Στη συνείδηση των περισσοτέρων –και όχι μόνο των Ελλήνων που έζησαν, εδώ που τα λέμε, και ένα 1999 –η επένδυση στο Χρηματιστήριο είναι συνυφασμένη με γρήγορο κέρδος. Και με το ρίσκο ασφαλώς που ο γρήγορος και άκοπος πλουτισμός εγκυμονεί. Οποιος θέλει μια σίγουρη αλλά όχι τόσο γρήγορα αποδοτική επένδυση επενδύει σε ακίνητα ή, αν έχει γερό πορτοφόλι, σε έργα τέχνης. Ακόμη κι αν εμπιστευθεί ένα αμοιβαίο κεφάλαιο ή μια εταιρεία διαχείρισης χαρτοφυλακίου, πάλι θα εκτεθεί στον κίνδυνο των επενδυτικών επιλογών των αγοραστών.
Η ενδεδειγμένη λύση για τον περίφημο «μακροπρόθεσμο επενδυτή» (τον συνειδητά μακροπρόθεσμο εννοείται, όχι τον εγκλωβισμένο που κάνει την ανάγκη φιλοτιμία…) είναι να αγοράσει μετοχές και, αν όχι να τις ξεχάσει, να τις διακρατήσει μέχρι να πιάσουν τον στόχο της απόδοσης που ο ίδιος έβαλε όταν τις αγόρασε. Πρόκειται ασφαλώς για μια συνταγή σχεδόν ανέφικτη, διότι προϋποθέτει ιώβειο υπομονή και γερές αντιστάσεις ώστε να μην παρασυρθεί κανείς από τα «ράλι» της αγοράς και ρευστοποιήσει προτού πιάσει τον στόχο του. Διότι ρευστοποιώντας δίχως να χρειάζεται το ρευστό για να κάνει μια προγραμματισμένη αγορά αναγκάζεται να ξανατοποθετηθεί στην αγορά, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται από μακροπρόθεσμος επενδυτής σε «παίκτη».
Και όμως υπάρχει ένα αμοιβαίο ταμείο, το Corporate Leaders Trust, το οποίο το μακρινό 1935 επένδυσε σε 30 αμερικανικές επιχειρήσεις και έκτοτε δεν έχει πουλήσει ή αγοράσει καμία μετοχή! Ογδόντα χρόνια τώρα το Corporate Leaders Trust δεν έκανε ούτε μία επενδυτική κίνηση πέρα από τη συμμετοχή του σε αυξήσεις κεφαλαίων και την προσαρμογή του ασφαλώς στις αλλαγές (εξαγορές, συγχωνεύσεις, χρεοκοπίες κ.τ.λ.) που έλαβαν χώρα με την πάροδο των ετών στις 30 μεγάλες εταιρείες τις οποίες εμπιστεύθηκε. Διότι το αρχικό στοίχημα των ιδρυτών του Corporate Leaders Trust είναι ότι οι αμερικανικοί όμιλοι στους οποίους θα επένδυε μέσα στην καρδιά της Μεγάλης Υφεσης θα επιβίωναν από την κρίση του 1929 και θα ευημερούσαν… κάποτε στο μέλλον.
Χρυσωρυχείο
Το ζήτημα με το Corporate Leaders Trust είναι ότι, δυστυχώς για την επιστήμη των χρηματοοικονομικών και σε πείσμα των θεραπόντων γκουρού της επενδυτικής «τέχνης», το αμοιβαίο κεφάλαιο, παραμένοντας όχι απλώς συντηρητικό αλλά τελείως άπρακτο επί οκτώ συναπτές δεκαετίες, απέδειξε ότι η… απόλυτη ακινησία είναι η καλύτερη συνταγή για την επενδυτική επιτυχία!
Αν, ας πούμε, όπως αποκαλύπτει η γαλλική «Figaro», κάποιος αποφάσιζε να τοποθετήσει 10.000 δολάρια στο Corporate Leaders Trust 35 χρόνια μετά την ίδρυσή του, δηλαδή το 1970, και αποφάσιζε να ρευστοποιήσει την επένδυσή του στα τέλη του 2014 (επιτέλους, μια επένδυση 45 χρόνων μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί μακροπρόθεσμη…), θα εισέπραττε καθαρά 1,229 εκατ. δολάρια. Αν το διάστημα αυτό είχε τοποθετήσει τα 10 χιλιάρικα σε ένα αμοιβαίο που επένδυε στον δείκτη S&P 500, θα εισέπραττε 852.395 δολάρια, ενώ αν τα επένδυε στον Dow Jones θα εισέπραττε μόνο 212.452 δολάρια –και μιλάμε για τον δείκτη της μεγάλης κεφαλαιοποίησης!..
Μεγάλες ήταν φυσικά και οι 30 επιχειρήσεις που είχε εμπιστευθεί και επιλέξει το 1935 το Corporate Leaders Trust. Κάποιες εξ αυτών, όπως είναι η General Electric, η Dupont, η Union Pacific Corp. ή η Procter & Gamble, παραμένουν κραταιές και απαράλλακτες 80 χρόνια τώρα. Αλλες εξελίχθηκαν συν τω χρόνω, όπως η American Telephone & Telegraph, που έγινε απλά… ΑΤ&Τ. Κάποιες τρίτες μεταμορφώθηκαν τόσο και φυσικά μετονομάστηκαν έτσι που δεν θυμίζουν σε τίποτε το προπολεμικό παρελθόν τους.
Και ο Μπάφετ στο παιχνίδι
Εν κατακλείδι, οι προσαρμογές που έκανε στο χαρτοφυλάκιό του το Corporate Leaders Trust ήταν οι απολύτως αναγκαίες. Το 2012, ας πούμε, διέγραψε την Eastman Kodak, μία εκ των 30 αμερικανικών μεγαθηρίων στα οποία είχε επενδύσει το 1935, που όμως χρεοκόπησε και εξαφανίστηκε από τον αμερικανικό εταιρικό χάρτη. Οι προσαρμογές ήταν όμως και νομοτελειακές. Δεν αποτέλεσαν επενδυτική επιλογή αλλά επακόλουθο της αενάως μεταβαλλόμενης και διαμορφούμενης εταιρικής πραγματικότητας. Και αυτό είναι το εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση: ότι οι αποδόσεις του επενδυτικού Trust μόνο με τις αποδόσεις της Berkshire Hathaway, της επενδυτικής εταιρείας του Γουόρεν Μπάφετ, μπορούν να συγκριθούν.
Η καλή τύχη όσων εμπιστεύθηκαν το Corporate Leaders Trust τους έφερε εξάλλου κοντά στον εμβληματικότερο επενδυτή της εποχής μας (που, ως γνωστόν, επενδύει σε «ό,τι μπορεί να δει και να πιάσει», όπως ακριβώς και οι Corporate Leaders τότε…). Διότι μία εκ των σιδηροδρομικών εταιρειών στις οποίες είχε επενδύσει το 1935 το Trust, η Atchinson Topeka Santa Fe Railway, συγχωνεύθηκε τη δεκαετία του 1990 με την Burlington Northern για να δημιουργηθεί η Burlington Northern & Santa Fe Railway (BNSF), η οποία με τη σειρά της εξαγοράστηκε από τον Μπάφετ το 2010 μέσω ανταλλαγής τίτλων!
HeliosPlus
