Η πρώτη παρουσία του Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ ως αρχηγού της αντιπολίτευσης δεν τάραξε τις θάλασσες.
Προσεκτικός και μετρημένος, κινήθηκε γενικά στο πλαίσιο του καλώς εννοούμενου πολιτικού ανταγωνισμού. Οι κορόνες, οι κοινοτοπίες, οι υποσχέσεις, ακόμη και οι αντιφάσεις του είναι άλλωστε μέσα στους θεμιτούς κανόνες του παιχνιδιού.
Αντιπολίτευση είναι ο άνθρωπος. Οχι υπουργός του Μητσοτάκη.
Παρ’ όλο που ίσως κάποια στιγμή χρειαστεί να εξηγήσει πώς «θα αλλάξει το κράτος» ξεκινώντας από έναν 13ο μισθό στους δημοσίους υπαλλήλους.
Ολα αυτά όμως είναι δευτερεύοντα. Το βασικό είναι πώς ένα κόμμα τού (πάνω-κάτω) 13% θα πείσει τους ψηφοφόρους ότι προορίζεται για κάτι μεγαλύτερο.
Σίγουρα πρέπει να υπάρχει κάποιο σχέδιο.
Ο Ανδρουλάκης εξήγησε ότι η «πολιτική αλλαγή» θα προκύψει όταν το ΠΑΣΟΚ έλθει πρώτο «έστω και με μία ψήφο διαφορά» από τη ΝΔ.
Δεν μοιάζει απλό αλλά ας θεωρήσουμε ότι είναι εφικτό.
Δύο ερωτήματα.
Πρώτο. Τι θα συμβεί αν βγει το σχέδιο και το ΠαΣοΚ πάρει την πρωτιά έστω με μία ψήφο. Με ποιους θα κυβερνήσει δηλαδή αφού αποκλείει να κυβερνήσει με τη ΝΔ.
Διότι αν αποκλείσουμε την Ακρα Δεξιά, το ΚΚΕ και φυσικά τη ΝΔ δεν μένουν και πολλά πράγματα. Αντε κάνα δυο κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λογαριασμός δεν βγαίνει ούτε για ταβέρνα, όχι για κυβέρνηση.
Δεύτερο. Τι θα συμβεί αν το ΠαΣοΚ δεν πάρει την πρωτιά. Τι λέει το σχέδιο; Μάλλον ούτε ψύλλος στον κόρφο μας.
Βεβαίως ο δήμαρχος Αθήνας με το ανεπανάληπτο πολιτικό κριτήριο που τον διακρίνει είπε ότι η λύση είναι να κάνουμε και να ξανακάνουμε εκλογές έως ότου σβήσει ο ήλιος.
Ωραία ιδέα. Αλλωστε δεν χρειάζεται να δούμε το σβήσιμο του ήλιου διότι θα έχει προηγουμένως σβήσει η χώρα.
Συμπέρασμα; Αν αυτό είναι το σχέδιο, τότε μάλλον το σχέδιο πάσχει.
Δεν βλέπω πολλούς εθελοντές διατεθειμένους να αυξήσουν το 13% για να πάνε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Κι επειδή λείπουν οι εθελοντές, τότε αναρωτιέμαι μήπως το σχέδιο λειτουργεί τελικά υπέρ του Μητσοτάκη που έλεγε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα στον ίδιο χώρο ότι η επόμενη κυβέρνηση θα προκύψει από εκείνο που θα αποφασίσει η κάλπη.
Αυτοδυναμία; Αυτοδυναμία. Συνεργασία; Συνεργασία.
Αλλωστε κανένα κόμμα δεν έχει επιλεγεί να κυβερνάει ισοβίως μόνο του, ούτε υποχρεούται να κυβερνάει μόνο με όσους συμπαθεί. Κάποιον ρόλο παίζουν και οι ψηφοφόροι στις εκλογές.
Ολα αυτά είναι τόσο αυτονόητα και τόσο προφανή ώστε στο τέλος σου μπαίνουν υποψίες.
Οχι γιατί το σχέδιο πάσχει. Αλλά αν υπάρχει σχέδιο.
