Η Πρόεδρος της Βουλής απασχολεί συνεχώς το δημόσιο γίγνεσθαι και το ζήτημα είναι εάν με τη συνολική της στάση –και ως δημόσιο πρόσωπο –διαπαιδαγωγεί θετικά ή αρνητικά την ελληνική κοινωνία (Richard Rorty, «H αριστερή σκέψη στην Αμερική του 20ού αιώνα»).
Υπό αυτήν την έννοια είναι αρνητικό κατ’ αρχήν το γεγονός ότι η Πρόεδρος διεκδικεί –με μια υπέρμετρη φιλοδοξία –έναν ευρύτερο πολιτικό ρόλο.
Εναπόκειται βεβαίως στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα να «ξεκαθαρίσει» αυτή την κατάσταση, γιατί είναι κοινοβουλευτικά αδόκιμο να υπάρχει ένα πρόσωπο το οποίο κατ’ αποτέλεσμα να λειτουργεί δίπλα του ως «εναλλακτικός πρωθυπουργός» (ερμηνεύοντας διαφορετικά και το βασικό νόημα της συμφωνίας του Φεβρουαρίου με τους δανειστές)!
Ομως η Πρόεδρος της Βουλής παράλληλα ή εκπέμπει σε κάποιες περιπτώσεις έναν έντονο «θεσμικό αυταρχισμό» ή σε άλλες υιοθετεί εξωφρενικές προσεγγίσεις (από νομική και ιδεολογική άποψη). Και θα αναφέρω δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
Στην πρώτη περίπτωση η Πρόεδρος υποτιμητικά και δημόσια επέκρινε τον υπεύθυνο των αστυνομικών δυνάμεων για την προστασία της Βουλής ως εκφραστής της «ανωτερότητας» μιας (οιονεί σοβιετικής) κυβερνητικής ελίτ! Και αυτό ήταν πλήρως παράδοξο!
Στη δεύτερη περίπτωση η Πρόεδρος –εδώ και καιρό –υποστηρίζει αδικαιολόγητα ότι χωρίς τη συμμετοχή των υποδίκων χρυσαυγιτών είναι παράτυπες οι αποφάσεις της Βουλής (και ότι κατά συνέπεια λειτουργεί παράνομα ο αρμόδιος Εισαγγελέας όταν δεν χορηγεί άδειες στους νεοναζιστές βουλευτές).
Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι οι υπόδικοι χρυσαυγίτες δεν θα είναι επικίνδυνοι για την έννομη τάξη εάν τους δοθεί άδεια για να μεταβούν στη Βουλή, όταν το πρόσφατο παραπεμπτικό βούλευμα για την υπόθεση τούτη επαναλαμβάνει και πάλι ότι πίσω από το κοινοβουλευτικό κόμμα της Χρυσής Αυγής υποκρυπτόταν μια εγκληματική οργάνωση;
Επομένως η κυρία Κωνσταντοπούλου υιοθετώντας μια διαφορετική στάση στο ζήτημα τούτο διαπαιδαγωγεί εντελώς αρνητικά τους έλληνες πολίτες!
Και θα μπορούσαμε να κάνουμε και άλλες παρόμοιες καταγραφές για την προεδρική λειτουργία (όπως παρακμιακές αντιδικίες με τους βουλευτές), αλλά δεν έχει νόημα.
Επομένως η Πρόεδρος της Βουλής ή θα συνεχίσει αυτή την πολωτική της πορεία ή θα εκπέμψει επιτέλους ένα διαφορετικό «αξιακό παράδειγμα»!
Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
