Χρειάστηκαν δύο μόλις μέρες για να αποκαλυφθεί ότι οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης ότι αποσοβήθηκε το κλείσιμο των συνόρων, ήταν ένα από τα συνήθη επικοινωνιακά πυροτεχνήματα για εσωτερική κατανάλωση. Χθες επιβεβαιώθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο αυτό που όλοι βλέπαμε και γνωρίζαμε. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ.Τούσκ έκανε σαφές με δήλωση του ότι το κλείσιμο των συνόρων ήταν ειλημμένη απόφαση από τη σύνοδο κορυφής.
” Ευχαριστώ τις χώρες της Βαλκανικής Οδού, δήλωσε, που εφάρμοσαν μέρος της συνολικής στρατηγικής της ΕΕ για τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης .Για να προσθέσει: Δεν είναι ζήτημα μονομερών ενεργειών αλλά κοινής απόφασης των 28 της Ευρώπης. Η κυβέρνηση για μια φορά ακόμα σε ένα κρίσιμο πρόβλημα, που ταλανίζει όλη τη χώρα, αποδείχθηκε δυστυχώς ψευδόμενη. Γιατί είναι προφανές ότι το κλείσιμο των συνόρων, έχει και τη δική της υπογραφή, παρά τα όσα υπερηφάνως διακήρυσσε…
Είναι δεδομένο άλλωστε, για όσους διαθέτουν κοινό νού, ότι ακόμα και αυτή η λειψή και προβληματική καταρχήν συμφωνία με την Τουρκία για ανταλλαγή προσφύγων και μεταναστών, προϋποθέτει ότι τερματίζεται η ροή προσφύγων από τα σύνορα μας. Όσο δε η Τουρκία συνεχίζει,όπως φαίνεται καθημερινά, να διευκολύνει το προσφυγικό κύμα να κατευθύνεται στα ελληνικά νησιά, τόσο η χώρα θα μετατρέπεται σε ένα απέραντο hot spot.
Το σκηνικό έχει αρχίσει ήδη να γίνεται όχι απλώς προβληματικό, αλλά τραγικό, καθώς ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να διαχειριστεί τη σημερινή κατάσταση. Μπορεί ο κ.Τσίπρας να εμφανίζεται ως υπέρμαχος του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, αλλά στην Ειδομένη χιλιάδες πρόσφυγες βουλιάζουν στη λάσπη, χωρίς καμιά κρατική υποστήριξη. Τούς έχουμε εγκαταλείψει στις όποιες προσπάθειες των ανθρωπιστικών οργανώσεων, που αδυνατούν βέβαια να τα βγάλουν πέρα.
Ανάλογες προβληματικές καταστάσεις επικρατούν και στα άλλα κέντρα υποδοχής, όπως το Ελληνικό,όπου μεταφέρονται σε άθλιες συνθήκες υγιεινής χιλιάδες πρόσφυγες. Το πρώτο μέλημα της κυβέρνησης ήταν να απαγορεύσει την πρόσβαση σε δημοσιογράφους,για να μην αποκαλύπτεται προφανώς η δραματική κατάσταση που επικρατεί.
Το βάρος προφανώς είναι τεράστιο και δυσανάλογο για τη χώρα μας. Αλλά εξίσου τεράστιες είναι και οι ευθύνες της κυβέρνησης, που χωρίς σχέδιο, χωρίς οργάνωση και με διαρκείς παλινωδίες προσπαθεί να συγκαλύψει, αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
