Τις 100 παραστάσεις συμπλήρωσε «Η Τσερλίνε και το σπίτι των κυνηγών» που παίζεται στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας από τα τέλη Οκτώβρη και πρόκειται για την τελευταία παράσταση πριν από τη συμπλήρωση των 30 ετών του θεάτρου. Η παράσταση είναι βασισμένη στη «Διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε» από το μυθιστόρημα «Οι αθώοι» του Χέρμαν Μπροχ.
Πρόκειται για τις διηγήσεις της Τσερλίνε, που υποδύεται η Μπέττυ Αρβανίτη, της γριάς υπηρέτριας του σπιτιού της βαρόνης Ελβίρας. Η Τσερλίνε πέρασε όλη της τη ζωή υπηρετώντας τη βαρόνη και ζώντας στη σκιά της. Ερωτεύτηκε αυτούς που ερωτεύτηκε και εκείνη, μεγάλωσε το νόθο παιδί της, γέρασε και συνεχίζει να ζει μέσα σε ένα κλειστό σπίτι, που μοιάζει να εγκυμονεί το Κακό και να κατατρώει τους ενοίκους του. Ολόκληρη η ζωή της είχε ως σημείο αναφοράς την κυρία της και τρεφόταν από ματαιωμένες δυνατότητες και κρυφούς εραστές. Οσο όμως και αν υπήρξε ικανή, η Τσερλίνε ξέρει πως η ζωή δεν στέκεται γενναιόδωρη απέναντι στις υπηρέτριες.
«Ενα ακραίο έργο»
«Χωρίς να φαίνεται, διοικεί τους πάντες και τα πάντα, κινεί τα νήματα, καταστρέφει τους πάντες και τα πάντα. Είναι ένας πολύ αρνητικός ρόλος κατά μία έννοια, αλλά όλα γίνονται με χιούμορ και σαρκασμό. Οι διηγήσεις της είναι γεμάτες από ερωτισμό, σαρκασμό και χιούμορ. Είναι ένα έργο πραγματικά ακραίο» περιγράφει στο «Βήμα» η κυρία Αρβανίτη.
Στην παράσταση του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας η ηρωίδα παρουσιάζει έναν πραγματικό εφιάλτη: τον εφιάλτη της ζωής της και όλων των κλειστών συστημάτων που αρνούνται να συνδιάλαγούν με την πραγματικότητα. Η βαρόνη Ελβίρα, η κόρη της, Χίλντεγκαρντ, ο μυστηριώδης κύριος Αντρέας, η μικρή Μελίτα και η γριά υπηρέτρια Τσερλίνε φτιάχνουν έναν κόσμο μυστηριώδη που ανακαλύπτει συνεχώς εχθρούς, αφού αισθάνεται διαρκώς να απειλείται. Παράλογα πειθαρχημένο, θρησκόληπτο και επικριτικό. Γεμάτο υποψίες, δυνατούς έρωτες, κρυφούς εραστές, ιδιότυπο χιούμορ και ζήλια, που εγκυμονεί μεθοδικά το τέρας του ολοκληρωτισμού. Είναι ο κόσμος των καθημερινών ανθρώπων που αγαπούν μέχρι θανάτου, γελούν, σαρκάζουν αδιάφορα και που πάνω τους πάτησε ολόκληρο το φασιστικό οικοδόμημα. «Ενώ έξω το δάσος και το λιβάδι φτάνουν στα κάγκελα του στρατοπέδου και στα σπίτια των δήμιων κελαηδούν τα καναρίνια».
«Ρόλος-πρόκληση»
«Θέλοντας να παίξει κανείς τον ρόλο της Τσερλίνε πρέπει να την καταλάβει και να την υπερασπιστεί και αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό. Εχει και αυτή τα δίκια της γιατί ήταν γεμάτη από ζωή αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε από όσα ήθελε και μπορούσε. Είναι μια γυναίκα έξυπνη και πολύ ζωντανή, αλλά όλο αυτό το πράγμα μετατράπηκε σε ένα τερατώδες εσωτερικό πρόβλημα που ουσιαστικά θέλει μόνο να διοικήσει και να κερδίσει» εξηγεί η κυρία Αρβανίτη, προσθέτοντας πως αυτό που κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον το συγκεκριμένο έργο είναι το ίδιο το κείμενο του Χέρμαν Μπροχ.
«Ο πολύ σπουδαίος συγγραφέας έχει αναλύσει τον ναζισμό πριν από την πολιτική του επικράτηση, όχι βέβαια πολιτικά αλλά μέσα από την καθημερινότητα μιας ιστορίας οικογενειακής. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί βλέπει κανείς πώς αρχίζει να δημιουργείται αυτή η κατάσταση μέσα από μια κανονική ιστορία. Δυστυχώς το έργο έχει πάρα πολλά κοινά στοιχεία με την εποχή που ζούμε και εμείς. Το κοινό αυτό ακριβώς αισθάνεται και σχολιάζει το πόσο επίκαιρο είναι. Ο Μπροχ είναι ένας συγκλονιστικός συγγραφέας και η σκέψη του βαθαίνει και φωτίζει πάρα πολύ την ανθρώπινη φύση και τα λάθη της» εξηγεί.
