Είναι γνωστό πως για την Αριστερά δεν υπάρχουν αθώα θύματα. Μπροστά στις «επαναστάσεις» της υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες ανθρώπων: εκείνοι που θυσιάζουν και εκείνοι που πρέπει να θυσιαστούν. Εδώ και αρκετές ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εντάξει στη δεύτερη κατηγορία τη διαφύλαξη της ελληνικότητας. Τα μέτωπα που έχει ανοίξει στη Θράκη και στη Μακεδονία είναι σημαντικά και επικίνδυνα. Αλλά δεν είναι καθόλου τυχαία.
Η αξιωματική αντιπολίτευση κινείται με μόνο γνώμονα την κυβερνητική πολιτική. Κοιτάζει τι κάνει η κυβέρνηση, για να σταθεί απέναντι και να πουλάει αγανάκτηση. Με αυτόν τον τρόπο χάνει την επαφή με την πραγματικότητα, αλλά κερδίζει επαφή με τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Το πρόβλημα είναι πως, στον ενθουσιασμό του να αντιτίθεται σε κάθε κυβερνητική προσπάθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθεται και στις εδραιωμένες εθνικές πολιτικές της πατρίδας μας. Ετσι είναι: Αμα η επανάσταση είναι τζάμπα, τη βάζεις παντού.
Κατ’ αρχήν πρέπει να ευχαριστήσουμε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη θέση του πως το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων το ανέδειξε ο Αντώνης Σαμαράς. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε την πατριωτική συνέπεια του Πρωθυπουργού. Αλλά ας μιλήσουμε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι μπορεί να κερδίσει από την εθνομηδενιστική τακτική του, η οποία αντικαθιστά υποψηφιότητες επειδή μιλούν για την ελληνικότητα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη; Τι επιδιώκει με τους πολιτικούς νεωτερισμούς του, οι οποίοι υπερασπίζονται υποψηφιότητες που καταργούν δεκαετίες ελληνικών διεκδικήσεων;
Η απάντηση είναι απλή: Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κερδίσει ψήφους. Αυτές οι ψήφοι όμως είναι ψήφοι που είτε δεν θα έπρεπε να ενθαρρύνονται είτε δεν θα έπρεπε να παρασύρονται προς την κατεύθυνση της εθνικής αναίρεσης, την οποία προπαγανδίζει το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Διότι αν είναι συνειδητές ψήφοι που απλώς βρίσκουν την επίσημη έκφρασή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ επικυρώνει για άλλη μία φορά τα άκρα που η ελληνική κοινωνία έχει συνειδητά περιθωριοποιήσει. Και αν είναι ψήφοι που χαρίζονται στην αξιωματική αντιπολίτευση επειδή γοητεύονται από μια γενικόλογη αντιπολιτευτική ρητορική, χωρίς να εστιάζουν σε αυτά τα επί μέρους στοιχεία της, ο ΣΥΡΙΖΑ απάγει με σχέδιο τη λαϊκή βούληση, δείχνοντας ξεκάθαρα πως είναι απρόθυμος και ανίκανος να αναλάβει τις ελπίδες των ψηφοφόρων του χωρίς να τις διαστρεβλώσει, για να ικανοποιήσει την ατζέντα των πιο ακραίων συνιστωσών του, οι οποίες και αντιπροσωπεύουν την πραγματική, καθάρια εκλογική του δύναμη, πολύ πιο κάτω από τα όρια της εκλογικής εκπροσώπησης.
Εκεί είναι που τα μπλέκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στα όρια, στα άκρα και στα σύνορα. Είναι γνωστό πως, για να παλέψουν με τα όρια, τα άκρα που συναρμολογούν τον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησαν να ενσωματώσουν περισσότερο κεντρώες φωνές, τόσο στα στελέχη τους όσο και στους ψηφοφόρους τους. Αυτές οι φωνές όμως παραμένουν ο ιδεολογικός περίγελος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία στην ψυχή της παραμένει ένα περιθωριακό συνονθύλευμα απόψεων χωρίς έρεισμα. Μέσα στις αδιαπραγμάτευτες αξίες που ευτελίζει ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται και η ελληνικότητα, όπως δείχνει το φιάσκο του με τη Θράκη και τη Μακεδονία, επειδή τα άκρα του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάνε καλά με τα σύνορα της Ελλάδας, τα κάθε είδους σύνορα της Ελλάδας: τα ιδεολογικά, τα ιστορικά, τα γεωγραφικά. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, κάθε σύνορο πρέπει να καταργηθεί, επειδή τίποτα δεν αξίζει να περιχαρακωθεί και να προστατευτεί. Ιδεολογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί πια τα τανκς.
Αν η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν περιορισμένη στη δυναμική του ιδεολογικού πυρήνα της, χαμένη σε κάποια κατάληψη, το πρόβλημά της θα ήταν μόνο δικό της. Είναι όμως δεύτερο κόμμα και φαίνεται πως θα παραμείνει δεύτερο για πολύ καιρό. Πρέπει λοιπόν να καταλάβει και να αναλάβει τις ευθύνες της, επειδή ο ρόλος της είναι πλέον θεσμικός. Εχει υποχρέωση να ανταποκρίνεται στην ιστορική και στη σύγχρονη πραγματικότητα της πατρίδας μας. Δεν μπορεί να υπονομεύει την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας, επειδή της φάνηκε πως κάποιες ψήφοι παραμένουν ανεκμετάλλευτες. Για να θυμηθούμε και τον Σίλερ, οι ψήφοι πρέπει μερικές φορές να ζυγίζονται, όχι μόνο να μετριούνται. Αυτό είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν δίνει βάρος στις ψήφους που μαζεύει και γι’ αυτό πάντα φεύγει στα σύννεφα. Βεβαίως, η Αριστερά πουλάει πάντα τον μετεωρισμό της σαν ιδεολογία, αλλά ο κόσμος χρειάζεται πράξεις.
Στις ευρωεκλογές θα αποφασίσουμε ποιοι θα εκπροσωπούν την Ελλάδα στο κέντρο των αποφάσεων. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι αυτοί θα γνωρίζουν ποια είναι η Ελλάδα και οι αξίες της. Και πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα μπορούν να τις υπερασπίζονται στην πράξη. Δεν είναι δυνατόν να εμπιστευτούμε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ότι την εποχή που η Ελλάδα ξαναβρίσκει το κύρος της, δεν μπορεί να χάνει τους στόχους της. Δεν είναι δυνατόν να δώσουμε διεθνές βήμα σε ιδεολογίες που δεν αντιλαμβάνονται το εθνικό μας βάδισμα. Και δεν είναι δυνατόν να μικρύνουμε την Ιστορία και τις διεκδικήσεις μας, επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση δεν αντέχει τα πραγματικά τους μεγέθη.
Η Θράκη και η Μακεδονία είναι ιστορικά θωρακισμένες και κανένας ζαλισμένος ιδεολογικός ποντικός δεν θα ροκανίσει τα τείχη τους. Χρειάζονται στρατηγική, επενδύσεις, συμμαχίες. Από προσωπική μου πείρα, έχοντας διασφαλίσει την ελληνική ΑΟΖ με μια παράγραφο στην έκθεση για τον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, είμαι βέβαιη πως η ενέργεια είναι ένας τομέας που μπορεί να τις προσελκύσει. Γίνεται ένα μεγάλο βήμα με τον αγωγό ΤΑΡ. Μόνο μην μπερδευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και του επιτεθεί, επειδή από ψηλά μοιάζει και αυτός με συνοριακή γραμμή.
Η κυρία Νίκη Τζαβέλλα είναι υποψήφια ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
