46 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του μοχθηρού εξωγήινου στη θρυλική ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, “Alien”, επιστρέφει στις οθόνες μας. Το “Alien Earth” έκανε πρεμιέρα την Τετάρτη 13 Αυγούστου στο Disney+, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νόα Χόλεϊ.
Τοποθετημένο πριν την πρώτη ταινία, το “Alien: Earth” αλλάζει το σκηνικό με τα ανατριχιαστικά Xenomorph να έρχονται στη Γη.
Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη της σειράς, μία στρατιωτική ομάδα με επικεφαλής μία γυναίκα εξερευνά ένα διαστημόπλοιο που έπεσε στη Γη. Εκεί, έρχεται αντιμέτωπη με «τη μεγαλύτερη απειλή στον πλανήτη».
Το cast της σειράς συμπεριλαμβάνει τους Σίντεϊ Τσάντλερ, Άλεξ Λόθερ, Έσι Ντέιβις, Αντράς Γκουράβ, Κιτ Γιάνγκ, Τίμοθι Όλιφαντ, Ντέιβιντ Ράισνταλ, Μπαμπού Σεσέι, Εράνα Τζέιμς, Λίλι Νιούμαρκ και Άντριαν Έντμονσον.
Κι όσο κριτικοί και κοινό ενθουσιάζονται με το “Alien Earth”, οι μετρ των ειδικών εφέ μιλούν στον Guardian και αποκαλύπτουν το παρασκήνιο της δημιουργίας των πιο τρομακτικών τεράτων που έχουμε δει σε σειρές όπως το Stranger Things και το Game of Thrones.
The Demogorgon στο Stranger Things
Όταν ο καλλιτέχνης ειδικών εφέ Aaron Sims διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο του Stranger Things, εντυπωσιάστηκε από το πόσο ασαφής ήταν η περιγραφή του κεντρικού τέρατος της σειράς. «Βασικά έλεγε: “Ο Demogorgon είναι ένα ψηλό, αδύνατο πλάσμα που τρώει παιδιά”», θυμάται ο Sims.
«Σκέφτηκα: Εντάξει, αυτό είναι τρομακτικό, αλλά πώς μοιάζει στην πραγματικότητα;» Τι συνέβη όταν έθεσε αυτό το ερώτημα στους δημιουργούς της σειράς, Matt και Ross Duffer; «Είπαν: “Δεν έχουμε ιδέα. Σκεφτείτε κάτι”».
Για τον Sims, ο οποίος έχει εργαστεί σε ταινίες όπως The Incredible Hulk, Rise of the Planet of the Apes και X-Men, αυτό ήταν μια ανακούφιση. «Όταν υπάρχει ήδη μια βάση θαυμαστών, υπάρχει μεγάλη προσοχή και προσδοκία.
Οι θαυμαστές είτε το λατρεύουν είτε το μισούν και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η δουλειά στο The Incredible Hulk, για παράδειγμα, πήρε χρόνια. Οπότε, όταν πρόκειται για ένα νέο πλάσμα, πολλοί άνθρωποι ενθουσιάζονται».
Αυτός ο σχεδόν λευκός καμβάς οδήγησε τον Sims σε μια απρόσμενη πηγή έμπνευσης: το σαγόνι μιας χελώνας. «Όταν μια χελώνα ανοίγει τα σαγόνια της», λέει, «φαίνεται σαν να έχει σειρές δοντιών, αλλά στην πραγματικότητα είναι ίνες που τραβούν το φαγητό προς τα μέσα».
Συνδύασε αυτό με μια παγίδα για μύγες και το αποτέλεσμα ήταν αυτό το μοναδικά τρομακτικό κεφάλι που ανθίζει σαν λουλούδι, αποκαλύπτοντας ομόκεντρους δακτυλίους δοντιών και στη συνέχεια σφίγγει το θήραμά του, συνήθως ένα παιδί που ουρλιάζει. Οι αδελφοί Duffer ήθελαν μόνο μία τροποποίηση: να μην έχει πρόσωπο.
The Infected στο The Last of Us
Όπως ο Sims στο Stranger Things, ο σχεδιαστής προσθετικών μακιγιάζ, Barrie Gower, βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη φύση όταν δημιούργησε τα τερατώδη σχέδιά του για τους “The Infected”, τον όρο που δίνεται στους ανθρώπους που προσβάλλονται από εγκεφαλική λοίμωξη στο μετα-αποκαλυπτικό ζόμπι τρόμου The Last of Us.
Οι μύκητες έγιναν αναπόσπαστο μέρος της δημιουργικής διαδικασίας, με τον Gower και την ομάδα του να αγοράζουν τόσες πολλές σακούλες με «κιτ καλλιέργειας μανιταριών» για το στούντιο, ώστε να τα φωτογραφίσουν και να τα εκτυπώσουν σε 3D, που σύντομα είχαν στα χέρια τους 15 είδη.
«Οι μύκητες», λέει ο Gower, «είναι ένα τόσο ενδιαφέρον και όμορφο είδος ανάπτυξης. Υπάρχουν τόσα πολλά με τα οποία μπορείς να παίξεις».
