Μοιρασμένη και φέτος η πίτα στα βραβεία Οσκαρ με τριάντα (30) μεγάλου μήκους ταινίες μυθοπλασίας να απασχολούν τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Και για μια ακόμη χρονιά, αυτό που αμέσως παρατηρείς, είναι ότι στην πλειοψηφία τους, οι ταινίες δεν ανήκουν σε αυτές που μέχρι πριν από μερικά χρόνια θεωρούνταν «παραδοσιακά “Οσκαρικές”». Οι μεγάλες, ακριβές, κλασικά αμερικανικές υπερπαραγωγές φαίνεται ότι πλέον ανήκουν στο παρελθόν τουλάχιστον σε ότι αφορά τα Οσκαρ. Η μόνη ίσως ταινία που τηρεί αυτές τις προδιαγραφές είναι το μιούζικαλ «Wicked» που προέρχεται από το θέατρο και είχε τεράστια επιτυχία στα ταμεία των αμερικανικών αιθουσών. Μετρά 10 υποψηφιότητες.
Θα μπορούσες μάλιστα να πεις ότι oι περισσότερες από τις φετινές υποψήφιες ταινίες, ανήκουν στο «εναλλακτικό» arthouse κύκλωμα και μάλιστα, αρκετές από αυτές προέρχονται από μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ – κυρίως των Καννών («Emilia Perez», «Anora») και της Βενετίας («The brutalist», «Ι’m still here»). Επίσης, πολλές δεν είναι «αυστηρά» αμερικανικές, κάτι που δηλώνει την τάση των μελών της Ακαδημίας να κοιτάζουν τον σινεμά παγκοσμίως χωρίς να περιορίζονται στις αμερικανικές παραγωγές.
Για παράδειγμα, μια από τις δέκα ταινίες που διεκδικούν το Όσκαρ καλύτερης ταινίας είναι το «I’m still here», μια βραζιλιάνικη παραγωγή του Βάλτερ Σάλες, όπως και το «The substance», μια γαλλοβρετανική συμπαραγωγή σκηνοθετημένη από Γαλλίδα, την Κοραλί Φαρζέ. Η πιο hype ταινία των φετινών υποψηφιοτήτων, με δεκατρείς είναι η «Emilia Perez», συμπαραγωγή Γαλλίας/ Βελγίου/ Ηνωμένων Πολιτειών /Μεξικού σκηνοθετημένη επίσης από Γάλλο, τον Ζακ Οντιάρ.
Οντιάρ και Φαρζέ διεκδικούν και το Όσκαρ σκηνοθεσίας, οπότε οι δύο στους πέντε σκηνοθέτες στην πεντάδα της κατηγορίας για καλύτερη σκηνοθεσία είναι Γάλλοι.
Ένα άλλο πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του «Flow», αριστουργηματικού κινουμένου σχεδίου από την Λετονία, το οποίο όχι μόνον είναι υποψήφιο για το Οσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων αλλά και για το Οσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας! (θα το δούμε την επόμενη εβδομάδα στις αίθουσες)
Η περίπτωση της ταινίας «Emilia Perez» προκαλεί το ενδιαφέρον για ένα ακόμα λόγο: η Κάρλα Σοφία Γκασκόν που διεκδικεί το Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου, είναι η πρώτη ανοιχτά tran+s ηθοποιός που το καταφέρνει (η Γκασκόν είχε βραβευτεί και στις Κάννες μαζί με τις Ζόε Σαλντάνα, Αντριάνα Παζ και Σελίνα Γκόμεζ που κρατούν τους βασικούς ρόλους της ταινίας).
Ντεμπούτα και εμπειρία
Σε ότι αφορά τις γυναίκες ηθοποιούς που διεκδικούν το Οσκαρ Α ρόλου, όλα τα πρόσωπα πλην της Σίνθια Ερίβο, υποψήφιας για την ταινία «Wicked» εμφανίζονται για πρώτη φορά στα Οσκαρ. Η Μίκι Μάντισον για την «Anora», η Βραζιλιάνα Φερνάντα Τόρες για το «I’m still here», η Γκασκόν και τέλος η Ντέμι Μουρ για το «Ελιξήριο της νιότης». Περιέργως παρά τα 40 χρόνια της στον χώρο του θεάματος, η Μουρ δεν είχε ποτέ ως τώρα προταθεί για Οσκαρ και πολύ πιθανόν να είναι η φετινή νικήτρια ακριβώς για αυτόν τον λόγο (στην ταινία, θυμίζουμε, υποδύεται μια ξεπεσμένη σταρ της τηλεόρασης που αποφασίζει να πάρει ένα ειδικό ελιξίριο ελπίζοντας ότι έτσι θα ξαναβρεί τη χαμένη νιότη της).
Αν στις γυναίκες οι τέσσερις στις πέντε κάνουν φέτος το «ντεμπούτο» τους στις υποψηφιότητες, στους άνδρες συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Οι τέσσερις στους πέντε έχουν υπάρξει υποψήφιοι στο παρελθόν και μόνον ένας, ο Σεμπάστιαν Σταν βρίσκεται για πρώτη φορά στην πεντάδα έχοντας υποδυθεί (εξαιρετικά) τον Ντόναλντ Τραμπ στο «The apprentice».
Ο μόνος ηθοποιός στους υποψήφιους για το Οσκαρ Α ρόλου ο οποίος έχει ήδη ένα Οσκαρ είναι ο Εντριαν Μπρόντι που το 2003 είχε κερδίσει το βραβείο για τον «Πιανίστα». Φέτος είναι υποψήφιος για το «The brutalist», μια ανεξάρτητη παραγωγή διάρκειας τρεισήμισι ωρών, όπου υποδύεται έναν Ούγγρο αρχιτέκτονα, μετανάστη στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Θεωρητικά είναι το φαβορί (πριν από λίγο καιρό κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα), εκτός αν κερδίσει στα σημεία ο Τιμοτέ Σαλαμέ για τον ρόλο του Μπομπ Ντίλαν στην ταινία «A complete unknown».
Όλα δείχνουν ότι η μάχη σε αυτή την κατηγορία θα γίνει ανάμεσά τους. Φέτος, ο Σαλαμέ μετρά την δεύτερη υποψηφιότητά του (στην κατηγορία του Α ρόλου) μετά το «Να με φωνάζεις με το όνομά σου», ενώ την πεντάδα συμπληρώνουν οι Ρέιφ Φάινς και Κόλμαν Ντομίνγκο για τις ταινίες «Κονκλάβιο» και «Sing Sing» αντστοίχως (ο Φάινς μετρά την τρίτη του υποψηφιότητα μετά τον «Αγγλο ασθενή» και την «Λίστα του Σίντλερ» και ο Ντομίνγκο την δεύτερη μετά το «Rustin» πέρσι).
