηκαν από την εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου, Καρολάιν Λέβιτ συκοφαντικό αφήγημα- αφορούν τους ισχυρισμούς του Έπσταϊν, μια σειρά από άλλα αποδεικνύουν ότι ο ίδιος διατηρούσε ή επιθυμούσε να αποκτήσει ισχυρές επαφές με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα του πολιτικού και διπλωματικού κόσμου. Όπως για παράδειγμα τον Μπάνον, στον οποίο ο Έπσταϊν προθυμοποιήθηκε να μεσολαβήσει ως σύνδεσμος με ηγέτες χωρών της Ευρώπης, σε περίπτωση που ο ιδεολογικός «αρχιτέκτονας» του τραμπικού φαινομένου αποφάσιζε να δραστηριοποιηθεί στη Γηραιά Ήπειρο. Στην περίπτωση του Γιάκλαντ πάλι, που ηγούνταν του Συμβουλίου της Ευρώπης εκείνη την περίοδο, ο Έπσταϊν προσέφερε εαυτόν πάλι ως μεσολαβητή, αυτή τη φορά μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας. «Νομίζω ότι θα μπορούσατε να προτείνετε στον Πούτιν να ζητήσει από τον Λαβρόφ να μιλήσει μαζί μου», έγραψε συγκεκριμένα ένα μήνα πριν ο αμερικανός πρόεδρος συναντήσει τον ρώσο ομόλογό του στο Ελσίνκι το 2018, κατά την πρώτη του θητεία στο Λευκό Οίκο. Και ανέφερε ότι είχε προηγουμένως συζητήσει για τον Τραμπ με τον Βιτάλι Τσούρκιν, πρέσβη της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη, πριν ο Τσούρκιν πεθάνει το 2017.
Αποκορύφωμα όμως του νέου, σκοτεινού κεφαλαίου της ήδη όζουσας υπόθεσης, αποτελεί η ηλεκτρονική αλληλογραφία ανάμεσα στον Έπσταϊν και τον Μπάρακ, όπου ο δεύτερος ζητά από τον πρώτο να του στείλει μια φωτογραφία του ίδιου «μαζί με το παιδί» για να τον κάνει να χαμογελάσει. Όπως εύστοχα επισημαίνει ο αρθρογράφος του ιστότοπου The New Republic, Χαφίζ Ρασίντ: «Αν οποιοσδήποτε άλλος έγραφε τα ίδια λόγια δεν θα υπήρχε θέμα. Αλλά δεδομένου ότι μιλάμε για τον Έπσταϊν, γεννώνται σκοτεινοί συνειρμοί».
Μπούμερανγκ
Δεν πάει πολύς καιρός που o Τραμπ δήλωνε ότι θα έδινε στη δημοσιότητα όλα τα αρχεία που σχετίζονται με τον Έπσταϊν, «θα δούμε πιθανότατα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα», δήλωνε προεκλογικά, προαναγγέλλοντας αποκαλύψεις που αφορούσαν τη διαβόητη «λίστα» με την οποία αυτός υποτίθεται πως εκβίαζε μια σειρά από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που επισκέφθηκαν το ιδιωτικό του νησί. Η δέσμευση ικανοποιούσε αίτημα του πιο σκληροπυρηνικού τμήματος του κινήματος MAGA (Make America Great Again) που συνδέει τον θάνατο του Έπσταϊν με το συνομωσιολογικό αφήγημα του QAnon – σύμφωνα με το οποίο μια παγκόσμια ελίτ παιδεραστών κυβερνά τον κόσμο. Και συνόψιζε σε επίπεδο επιχειρημάτων το μήνυμα του Τραμπ, ότι μια διεφθαρμένη ελίτ είχε προδώσει τα συμφέροντα και τις αξίες της Αμερικής.
Η πρώτη απογοήτευση ήλθε από την κοινή έρευνα Υπουργείου Δικαιοσύνης και FBI, η οποία συμπέρανε πως δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Έπσταϊν είχε «πελατολόγιο» που εκβίαζε ούτε ότι ο ίδιος δολοφονήθηκε στη φυλακή. Ακόμη πιο οργισμένη ήταν η αντίδραση υποστηρικτών του Τραμπ, μετά από ανάρτηση του στην οποία καλούσε τους οπαδούς του «να μην ξοδεύουν χρόνο και ενέργεια για έναν τύπο [σ.σ. τον Τζέφρι Έπσταϊν] για τον οποίο κανείς δεν νοιάζεται πια».
Στον απόηχο των πρόσφατων αποκαλύψεων, η κυβερνώσα παράταξη επιχείρησε να απαντήσει δραστικά. Έτσι, οι Ρεπουμπλικανοί που μετέχουν στην αρμόδια επιτροπή, έδωσαν στη δημοσιότητα 23.000 σελίδες εγγράφων για την υπόθεση, ενώ ο Τραμπ κατηγόρησε τους Δημοκρατικούς ότι χρησιμοποιούν την «Απάτη Έπσταϊν» για να αποπροσανατολίσουν από τις ζημιές 1,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που προκάλεσαν στις ΗΠΑ με το ομοσπονδιακό shutdown. Κριτική πάντως ασκείται στους Δημοκρατικούς κι από δημοσιολόγους που επισημαίνουν την παρουσία ισχυρών προσώπων του κόμματος στην διαβόητη αλληλογραφία. Οι ίδιοι επιρρίπτουν στα ηγετικά στελέχη της παράταξης μια άνευ ορίων διάθεση πολιτικής εκμετάλλευσης, γεγονός που οξύνει έτι περαιτέρω την πόλωση.
Ο «λαός του MAGA» ωστόσο δείχνει να έχει διαμορφώσει άποψη. Μόλις τέσσερις στους δέκα Ρεπουμπλικανούς δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον τρόπο που ο πρόεδρος χειρίζεται την υπόθεση, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos που διεξήχθη τον Οκτώβριο. Την ίδια στιγμή, μια μικρή αλλά δυναμική ομάδα συντηρητικών βουλευτών, με μπροστάρισσα την ηγετική φιγούρα του φιλοτραμπικού κινήματος, Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, συνυπέγραψαν αίτημα (discharge petition) για να τεθεί σε ψηφοφορία η πλήρης δημοσιοποίηση των αρχείων του Επσταϊν.
Όπως επισημαίνει η πολύπειρη πολιτική συντάκτης της Washington Post, Κάρεν Τάμαλτι: «Η βάση του MAGA λίγη σημασία έδωσε στα ατοπήματα του Ντόναλντ Τραμπ, είτε αυτά αφορούσαν την πρωτοφανή διεύρυνση της εξουσίας του, είτε το κυνήγι των πολιτικών του αντιπάλων, είτε τον τραχύ κυνισμό που τον χαρακτηρίζει συμπεριφορικά. Αλλά με την υπόθεση Έπσταϊν είναι διαφορετικά». Και όλα αυτά ενώ οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις ερμηνεύονται ως μια πρώτη προειδοποιητική βολή προς το κυβερνών κόμμα, ενόψει και των ενδιάμεσων αναμετρήσεων του επόμενου έτους.
