Όχι, ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις δεν είναι ερημίτης, αντίθετα από τον αστικό μύθο που κυκλοφορεί εξαιτίας των μεγάλων διαστημάτων που απέχει από την κινηματογραφική οθόνη. Ευτυχώς, πάντα επανέρχεται κι έτσι σήμερα είχαμε τη χαρά να τον δούμε στην συνέντευξη τύπου που παρέθεσε με τον γιο του Ρόναν Ντέι-Λιούις, σκηνοθέτη, για την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα της «Ανεμώνης» στις Νύχτες Πρεμιέρας, με σκοπό την ενίσχυση του έργου της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή.
Η επιστροφή του Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στην υποκριτική, περίπου οκτώ χρόνια αφού την εγκατέλειψε αμέσως μετά την «Αόρατη κλωστή» (2017), αποτελεί ένα γεγονός μεγάλης σημασίας από μόνο του, καθώς πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους και δημοφιλέστερους ηθοποιούς της εποχής μας, τριπλά βραβευμένο με Οσκαρ. Αποτελεί, λοιπόν, διπλή χαρά που τον έχουμε σήμερα κοντά μας στην Αθήνα, για την «Ανεμώνη», η οποία παρουσιάζεται απόψε σε μία προβολή-εμπειρία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών που θα παρακολουθήσουν, όπως και την συζήτηση που θα ακολουθήσει, 15.000 θεατές (είναι sold out).
Παρουσία της Δάφνης Οικονόμου, επίτιμης προέδρου της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, η σημερινή συνέντευξη τύπου εντάχθηκε στο καλωσόρισμα του βρετανικού καλλιτεχνικού διδύμου στην Ελλάδα (αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις έχει έρθει αρκετές φορές στην Αθήνα για τις πρεμιέρες των ταινιών του από το 1989, πριν πάρει το πρώτο του Οσκαρ για το «Αριστερό μου πόδι», κι έπειτα, καθώς στηρίζει ενεργά το σημαντικό έργο στην Πόρτα Ανοιχτή).
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, ο Ρόναν Ντέι-Λιούις, η κα Δάφνη Οικονόμου και ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στην σημερινή συνέντευξη τύπου για την Ανεμώνη, τα έσοδα από την προβολή της οποίας θα διατεθούν για την ενίσχυση του έργου της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών/ Πόρτα Ανοιχτή.
Οι Ντέι-Λιούις απάντησαν σήμερα σε όλες τις βασικές ερωτήσεις για την δημιουργία της «Ανεμώνης» και μίλησαν για το κινηματογραφικό τους πρότζεκτ. Ο νεαρός Ρόναν, ζωγράφος και σκηνοθέτης πλέον που πέφτει στα βαθιά με αυτή την ταινία, συνυπογράφει το σενάριο με τον διάσημο πατέρα του, ο οποίος πρωταγωνιστεί. Στη Βόρεια Αγγλία, ένας μεσήλικας άντρας (Σον Μπιν) ταξιδεύει στο δάσος για να συναντήσει τον ερημίτη αδερφό του (Ντάνιελ Ντέι-Λιούις), με τον οποίο παραμένουν χρόνια αποξενωμένοι. Τους δυο τους συνδέει ένα πολύπλοκο παρελθόν, καθώς και ένα γεγονός που τους έχει στιγματίσει.
«Ζω ήσυχα, αλλά δεν είμαι ερημίτης, δεν είμαι άνθρωπος των σπηλαίων.»
Τι απαντάει, λοιπόν, ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στην ερώτηση αν έχει κοινά σημεία με τον χαρακτήρα του Ρέι, του ερημίτη άντρα που κρύβεται από όλους;
«Η ψευδαίσθηση για μένα (σ.σ. η δημιουργία ενός ρόλου στον κινηματογράφο) ήταν σχεδόν πάντα η αναζήτηση μιας ζωής που φαίνεται πολύ μακριά από τη δική μου. Σχετικά με την εμπειρία του Ρέι, δεν υπάρχουν σημεία σύνδεσης. Ταυτόχρονα, όμως, τελικά, το μόνο που έχεις να δώσεις, ανεξάρτητα από το πώς θα καταλήξει ο χαρακτήρας που υποδύεσαι ή πόσο διαφορετικός μπορεί να φαίνεται από τη δική σου εμπειρία, η ζωή που θα του εμφυσήσεις μπορεί να τροφοδοτηθεί μόνο από τη δική σου ζωή και τη δική σου εμπειρία. Νομίζω ότι απλά εμπιστεύεσαι ότι ο χαρακτήρας θα βρει το δρόμο του», σημειώνει ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις.
Και ξεκαθαρίζει πάνω στα άρθρα, τους μεγάλους τίτλους και τις απόψεις των άλλων που τον θέλουν να ζει απομονωμένος: «Δεν ζω κρυμμένος. Απλά δεν ζω συνεχώς υπό το βλέμμα ενός φακού. Και δεν σπάω τη σιωπή μου, απλά δεν μιλάω συνεχώς σε ένα μικρόφωνο. Μιλάω σε φίλους, συγγενείς, συναδέλφους και ούτω καθεξής. Ζω ήσυχα, αλλά δεν είμαι ερημίτης, δεν είμαι άνθρωπος των σπηλαίων».