Ο Γιάννης Καλαβριανός, ένας από τους πλέον ταλαντούχους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας και την Μπέττυ Αρβανίτη, σχεδόν 25 χρόνια μετά το ανέβασμα του πέμπτου κεφαλαίου των «Αθώων» του Μπροχ, όταν είχε παρουσιαστεί σαν μονόλογος με την Αλέκα Παΐζη και τίτλο «Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε». «Ημουν πολύ τυχερή όλα τα χρόνια γιατί έχω δουλέψει με τους καλύτερους και πλέον καταξιωμένους σκηνοθέτες. Είχα μια μεγάλη επιθυμία όλα αυτά τα χρόνια να συνεργαστώ με έναν νεότερο άνθρωπο, γιατί πιστεύω πάρα πολύ σε αυτή την ανταλλαγή ανάμεσα σε έναν άνθρωπο με πείρα και σε έναν νέο άνθρωπο η οποία ωφελεί και τους δύο και με ενδιέφερε να τη δοκιμάσω. Ετσι πλησίασα τον κ. Καλαβριανό, τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα» εξηγεί η κυρία Αρβανίτη.
30 χρόνια Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας
Του χρόνου το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας συμπληρώνει 30 χρόνια λειτουργίας. Η θεατρική εταιρεία «Πράξη», με βασικούς εμπνευστές την ηθοποιό Μπέττυ Αρβανίτη και τον Βασίλη Πουλαντζά, ξεκίνησε το 1987 τη δική της πορεία αναζήτησης. «Η ιδέα ξεκίνησε όταν ωρίμασε μέσα μου η επιθυμία να εκτεθώ προσωπικά, δηλαδή να μην παίζω μόνο σε παραστάσεις άλλων που με επέλεγαν και τους επέλεγα, αλλά να εκθέσω στο κοινό αυτό που εννοώ λέγοντας “καλό θέατρο”. Γιατί όλοι μας μιλάμε περί ποιότητας και καλού θεάτρου αλλά ο καθένας αλλιώς το εννοεί. Νομίζω ότι πετύχαμε αυτό που θέλαμε» λέει η κυρία Αρβανίτη. «Ξεκινήσαμε με τα “Πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ” με πολύ φόβο και τρόμο γιατί ήταν ένα έργο ανατρεπτικό, δύσκολο, περίεργο. Ο κόσμος δεν με είχε συνηθίσει έτσι και γενικά υπήρχε ένα ρίσκο σε αυτό το τόλμημα το οποίο είχαμε την ευτυχία να πετύχει και μάλιστα το συγκεκριμένο έργο έπαιξε για δύο χρονιές και αυτό μας έδωσε φτερά. Για να φτάσουμε στα 30 χρόνια λειτουργίας φαίνεται ότι καταφέραμε αυτό που θέλαμε» σημειώνει.
Ετσι δημιουργήθηκε το Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας με δύο σκηνές, στις οποίες έχουν παρουσιαστεί περισσότερα από 60 έργα ρεπερτορίου του κλασικού και σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου, όπως επίσης και ελλήνων δημιουργών. Ρεπερτόριο το οποίο όλα αυτά τα χρόνια δεν αλλοιώθηκε στον χρόνο. Οπως εξηγεί η ίδια, δεν σκέφτηκαν ποτέ να αλλάξουν. «Αυτό ήταν το πείραμα, αυτό που θέλαμε και προσπαθούσαμε. Δεν θα με ενδιέφερε προσωπικά αν άλλαζε το ρεπερτόριο. Ο λόγος για τον οποίο έγινε αυτό το θέατρο ήταν να επιλέξουμε πράγματα που δεν είναι “εμπορικά” –εγώ τα διαχωρίζω σε καλό και κακό θέατρο» λέει η κυρία Αρβανίτη, σημειώνοντας: «Οι επιλογές μας δεν ήταν εύκολες. Αυτό χαρακτηρίζει το θέατρο. Οι σκηνοθέτες ήταν οι καλύτεροι που έχουμε στην Ελλάδα, όπως και όλοι μας οι συνεργάτες, γιατί το σημαντικό δεν είναι τι κάνεις αλλά με ποιους. Γιατί το θέατρο είναι όντως πράξη και έχει πολύ μεγάλη σημασία να μιλάς την ίδια γλώσσα με αυτούς με τους οποίους συνεργάζεσαι. Το θέατρο είναι πληθυντικού αριθμού. Δεν έχει νόημα να είναι ένας που γύρω τον βοηθούν μη καλλιτέχνες που δεν ξέρουν, είναι συνόλου».
Η παράσταση θα συνεχιστεί ως τα τέλη Μαρτίου στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας και παίζεται από Τετάρτη ως Κυριακή.
Πρωταγωνιστούν: Μπέττυ Αρβανίτη, Μαρία Κατσιαδάκη, Κώστας Βασαρδάνης, Σύρμω Κεκέ και Εύα Σιμάτου.
Η μετάφραση είναι της Ελένης Βαροπούλου (του κειμένου «Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε»), η διασκευή του Στρατή Πασχάλη και η δραματουργική επεξεργασία -σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού. Τα σκηνικά – κοστούμια επιμελείται η Ελένη Μανωλοπούλου, οι φωτισμοί είναι του Αλέκου Αναστασίου, η μουσική επιμέλεια του Αγγελου Τριανταφύλλου, η διδασκαλία κίνησης της Αλεξίας Μπεζίκη, στο τραγούδι είναι ο Γιώργος Γλάστρας και οι φωτογραφίες της Ελίνας Γιουνανλή. Βοηθός σκηνοθέτη και βοηθός σκηνογράφου είναι η Μαριέττα Σπηλιοπούλου και η Τίνα Τζόκα αντίστοιχα.
Δείτε το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=bu5CZ47v8wM.
HeliosPlus
