Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, ώρα μηδέν. Ενα ντέρμπι που δεν κόβει την ανάσα όπως πλείστες μάχες στο παρελθόν, σίγουρα όμως μπορεί να σηματοδοτήσει εξελίξεις στην κορυφή της Λίγκας. Γιατί αν ο ΠΑΟ πάρει τη νίκη, θα μπει γερά στη μάχη του τίτλου, ενώ σε αντίθετη περίπτωση οι Κόκκινοι θα κάνουν όνειρα για τον πέμπτο σερί τίτλο.
Η ιστορία στις κλασικές αναμετρήσεις βρίθει πρωταγωνιστών. Προπολεμικά έλαμψαν από τους (αυριανούς) γηπεδούχους οι Μεσσάρης, Μηγιάκης, Τριανταφύλλης (μεταξύ άλλων). Από τον Ολυμπιακό οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι ή ο Βάζος. Αργότερα ξεχώρισαν οι Δομάζος, Παπαεμμανουήλ, Αντωνιάδης, Λουκανίδης και επίσης οι Υφαντής, Μπέμπης, Σιδέρης. Μέχρι να φτάσουμε στις τελευταίες δεκαετίες με τους ποδοσφαιριστές που έγιναν ένα με το star system: ο Σαραβάκος, ο Ζάετς, ο Ρότσα, ο Βαζέχα, ο Σισέ ή ο Αναστόπουλος, ο Τζόρτζεβιτς, ο Ιβιτς, ο Καραπιάλης, ο Τζιοβάνι.
Ωστόσο υπάρχουν, όπως στο σινεμά, και οι αθλητές των λεγόμενων «δεύτερων ρόλων». Οι πρωταγωνιστές της μιας βραδιάς ή ακόμη καλύτερα, καθ’ όσον μιλάμε για παρελθόν, αυτοί που ξεχώρισαν το απομεσήμερο ενός ντέρμπι. Και μετά χάθηκαν πίσω από τις πριμαντόνες, τους βασικούς μονομάχους της εγχώριας ποδοσφαιρικής ιστορίας.
Γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου πίσω βρίσκουμε ωραίες ιστορίες και ενδιαφέροντες ανθρώπους που έλαμψαν και γνώρισαν το χειροκρότημα που τόσο είχαν ανάγκη. Οπως ο Σάκης Κουβάς, ένας θρύλος για την ευρύτερη περιοχή των Μεγάρων που αναδείχθηκε σε αρχισκόρερ του Βύζαντα. Μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό μετά το έπος του Γουέμπλεϊ και τον Οκτώβριο του ’71 έβαλε το γκολ της νίκης στο 3-2 επί του Ολυμπιακού στην κατάμεστη Λεωφόρο. Εναν χρόνο έμεινε στο Τριφύλλι και επέστρεψε στον Βύζαντα, προφανώς ακολουθώντας το ρητό «καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος και στη σκιά του Αντωνιάδη».
Ο Πάμπος Παμπουλής και ο Γιώργος Βασιλόπουλος ήρθαν από Κύπρο και Ατρόμητο στον Ολυμπιακό αρχές της δεκαετίας του ’70. Μεγάλα ταλέντα και ο πρώτος ξεχωριστός σκόρερ. Τότε η πολύ γεμάτη ομάδα του αξεπέραστου Γουλανδρή δεν επέτρεψε στο δίδυμο να κάνει την καριέρα που ονειρεύτηκε και το high light ήταν τα γκολ που σημείωσαν στο 4-2 του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟ την περίοδο ’75-’76.
Αν κάποιος αναρωτηθεί τι έκανε στην καριέρα του ο Κώστας Βαλλίδης, η απάντηση έρχεται άμεσα: δύο γκολ με τον Παναθηναϊκό, το ένα σε ντέρμπι που έληξε 1-0 κόντρα στον Ολυμπιακό. Ηταν η περίοδος ισχνών αγελάδων για αμφότερους τους αιωνίους και ο κατά βάση αναπληρωματικός Βαλλίδης τον Φεβρουάριο του ’78 βρήκε δίχτυα σε ραντεβού αξέχαστο. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Χρήστο Γιαννακούλα που όλοι τον θυμούνται για το γκολ του στο Νέο Φάληρο κόντρα στον Ολυμπιακό σε ένα επεισοδιακό ντέρμπι με νικητές τους Πράσινους (2-1). Αγαπητός πολύ στον κόσμο του Ολυμπιακού ήταν ο Ραφαέλ Περόνε. Δεκάρι παλαιάς κοπής από την Ουρουγουάη, ήρθε το 1978 στο Λιμάνι, έμεινε δύο χρόνια και στο παλιό «Καραϊσκάκη» με ένα συρτό σουτ-φάουλ νίκησε τον Κωνσταντίνου σε ντέρμπι που έληξε 1-0. «Σου έχω φυλάξει και άλλο» λέγεται πως είπε στον «αγριόγατο», αλλά δεν ήρθε δεύτερο γκολ. Ωραίο στυλ, ηγετικά χαρίσματα από έναν χαφ με μαλλί-αφάνα.
