Μήπως η κυβέρνηση αγνοεί την ουσία του ασφαλιστικού;

Οι χειμαρρώδεις δηλώσεις της ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης έχουν τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, σε σημείο που πολλοί πιστεύουν ότι το Ασφαλιστικό μας Σύστημα έχει αποκτήσει μια άλλη δυναμική. Στους δυόμιση αυτούς μήνες ο αρμόδιος Υπουργός και ο Γενικός Γραμματέας μίλησαν :

* για λανθασμένες αναλογιστικές μελέτες που έφεραν μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις,

* για κατάργηση της “ρήτρας μηδενικού ελλείμματος” (Επικουρικά Ασφαλιστικά Ταμεία)

* για τροποποίηση ή κατάργηση του μαθηματικού τύπου (υπολογισμός εφάπαξ).

Άραγε με τα παραπάνω μέτρα η κυβέρνηση άλλαξε τα δεδομένα του Ασφαλιστικού ;

Και βέβαια όχι ! Γιατί ποτέ οι νόμοι και οι υπουργικές διαταξεις δεν “γέννησαν” χρήματα. Και η ουσία του Ασφαλιστικού Ζητήματος βρίσκεται στη χρηματοδότηση.

Με λίγα λόγια :

* Αν οι αναλογιστικές μελέτες δεν προέβλεψαν σωστά την περιουσία και τα έσοδα των Ασφαλιστικών Ταμείων, έσοδα και περιουσία δεν χαθηκαν ! Υπάρχουν ! Επομένως, εφόσον θεωρεί η πολιτική ηγεσία θεωρεί ότι υπάρχει η δυνατότητα, ας αυξήσει τις παροχές προς τους συνταξιούχους και τους ασφαλισμένους.

* Αν η κατάργηση της “ρήτρας μηδενικού ελλείμματος” των Επικουρικών Ασφαλιστικών Ταμείων, δεν επηρεάζει αρνητικά τη βιωσιμότητά τους, ας καταργηθεί. Να σημειώσω, όμως, εδώ ότι η κοινωνική δικαιοσύνη και η αλληλεγγύη των γενεών επιβάλλει τα Επικουρικά Ταμεία να λειτουργούν απρόσκοπτα και όταν βγουν στη σύνταξη οι σημερινοί εργαζόμενοι που τα στηρίζουν με τον μόχθο και τις εισφορές τους, όπως ακόμα και οι αυριανοί εργαζόμενοι. Και βέβαια, τυχόν χρηματοδότησή τους από φόρους ή γενικότερα από τον κρατικό προϋπολογισμό θα ήταν κοινωνικά άδικη για όλους τους υπόλοιπους πολίτες που, αν και δεν

δικαιούνται ανάλογες παροχές, θα τις στήριζαν από το εισόδημά τους.

* Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και με τον μαθηματικό τύπο. Γιατί όλα αυτά δεν είναι παρά εργαλεία εκτίμησης και χάραξης στρατηγικής. Άρα, ο δρόμος είναι ανοικτός για να υλοποιήσει η κυβέρνηση αυτά που υπόσχεται και εγγυάται.

Από την άλλη όμως πλευρά, ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι το Ασφαλιστικό μας Σύστημα έχει πάνω απ’ όλα ανάγκη πόρων ; Και οι πόροι μπορούν να προέλθουν μόνο :

* Από τη συνετή και χρηστή διοίκηση των Ασφαλιστικών Ταμείων

* Από τις διαρθρωτικές αλλαγές, τον συνεχή εκσυγχρονισμό και τον έλεγχο του Συστήματος. Έτσι μειώνονται οι λειτουργικές δαπάνες, αυξάνεται η αποτελεσματικότητα και εξυπηρετούνται καλύτερα οι ασφαλισμένοι

* Από την οικονομική ανάπτυξη που αυξάνει την απασχόληση και ενδυναμώνει με τις εισφορές της τα Ταμεία.

Κάθε ιδέα, κάθε σχέδιο που θα επιτρέπει στο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης να βελτιώσει τις παροχές του προς τους ασφαλισμένους είναι καλοδεχούμενα. Όλοι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα βιώσιμο και ισχυρό Ασφαλιστικό. Οι ενέργειές μας να έχουν αίσθημα ευθύνης και μέτρου, χωρίς να παραβλέπουμε την πραγματικότητα και να πειραματιζόμαστε. Γιατί η Κοινωνική Ασφάλιση είναι ένας θεσμός της δημοκρατίας που προάγει την κοινωνική συνοχή και διασφαλίζει το μέλλον της κοινωνικής συμβίωσης.