Θανάσης Αλευράς: Χρειαζόμουν τη δημοσιότητα

Mετρά δεκαπέντε χρόνια στο θέατρο, κι όμως όταν το διάλεξε δεν ήξερε τι ακριβώς είναι. Ωστόσο ο Θανάσης Αλευράς νιώθει παιδί της τηλεόρασης. Μεγάλωσε σταΓιάννενα και έμαθε να βλέπει τις επιθεωρήσεις που περιόδευαν – με τον Ρίζο, τον Μουστάκα, τον Χατζηχρήστο. Γι’ αυτό και πίστεψε ότι θέατρο είναι να κάνεις τον άλλον να γελά. Το καλοκαίρι θα είναι ο Αγάθων στις «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη που ανεβάζει ο Γιώργος Κιμούλης, ενώ τον χειμώνα θα επιστρέψει με καινούργιους «Ηρωες» στο Μικρό Παλλάς – με τους προηγούμενους άλλωστε είχε κερδίσει το Βραβείο Χορν.

Κωμωδία

«Η κωμωδία έχει μια διαστροφή σαν είδος. Είναι το γελοίον του δράματος. Εχει μια λοξή ματιά στα πράγματα που μου αλαφραίνει την καρδιά. Συνδυάζει όμως το σοβαρό και το δραματικό».

«Πρόκειται για μια διασκευή, πειραγμένη από πρόθεση. Ο Κιμούλης και ο Πιτσιρίκος, που την υπογράφουν, έχουν προσπαθήσει να καταλάβουν για τι θα μιλούσε σήμερα ο Αριστοφάνης μέσα από αυτό το έργο. Κορμός του είναι η γυναίκα. Μιλάει για τη γυναίκα που ψάχνει ξανά να βρει τον ρόλο της στο σήμερα και τη σχέση της με τον άνδρα… Δεν τον κατηγορεί όμως τον άνδρα. Τον βλέπει μέσα από την ιερότητα της μητρότητας. Αναζητεί την καινούργια θέση της στα πράγματα, γνωρίζοντας ότι είναι δική της η ευθύνη πια. Γιατί είναι εκείνη που μεγαλώνει γιους και κόρες, που συντηρεί τις ίδιες σκέψεις και προκαταλήψεις, και θα πρέπει να αλλάξει πια τον τρόπο που μεγαλώνει παιδιά».

«Μέσα από την παράσταση κάνουμε σάτιρα, με υπονοούμενα που αναφέρονται ξεκάθαρα σε πρόσωπα. Ο Κιμούλης θαυμάζει τον Αριστοφάνη, γι’ αυτό και το κείμενο είναι ποιητικό. Στην παράβαση αλλάζει η ατμόσφαιρα και γίνεται συγκινητική. Είναι μια εξωστρεφής κωμωδία με σάτιρα πολιτική».

«Τον γνωρίζω περισσότερο ως θεατής. Η ανάγνωσή του στις παραστάσεις είναι η μετα-κουνική… Εσι τον καταλαβαίνω κι εγώ. Τώρα που τον μελετώ, συνειδητοποιώ ότι αλλάζει η ανάγνωση μαζί με τις γενιές. Είναι επίκαιρος όπως όλοι οι μεγάλοι ποιητές. Ωστόσο πιστεύω ότι επιβάλλεται η μεταγραφή της κωμωδίας. Οταν πρέπει να γίνει παράσταση, ο κώδικας της κωμωδίας αλλάζει, όπως και της γλώσσας».

«Μου αρέσει η μεταμφίεση. Με εμπνέει. Μου κρατά την παιδική αντίληψη που είχα για το θέατρο. Οταν έρχεται η ώρα που θα φορέσω το κοστούμι, γίνεται κάτι μαγικό –ακόμα κι αν είναι ένα αξεσουάρ, ένα καπέλο, ένα μουστάκι. Αυτά μπορεί να σε οδηγήσουν στον τρόπο που θα παίξεις. Κάθε φορά όμως πρέπει να ξέρεις τι ακριβώς εξυπηρετείς και γιατί το κάνεις. Δύσκολο είναι μόνο αν ντρέπεσαι. Για μένα είναι μια ωραία αφορμή να κρυφτείς…».

