Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, η πρώτη αφορμή και της έντασης μεταξύ στελεχών της ΔΗΜΑΡ και της Ν. Δ το 2013, επί υπουργίας Αντώνη Ρουπακιώτη στην προηγούμενη κυβέρνηση, «βρήκε» τον δρόμο για τη Βουλή και μάλιστα σε κλίμα απόλυτης μετριοπάθειας ψηφίζεται το μεσημέρι της Τρίτης. Το αυτονόητο γίνεται μετά από χρόνια δεσμεύσεών μας και απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, νόμος του κράτους. Καταδικάζουμε επιτέλους και πολιτικά και με τη βούλα του κράτους τις ρατσιστικές εκδηλώσεις, που ωθούν σε εγκληματική συμπεριφορά, όσους βλέπουν ως εχθρούς τους ανθρώπους, με βάση το χρώμα τους την καταγωγή τους, αλλά και την φυλή τους. Σήμερα Τρίτη έγινε και το άλλο αυτονόητο. Στις φυλετικές διακρίσεις προστέθηκαν και οι διαχωρισμοί με βάση τη σεξουαλική προτίμηση όσων γίνονται θύματα επιθέσεων.
Μακάρι το αντιρατσιστικό να προβληματίσει την ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία δέχεται και τώρα τις ίδιες αντιδράσεις για νεοσύστατους θεσμούς του Ποινικού μας Κώδικα. Πολλοί κύκλοι από αυτούς που αντιδρούν για τον κατ΄ οίκον περιορισμό και την κατάργηση του κατοχικού νόμου περί καταχραστών είναι οι ίδιοι. Σύμπτωση; Όχι βέβαια, απλώς οι συντηρητικοί κύκλοι, που δεν θέλουν να προχωρήσει τίποτε σε αυτή τη χώρα έχουν τους ίδιους πάτρωνες…. Αλλά γι αυτό το στοίχημα για τον υπουργό Δικαιοσύνης, Χαράλαμπο Αθανασίου, το Μέγαρο Μαξίμου και τον συγκυβερνώντα Ευάγγελο Βενιζέλο είναι ακόμα πιο προκλητικό: Να κλείσουν τα αυτιά στις Ερινύες που επαγγέλλονται την καθιέρωση της ανυπαρξίας ανθρωπισμού και επιείκειας σε όσους νόμους προωθεί η κυβέρνηση. Ακριβώς όπως στον Μεσαίωνα, δηλαδή…