White Walkers στο Game of Thrones
Οι White Walkers, αυτοί οι δαίμονες του πάγου με τα ρυτιδωμένα πρόσωπα στο Game of Thrones, απαιτούσαν μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Η ενδυματολόγος Michele Clapton τους φαντάστηκε να φορούν σκοτεινές πανοπλίες που έμοιαζαν να έχουν διασωθεί και επαναχρησιμοποιηθεί, με αποτέλεσμα μια αυστηρή, δυσκίνητη εμφάνιση.
«Ήταν πολύ, πολύ δύσκολο να φτιαχτούν», λέει η Clapton. «Το κόψιμο και το λύγισμα του μετάλλου ήταν απίστευτα επίπονο. Οι κατασκευαστές πανοπλιών το μισούσαν γιατί πραγματικά κόβονταν. Είναι σχεδόν σαν ένα τεράστιο τρίφτη τυριού».
Τα τελικά κομμάτια της πανοπλίας αποδείχθηκαν τόσο επικίνδυνα που η ομάδα έπρεπε να δημιουργήσει πολύ πιο ασφαλή δερμάτινα αντίγραφα για τις σκηνές μάχης, τα οποία βαφτήκαν με προσοχή για να μοιάζουν με μέταλλο.
Η προστασία όλων των προσθετικών εξαρτημάτων αποδείχθηκε επίσης δύσκολη, λόγω των αιχμηρών άκρων. Μια άλλη μεγάλη πρόκληση ήταν οι White Walkers να κρατηθούν ζεστοί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων σε θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν.
«Είχαμε θερμοφόρες που μπορούσαμε να τοποθετήσουμε μέσα στα κοστούμια», λέει ο Clapton. «Αλλά επειδή υπήρχαν τόσα πολλά προσθετικά, έπρεπε να είσαι πολύ προσεκτικός, γιατί μπορούσαν εύκολα να σκιστούν».
Στην πραγματικότητα, το να διατηρούνται οι ηθοποιοί άνετοι μέσα σε περίτεχνα κοστούμια και προσθετικά είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τους δημιουργούς τεράτων. Ο Gower αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα με το Bloater στο The Last of Us. «Φτιάξαμε αυτό το μεγάλο κοστούμι που, από άποψη μεγέθους, ήταν σαν να φορούσες έναν καναπέ», λέει.
«Ήταν φτιαγμένο από ένα πολύ μαλακό υλικό από αφρώδες λατέξ. Είναι σαν ένα τεράστιο σφουγγάρι, αλλά χωρισμένο σε έξι τμήματα και κλειστό με φερμουάρ στον ηθοποιό». Υπήρχε μια πολύ προβλέψιμη συνέπεια: «Απλά ζεσταινόσουν πολύ».
Το εσωτερικό του κοστουμιού γινόταν τόσο ζεστό που, μεταξύ των λήψεων, η ομάδα έπρεπε να ανοίξει το φερμουάρ στην πλάτη και να δροσίζει τον Adam Basil, που υποδύονταν τον Bloater, μερικές φορές ακόμη και βάζοντάς τον σε μια σκηνή με κλιματιστικό σε πλήρη λειτουργία για να τον δροσίσει. Σ
ύμφωνα με τον Gower, το τεράστιο βάρος, η περιορισμένη κίνηση αλλά και η ανάγκη για ευκινησία έκαναν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί το κοστούμι του Bloater. Η ομάδα κατέληξε να ζητήσει τη βοήθεια της Wētā FX στη Νέα Ζηλανδία, η οποία έκανα λεπτομερείς σαρώσεις όλων των υφών του Bloater και δημιούργησε μια ψηφιακή έκδοση.
Όποιες κι αν είναι οι προκλήσεις και οι λύσεις, ο Sims θεωρεί ότι υπάρχει πάντα ένα πλεονέκτημα στη συνεργασία με ηθοποιούς από σάρκα και οστά: βασίζουν κάθε σχεδιασμό στην πραγματικότητα.
«Είναι σημαντικό να βρίσκεις πράγματα στη φύση με τα οποία το ανθρώπινο μάτι μπορεί να ταυτιστεί», λέει. «Αν πάρεις κάτι ανθρώπινο που είναι τρομακτικό και προσθέσεις όλα αυτά τα στοιχεία, το κάνεις ακόμα πιο τρομακτικό».
Όταν ρωτήθηκε πώς κάνει τέρατα όπως το The Infected τόσο βαθιά ενοχλητικά, ο Gower κάνει μια παρόμοια παρατήρηση: το να παίρνεις καθημερινά πράγματα όπως τα μανιτάρια και να τα κάνεις σοβαρά ανατριχιαστικά είναι μια εγγυημένη επιτυχία. «Το κλειδί είναι να χρησιμοποιείς ρεαλιστικό υλικό», λέει. «Το να διατηρείς τα πράγματα οικεία θα τα κάνει πάντα πιο τρομακτικά. Σου προκαλεί ανατριχίλα».
Με πληροφορίες από The Guardian.