«Μέσα από τον ρόλο του Αγάθωνος η παράσταση θέτει και το ζήτημα της ομοφοβίας. Το έργο ξεκινά με τη μεταμόρφωση ενός άνδρα σε γυναίκα. Ο Αγάθων είναι γυναικωτός –είναι τρανς. Το δικό μου το επεισόδιο περιέχει τη σάτιρα στο μεταμοντέρνο θέατρο: είναι ένα σχόλιο στον σύγχρονο θεατράνθρωπο, στη μόδα του θεάτρου, στο αποδομημένο θέατρο».

«Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει θέσεις, ακόμα και στην καθημερινότητά του. Εγώ προτιμώ να εκφράζομαι μέσα από τη δουλειά μου κι έτσι να υπονοώ τις απόψεις μου. Από την άλλη, ομολογώ ότι μου λείπουν αυτοί οι τρεις-τέσσερις πνευματικοί άνθρωποι που θα βγουν να μιλήσουν. Ενας ηθοποιός, ένας ποιητής. Πιστεύω όμως ότι όταν μιλάει ένας καλλιτέχνης και παίρνει θέση χάνει κάτι ο ίδιος».

Αισιοδοξία

«Ναι, είμαι αισιόδοξος. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα, μπορούμε να τα επηρεάσουμε. Σε τελική ανάλυση αλλάζουν έτσι κι αλλιώς, δεν μας ρωτούν. Χρειάζεται να έχει ο καθένας μας μια καθαρή συνείδηση, αρχικά για τη ζωή του, και μετά για έναν κοινό σκοπό, αν βέβαια συνεννοηθούμε ποτέ. Και δεν μιλώ για την Ελλάδα αλλά και για την ανθρωπότητα. Ως τότε να επαναλαμβάνουμε την ιστορία μας, τους εαυτούς μας και τα λάθη μας».

«Αν κάποιοι σε θυμούνται για κάτι, είναι ωραίο. Δεν ξέρω όμως τι προσφέρω. Με απασχολεί κι εμένα το υπαρξιακό, το τέλος. Οποιος είναι πιο συντονισμένος και ακούει τον εαυτό του είναι πιο ολοκληρωμένος. Προσωπικά θα ήθελα να προσφέρω κάτι –είτε μέσα από τη δουλειά μου είτε μέσα από τις συναναστροφές. Προσπαθώ να είμαι δίκαιος, να ζήσω όπως θέλω. Δεν είναι απλό».

«Ηθική ικανοποίηση μου έδωσε το Βραβείο Χορν. Είναι σημειολογικός ο χαρακτήρας του: σε ξεχωρίζουν οι άνθρωποι της δουλειάς. Μετά είναι πολύ δικό σου θέμα το πώς θα συνεχίσεις. Για κάποιον λόγο είχα από πριν μια σχέση με τον Χορν, δική μου. Είναι τόσο μοντέρνος ηθοποιός».

«Δεν με φόβισε η δημοσιότητα που ήρθε πέρυσι με την τηλεόραση. Τη χρειαζόμουν. Σου δίνει κι ένα περιθώριο επιλογής. Σου ανοίγει πράγματα. Δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους να σε σκεφτούν. Ισως να με τάραξε λίγο, γιατί όλο αυτό είχε πολλή φασαρία. Προσπάθησα να το χειριστώ με ευγένεια και μέτρο. Της έχω έναν φόβο της τηλεόρασης –κυρίως των ανθρώπων που είναι εκεί. Αν θέλεις όμως να προστατευθείς, το καταφέρνεις».

«Θέλω να δοκιμάσω και άλλα πράγματα, πιο δραματικά στο θέατρο. Προς το παρόν κάνω μια μεγάλη βόλτα –δεν θέλω να το πιέσω. Κι όσο μου επιτρέπεται, αφήνω ανοιχτό το πεδίο».

πότε & πού:

Πρεμιέρα: Κυριακή 23 Ιουνίου, Φεστιβάλ Βύρωνα. Ακολουθεί περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Εισιτήρια: 18 – 15 – 12 ευρώ.

H ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη.

Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης.
Διασκευή – δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Κιμούλης – Πιτσιρίκος.
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κιμούλης.
Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος Μετζικώφ.
Μουσική: Διονύσης Τσακνής.
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη.
Χορογραφίες: Ελενα Γεροδήμου.
Video: Κώστας Κιμούλης.
Παίζουν: Γιώργος Κιμούλης – Δημήτρης Πιατάς – Θανάσης Αλευράς – Φαίη Ξυλά – Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος κ.ά.