Φεστιβάλ Αθηνών: Η Σιλβί Γκιλέμ φέρνει το καλοκαίρι

Στα 39 χρόνια της καριέρας της η Σιλβί Γκιλέμ υπήρξε ανέκαθεν απαιτητική. Πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο της τον εαυτό. Γι’ αυτό και το «αντίο» στη σκηνή θέλησε να το πει όσο βρίσκεται ακόμη στην ακμή της. Στο πλαίσιο αυτό η τελευταία της υπόκλιση στο ελληνικό κοινό με την παράσταση «Life in progress», που θα δούμε στις 3 και 4 Ιουνίου στο Ηρώδειο, αποτελεί αναμφίβολα μία από τις κορυφαίες στιγμές του Φεστιβάλ Αθηνών, στα εφετινά 60ά του γενέθλια.

Τη σουπερστάρ γαλλίδα χορεύτρια είχαμε την τύχη να απολαύσουμε στην Ελλάδα από τα νεανικά της χρόνια. Την τελευταία αυτή, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Λούκου, περίοδο του Φεστιβάλ όμως η 50χρονη πλέον Γκιλέμ υπήρξε σταθερή φίλη της διοργάνωσης. Χαρήκαμε τα πολλά (χορευτικά) της πρόσωπα, μας αγάπησε και τη λατρέψαμε, αφού κάθε της εμφάνιση στην Αθήνα ήταν απόλυτο sold out. Το ότι θα συμβεί το ίδιο και αυτή τη φορά μπορεί κανείς να το προβλέψει με ασφάλεια…

Αμέσως μετά τις παραστάσεις στο Sadler’s Wells του Λονδίνου η Γκιλέμ θα εμφανιστεί στην Αθήνα στο πλαίσιο της διεθνούς περιοδείας της με ένα πρόγραμμα που αποτελείται από νέα έργα του Ακραμ Καν και του Ράσελ Μάλιφαντ –με τους οποίους έχει επανειλημμένως μοιραστεί τη σκηνή –αλλά και ήδη υπάρχουσες χορογραφίες του Ματς Εκ και του Γουίλιαμ Φορσάιθ.

«Αγάπησα κάθε στιγμή των τελευταίων 39 χρόνων και αγαπώ ακόμη να χορεύω με τον ίδιο τρόπο. Γιατί λοιπόν σταματώ; Πολύ απλά, γιατί θέλω να ολοκληρώσω την καριέρα μου όσο ακόμη είμαι χαρούμενη, κάνοντας αυτό που κάνω με υπερηφάνεια και πάθος…» δήλωνε πριν από μερικούς μήνες στον βρετανικό Τύπο. Είναι αυτή καθαυτή η μοναδικότητά της; Η λαμπερή της προσωπικότητα; Το γεγονός ότι οι πραγματικοί αστέρες στην εποχή μας είναι πλέον μετρημένοι στα δάχτυλα; Οποια κι αν είναι η απάντηση, στην προκειμένη περίπτωση η συγκίνηση περισσεύει. Οχι μόνο για τον καλλιτέχνη αλλά και για τον θεατή.

Στο εφετινό Φεστιβάλ –το πρόγραμμα του οποίου ανακοινώθηκε την περασμένη Τετάρτη, αισθητά νωρίτερα από τα προηγούμενα χρόνια –θα δούμε κι άλλους σταθερούς φίλους της διοργάνωσης. Ανάμεσά τους η γαλλίδα χορογράφος Μαγκί Μαρέν –για πέμπτη (!) φορά στην Πειραιώς 260 –με την τελευταία της δημιουργία που έχει τίτλο «BiT» και παραπέμπει στον ρυθμό της techno (2, 3, 4/6). Ο Ρομέο Καστελούτσι, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του νεότερου θεάτρου, επανακάμπτει επίσης με τον θίασο Societas Raffaello Sanzio και την παράσταση «Go down, Moses» (27, 28, 29 Ιουνίου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), η οποία επικεντρώνεται στη θεϊκή εντολή προς τον Μωυσή την εποχή της εβραϊκής αιχμαλωσίας. Στο Φεστιβάλ επιστρέφει όμως και ο διάσημος γερμανός σκηνοθέτης Τόμας Οστερμάγερ με τη βερολινέζικη Schaubuehne και τις «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν (19, 20, 21/6, Πειραιώς 260). Η συγγραφέας –και κοινωνική ακτιβίστρια –έμεινε στην Ιστορία μεταξύ άλλων και για τη σθεναρή στάση της ενώπιον της μακαρθικής Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων καθώς αρνήθηκε να καταδώσει κομμουνιστές φίλους της. Εν προκειμένω, μέσα από τις μηχανορραφίες μιας αδίστακτης αριβίστριας, της πονηρής «μικρής αλεπούς» Ρεγκίνας Γκίντενς (η οποία για το πλατύ κοινό ταυτίστηκε με την Μπέτι Ντέιβις στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου), επικεντρώνεται στην απληστία μιας παρηκμασμένης κοινωνίας, στην ταύτιση της ευτυχίας με το χρήμα. Ο Οστερμάγερ μεταφέρει τη δράση από τον αμερικανικό Νότο των αρχών του περασμένου αιώνα στο εδώ και στο τώρα με σκοπό να εξερευνήσει την εσωτερική ζωή των προσώπων και την επίδραση του οικονομικού ανταγωνισμού στις ανθρώπινες συμπεριφορές.

Η εφετινή διοργάνωση ακολουθεί σε γενικές γραμμές τους άξονες των τελευταίων, υπό τον Γιώργο Λούκο ετών. Πολυσυλλεκτικότητα σε ό,τι αφορά τις εκδηλώσεις (θέατρο, μουσική, χορός, εικαστικά αλλά και σύνθετα θεάματα), εμφανής επιλογή να «στεγαστούν» πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά και να δοθεί βήμα σε νέους δημιουργούς. Οι πρώτες εμφανίσεις δεν λείπουν. Εμφαση δίνεται στο εγχώριο στοιχείο, τάση που πλέον συναντά κανείς σε ουκ ολίγα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, με δεδομένη και την οικονομική κρίση. Προσπάθεια σύνδεσης με τα μεγάλα ζητήματα της κοινωνίας, εξ ου και η ένταξη παραστάσεων που πραγματεύονται θέματα όπως οι άστεγοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Ανάμεσα στις παραγωγές της Επιδαύρου –εννέα τον αριθμό –με ενδιαφέρον αναμένεται η συνάντηση του Μιχαήλ Μαρμαρινού με το θέατρο Νο της Ιαπωνίας με την παράσταση «ΝΟ-Νέκυια»: μια απρόσμενη θεατρική συνάντηση δύο πολιτισμών με βαθιές ρίζες στον χρόνο.

Στην Αθήνα οι εκδηλώσεις συνεχίζουν να επεκτείνονται σε χώρους με σκοπό να «αγκαλιάσει» η διοργάνωση ολόκληρη την πόλη. Πέρα από το Ηρώδειο και την Πειραιώς 260, παραστάσεις θα γίνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, στο Θέατρο Τέχνης κ.α. Στο Λύκειο του Αριστοτέλη θα δοθεί η περιπατητική παράσταση «Ρήσος» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου (από 1ης Ιουλίου). Θα αρχίζει με τη δύση του ηλίου, ως μια εμπειρία περιπάτου σε όλον τον χώρο του Λυκείου, με τη φιλοδοξία να προσελκύσει το ενδιαφέρον και των ξένων επισκεπτών.