Γκολ που έμειναν στην ιστορία έχουν σημειώσει και οι Θωμάς Κατσαβάκης (στο εκπληκτικό 3-2 του Ολυμπιιακού στη Λεωφόρο χρονιάρες μέρες του ’78) και ο Γεροθόδωρος (στο 1-1 τα μέσα της δεκαετίας του ’80 σε ραντεβού που διεξάγονταν στο ουδέτερο ΟΑΚΑ). Τότε ο μέσος που ξεπήδησε από τον Φωστήρα και φόρεσε αργότερα τη φανέλα του Παναθηναϊκού είχε μονομαχίες που άφησαν εποχή με το δίδυμο των Μητρό – Αναστό. Ουδείς ξεχνά τον μακρυμάλλη ταλαντούχο κυνηγό Ισαάκ (Σάκη για τους φανς του Ολυμπιακού) Μουστακίδη σε ένα ακόμη 1-1 την αλήστου μνήμης για πολλούς λόγους περίοδο Κοσκωτά και φυσικά τον μουσάτο χαφ Βασίλη Παπαχρήστου στην πορεία του Ολυμπιακού προς τον τίτλο του ’87. Είχε δεν είχε μπει ένα δίλεπτο στο ντέρμπι και με αριστερό πλασέ-σκροπ νίκησε τον θηριώδη Βάντσικ για το 2-1 –ένα γκολ παράσημο καριέρας για τον συγκεκριμένο παίκτη που ακόμη μνημονεύεται.
Οπως κανένας φίλος του Παναθηναϊκού δεν προσπερνά τη θητεία στα πράσινα του Γιώργου Καπουράνη. Στη συλλογική μνήμη αυτός ο αξιόλογος αριστερός μπακ έγινε ένα με το Τριφύλλι, μολονότι ως πιτσιρικάς αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό. Τελικά το καλό κομμάτι της καριέρας του έγινε στην Παιανία και το ’95 με δεξί πλασέ αυτός ο σχεδόν αποκλειστικά αριστεροπόδαρος άσος χάρισε ένα αξέχαστο 2-1 του ΠΑΟ επί του Ολυμπιακού στον Πειραιά.
Στην όλη, τόσο συναισθηματική για τους παλαιότερους εραστές των ντέρμπι, ιστορία ατόπημα θα ήταν να λησμονηθεί ο Κρις Καλαντζής. Ωραίες εποχές με τη μεταγραφή-σίριαλ στον Παναθηναϊκό το ’87, τη μετακίνησή του στον Ολυμπιακό το ’94 και ένα γκολ καταπληκτικό, με εναέριο ψαλίδι ύστερα από σέντρα του δανού φορ Κρίστενσεν. Ο Καλαντζής πανηγύρισε έξαλλα, λες και ήθελε να στείλει μήνυμα στους Πράσινους, την τέως ομάδα του. «Ηταν το καλύτερο γκολ της καριέρας μου» είπε χρόνια αργότερα ο μακρυμάλλης Κρις, από τη μακρινή Αυστραλία.
Ηρωες μιας χρήσης, έστω και αν εδώ κάποιος μπορεί να μιλήσει για υπερβολή. Οπως ήταν ο Τοτσέ, που έκανε το 2-2 στο ΟΑΚΑ το 2013 και του λόγου του κατέχει ακόμη ένα ρεκόρ: ο ισπανός φορ είναι ο παίκτης που έβαλε τελευταίος γκολ στον Ολυμπιακό σε εντός έδρας παιχνίδι για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Ποιος, άραγε, παραλαμβάνει τώρα τη σκυτάλη;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
