«Ψυχραμία» συνιστούν οι ασφαλιστές πιστώσεων

«Business as usual». Με αυτή τη φράση περιέγραψαν πηγές από τον κλάδο των ασφαλιστικών εταιρειών πιστώσεων τη δραστηριότητά τους στην ελληνική αγορά που αποτελεί παλμογράφο του κλίματος εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία.

Το γεγονός αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, αν ληφθούν υπόψη τα χαρακτηριστικά των δύο εταιρειών του κλάδου. Πρόκειται για θυγατρικές κορυφαίων πολυεθνικών ομίλων. Η μία, η Euler Hermes, ανήκει στον μεγαλύτερο και παλαιότερο ασφαλιστικό όμιλο της παγκόσμιας αγοράς, στον όμιλο Allianz, και η δεύτερη, η Atradius, ανήκει στον ισπανικό όμιλο Grupo Catalana Occidente, από τους μεγαλύτερους ευρωπαϊκούς ομίλους.

Οι ίδιες πηγές έλεγαν πως τα μηνύματα που στέλνουν από την Αθήνα στο Μόναχο και στη Βαρκελώνη είναι «ψυχραιμία», η ελληνική αγορά λειτουργεί κανονικά σαν να μη συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι από τη Γερμανία και την Ισπανία εκπέμπονται αντίστοιχα μηνύματα. Τούτο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ο όμιλος της Allianz έχει τεράστιο ειδικό βάρος στη γερμανική οικονομίακαι ιδιαίτερη σχέση με τα κέντρα αποφάσεων στο Βερολίνο.

Σε επιφυλακή

Παρ’ όλα αυτά και δεδομένου ότι η δραστηριότητα των συγκεκριμένων εταιρειών είναι η πρόβλεψη των οικονομικών εξελίξεων και με βάση αυτές τις προβλέψεις καθορίζουν τα όρια ασφάλισης των πωλήσεων και το ύψος του αντίστοιχου ασφαλίστρου, φαίνεται πως ακολουθούν την παροιμία πως «καλός είναι ο αγιασμός, αλλά καλού-κακού πάρε και μια γάτα».

Ετσι, σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος», οι διοικήσεις των δύο εταιρειών έχουν διαμορφώσει ορισμένα σενάρια, προσπαθώντας να προβλέψουν ενδεχόμενες δυσμενείς εξελίξεις. Αυτό που θεωρούν επικρατέστερο σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές όχι μόνο αποδειχθούν άκαρπες, αλλά οι δύο πλευρές οδηγηθούν σε σύγκρουση, είναι όχι η (άμεση) έξοδος από το ευρώ, αλλά μια κατάσταση «πιστωτικής ασφυξίας», με κλειστές δηλαδή όλες τις γραμμές χρηματοδότησης. Σε αυτή την περίπτωση βεβαίως οι εταιρείες θα επιδιώξουν να περιορίσουν την οικονομική τους έκθεση στην ελληνική αγορά. Τούτο πρακτικά σημαίνει ότι θα περιορίσουν τα όρια των ασφαλιστικών τους καλύψεων και παράλληλα θα προχωρήσουν σε αύξηση των ασφαλίστρων.

Αλλά όπως έλεγαν αρμόδιες πηγές αυτή τη στιγμή, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει και η αγορά και οι επιχειρήσεις λειτουργούν κανονικά. Παράλληλα φαίνεται πως οι πωλήσεις των επιχειρήσεων έχουν σταθεροποιηθεί, δηλαδή οι ετήσιες μειώσεις, όταν υπάρχουν, είναι σε επίπεδα χαμηλότερα του 5% –στη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων ήταν 10% ή 20%.

Το πιθανό σενάριο

Ολα αυτά βέβαια αφορούν τις επιχειρηματικές συναλλαγές στην εσωτερική αγορά και η συμπεριφορά των δύο προαναφερομένων επιχειρήσεων είναι απολύτως ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί. Επιπλέον, οι ίδιες πηγές εκτιμούν πως το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι η κατάληξη σε μια συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της, έστω και αν υπάρξει μια περίοδος «αναταράξεων».

Τα χρόνια της κρίσης υπολογίζεται ότι οι αποζημιώσεις που έχουν καταβάλει οι δύο εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων στους πελάτες τους στην Ελλάδα ανήλθαν στα 50 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για λεφτά που χάθηκαν λόγω αδυναμίας του οφειλέτη να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, αλλά αμέσως αντικαταστάθηκαν από τις ασφαλιστικές εταιρείες παρέχοντας την απαραίτητη ηρεμία στην αγορά.

Ολες σχεδόν οι επιχειρήσεις της ελληνικής αγοράς, ακόµη και οι πιο υγιείς, αντιµετωπίζουν αυξηµένα προβλήµατα λόγω των επισφαλών απαιτήσεων από τους πελάτες τους. Για τις περισσότερες επιχειρήσεις οι λογαριασµοί απαιτήσεων αποτελούν το 30%-40% του ενεργητικού τους. Ετσι, είναι αυτονόητο ότι µια σηµαντική επισφάλεια είναι δυνατόν να επηρεάσει τα ετήσια αποτελέσµατα της επιχείρησης. Η ασφάλιση των πιστώσεων έχει ως αντικείµενο την κάλυψη του κινδύνου απώλειας της πίστωσης που έχει χορηγήσει µια εταιρεία στον πελάτη της, αφού είθισται µόνο µικρό µέρος των συναλλαγών να γίνεται τοις µετρητοίς.

Σημαντική μείωση

Η έκθεση των δύο εταιρειών ασφάλισης πιστώσεων στην ελληνική αγορά ανέρχεται στα 3 δισ. ευρώ, καθώς τόσο υπολογίζονται τα πιστωτικά όρια που έχουν εκχωρήσει. Πριν από την κρίση, το 80% των πιστωτικών ορίων ήταν στην Ελλάδα και το 20% στο εξωτερικό. Λόγω όμως της κρίσης και της συρρίκνωσης της ελληνικής αγοράς οι εξαγωγές αποτέλεσαν μονόδρομο για τις ελληνικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα πλέον το 55% των πιστωτικών ορίων να αφορά εξαγωγές και το 45% εγχώριους πελάτες. Σε αυτό βοηθά το γεγονός ότι οι δύο εταιρείες μέσω των μητρικών ομίλων έχουν πρόσβαση σε οικονομικά στοιχεία εκατομμυρίων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο.

Από το 2009 ως το 2012, στο αποκορύφωμα της κρίσης, κατεγράφη σημαντική μείωση στα πιστωτικά όρια κατά 50%. Από τον Νοέμβριο όμως του 2012 ως τον Νοέμβριο του 2014 τα πιστωτικά όρια αυξήθηκαν κατά 110%, καθώς σε αυτό το διάστημα όλοι οι βασικοί δείκτες της ελληνικής οικονομίας βελτιώθηκαν.