Ηταν μια στιγμή αμηχανίας. Για όλους. Την ώρα που την Πέμπτη το βράδυ επρόκειτο να αρχίσει η συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου στο Ελαιοτριβείο Μουσείο Βρανά με την οποία εγκαινιάσθηκε το 2ο Φεστιβάλ Σαπφούς στη Μυτιλήνη, ο μεγάλος μαέστρος, απευθυνόμενος προς το κοινό, με σκληρά λόγια το «μάλωσε».
Εν μέρει, δικαίως. Το επιχείρημά του ήταν ότι όταν τα μέλη της ορχήστρας μπήκαν στον χώρο, δεν έλαβαν καθόλου χειροκρότημα. Μάλιστα, όταν με το που το είπε, ο κόσμος άρχισε να χειροκροτά, ο Ξαρχάκος εκνευρισμένος, έκανε νόημα να σταματήσει το χειροκρότημα σαν να μην είχε πια νόημα, καθότι κατόπιν εορτής.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος μίλησε για την σημασία των καλλιτεχνών που δεν είναι βεντέτες αλλά είναι μουσικοί «και αυτό σημαίνει πολλά, σημαίνει πάρα πολλά».
Και κατέληξε στο «κρίμα» του μη χαιρετισμού τους από το κοινό.
Και ναι, είχε δίκιο αφού σε τελική ανάλυση, τα όργανα ή μάλλον οι σωστοί οργανοπαίκτες είναι που σε μια συναυλία μπορούν να δώσουν τον τόνο και να ορίσουν το κέφι.
Βέβαια, ο χώρος ήταν κατάμεστος και υπήρχε καθυστέρηση στο να καθίσει ο κόσμος. Οταν όμως ο τραγουδιστής Δημήτρης Μπάσης ανέβηκε στην σκηνή, την ίδια περίπου ώρα με τους μουσικούς, χειροκροτήθηκε.
Οι μουσικοί καθόλου.
Μετά από ώρα, στη μέση περίπου της συναυλίας, ο Ξαρχάκος επανήλθε στο θέμα, κάπως πιο μαλακά. Παραδέχθηκε ότι «ίσως να το παράκανα λίγο» αλλά «είδατε για τι μουσικούς μιλάμε».
Εκφράστηκαν.παράπονα. Φυσιολογικό. Κάποιος κόσμος ένιωσε αδικημένος. Πολλοί δεν είχαν καταλάβει την είσοδο των μουσικών στη σκηνή, ενώ κακά τα ψέματα μια γενική σύγχυση πάντα υπάρχει πριν την εμφάνιση του σταρ (που εν προκειμένω ήταν ο Ξαρχάκος) και την έναρξη μιας συναυλίας σε ανοιχτό χώρο.
Ομως εγώ είμαι μαζί με τον Ξαρχάκο. Οχι επειδή «μάλωσε» τον κόσμο. Αλλά που δεν κόλλωσε. Που δεν δίστασε να ανοίξει το στόμα του για να εκφραστεί έτσι όπως ένοιωθε, ακόμα και με την πιθανότητα να κάνει λάθος.
Σε μια εποχή αφόρητης πολιτικής ορθότητας στην οποία όλοι φοβούνται να εκφραστούν και αν δεν είναι πολιτικοί αντίπαλοι, χαϊδεύουν διαρκώς ο ένας τον άλλο, είναι ωραίο να ακούς έναν καλλιτέχνη με πολλά χρόνια εμπειρίας να «τα χώνει» ακόμη και στο κοινό του.
Γιατί μόνον έτσι, αυτό το κοινό, θα μάθει. Και στην επόμενη συναυλία ίσως, λέω ίσως, τιμήσει από την αρχή όλους όσοι οφείλουν να τιμηθούν.
Οι οποίοι την περασμένη Πέμπτη, ήταν οι κάτωθι.
MΠOYZOYKI – HPAKΛHΣ ZAKKAΣ
MΠOYZOYKI – ΔHMHTPHΣ PEΠΠAΣ
KIΘAPEΣ – NIKOΣ ΞYΔHΣ
TYMΠANA – ΓIANNHΣ ΠAΠAΓIANNOYΛHΣ
MΠAΣO -XAPHΣ KEΛΛAPHΣ
ΦΛAOYTO – ΣTEΦANOΣ XATZHANAΓNΩΣTOY
KΛAPINO – ΓIANNHΣ ΔIΣKOΣ
ΠIANO – NEOKΛHΣ NEOΦYTIΔHΣ