«Η δουλειά αυτή ήταν πάντα μια πηγή μεγάλης έμπνευσης για μένα. Φυσικά, περνώντας χρόνο μακριά από αυτήν, υπάρχουν πολλά πράγματα που μου έλειψαν.»
Άραγε του έλειψε κάτι από τη διαδικασία των κινηματογραφικών γυρισμάτων και την τέχνη που εξασκεί στο διάστημα της επταετούς απουσίας του;
«Η δουλειά αυτή ήταν πάντα μια πηγή μεγάλης έμπνευσης για μένα. Φυσικά, περνώντας χρόνο μακριά από αυτήν, υπάρχουν πολλά πράγματα που μου έλειψαν», απαντά ο Βρετανός ηθοποιός. Ο ίδιος σχολιάζει ότι ο «τρόπος ζωής γύρω από αυτήν είναι κάτι στο οποίο δεν έχω συνηθίσει ποτέ πραγματικά».
Οι Ρόναν και Ντάνιελ Ντέι-Λιούις στην συνέντευξη τύπου για την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα της «Ανεμώνης».
Ακόμα και ως σπουδαστής στην Υποκριτική, ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις είχε ανησυχίες για το αν ήταν κατάλληλος για τη ζωή του ηθοποιού: «Ήμουν αρκετά τυχερός που κατάφερα να σταδιοδρομήσω ως ηθοποιός. Προσπάθησα να κατανοήσω τον κύκλο της δουλειάς και της δημόσιας ζωής και πώς αυτά τα δύο πράγματα ήταν αναπόσπαστο μέρος το ένα του άλλου. Αλλά υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου, και μία από αυτές ήταν πριν από κάποια χρόνια, όταν αυτό το ερώτημα που με απασχολούσε απέκτησε μεγαλύτερο βάρος, και ακόμα δεν έχω βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσω τη δουλειά, τα δημόσια στοιχεία της.»
Όσο για τη «μέθοδο υποκριτικής» που χρησιμοποιεί στους ρόλους του, για την οποία πολύς λόγος έχει γίνει σε σημείο δυσφήμισης της ίδιας της διαδικασίας, αλλά και μέσω των συμπεριφορών άλλων ηθοποιών (το θέμα έθιξε ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις εκτενώς σε πρόσφατη συνέντευξή του στους New York Times), έχει να σχολιάσει: «Προφανώς πολλά από τα πράγματα που μου έχουν αποδοθεί όλα αυτά τα χρόνια ήταν καθαρή φαντασία στις καρδιές ορισμένων ανθρώπων.»
Η συνεργασία πατέρα και γιου στην «Ανεμώνη» προέκυψε αρμονικά. Ήταν η φυσική κατάληξη της μεταξύ τους σχέσης, ο κοινός τόπος που αναζητούσαν στον κινηματογράφο και να διηγηθούν μια ιστορία. Η συγκεκριμένη τοποθετείται ιστορικά στο πλαίσιο των Ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία (1968-1998), καθώς ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις έζησε κατά ένα μέρος της περιόδου στο Μπέλφαστ, στην πλευρά των Καθολικών της πόλης και ένιωθε ότι έπρεπε να εξερευνηθεί η οπτική των Βρετανών στρατιωτών που έδρασαν στις Ταραχές. Θυμίζουμε ότι ο ηθοποιός έχει διπλή υπηκοότητα (αγγλική και ιρλανδική).
Στον πυρήνα, ωστόσο, της ταινίας παραμένει η εξερεύνηση των σχέσεων πατέρα- γιου και αδελφών, εν προκειμένω η αδελφικότητα ανάμεσα σε δύο αποξενωμένους αδερφούς για χρόνια.
«Ένιωθα πραγματική θλίψη στη σκέψη ότι ο Ρόναν θα έκανε ταινίες κι εγώ δεν θα συμμετείχα σε αυτό. Έχουμε συνεργαστεί σε πολλά πράγματα μέσα στα χρόνια αλλά ειδικά για αυτή τη δουλειά, ήθελα να βρω έναν τρόπο να συνεργαστούμε, και ο Ρόναν σκεφτόταν το ίδιο», λέει ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις.
«Η συνεργασία αυτή ήταν η φυσική κατάληξη της σχέσης ανάμεσα στους δυο μας», σημειώνει και ο Ρόναν Ντέι-Λιούις. Όπως εξηγεί ο ίδιος: «Για πολύ καιρό, γράφαμε μόνο όταν βρισκόμασταν στο ίδιο μέρος. Η συγγραφή γινόταν και σποραδικά. Κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε περίπου 70 σελίδες παραπάνω από το πρώτο μας προσχέδιο. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι η ιστορία γινόταν πραγματικότητα στη μορφή που μας απασχολούσε και θέλαμε να ακολουθήσουμε αυτόν τον κόσμο. Αυτή ήταν, νομίζω, μια συναρπαστική και τρομακτική στιγμή και για τους δύο μας.»
INFO Η ταινία Ανεμώνη κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 23 Οκτωβρίου
