Ηθικό έγκλημα ή προσωπική επιλογή;

Περίπου έναν χρόνο μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων στο Παρίσι, οι γάλλοι συντηρητικοί βγήκαν πάλι στους δρόμους. Αυτή τη φορά για να διαμαρτυρηθούν για τη διεύρυνση του νόμου για τις αμβλώσεις, που θα επιτρέπει στις γυναίκες να προχωρούν σε διακοπή κυήσεως χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουν ότι κινδυνεύει η ψυχική ή σωματική τους υγεία. Χιλιάδες άνθρωποι (40.000 σύμφωνα με τους διοργανωτές), μεταξύ των οποίων μέλη δεξιών θρησκευτικών οργανώσεων, ακτιβιστές κατά των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και σύνδεσμοι για παιδιά με αναπηρίες, ενώθηκαν κάτω από ένα σύνθημα: «Ζήτω η Ισπανία». Εκεί η συντηρητική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι σχεδιάζει την ψήφιση ενός πολύ «καθολικού» νόμου, ο οποίος θα απαγορεύει στις γυναίκες να κάνουν άμβλωση εκτός αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού ή απειλείται η ζωή της μητέρας.

Μπορεί οι διαδηλωτές κατά της τροποποίησης του νόμου για τις αμβλώσεις να μην άγγιξαν τον περυσινό εξωφρενικό αριθμό των 800.000 κατά του γάμου των ομοφυλοφίλων, ωστόσο έκαναν αισθητή την παρουσία τους, εγείροντας ένα ευαίσθητο ηθικοθρησκευτικό ζήτημα σε ένα κράτος που ορκίζεται στην κοσμικότητά του. Υποστηρίζουν ότι με την κατάργηση της προϋπόθεσης πως μια γυναίκα πρέπει να βρίσκεται σε σωματικό ή ψυχολογικό κίνδυνο προκειμένου να προχωρήσει σε άμβλωση, η πρακτική της διακοπής της εγκυμοσύνης «θα γίνει ρουτίνα». Η νέα ρύθμιση θα παρέχει το άνευ όρων δικαίωμα στις γυναίκες να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους ως τις 12 εβδομάδες κύησης εφόσον εκείνες το επιθυμούν, χωρίς να συντρέχει κάποια ιατρική ανάγκη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια συμβολικού χαρακτήρα νομοθετική πράξη, καθώς ως τώρα όλες οι γυναίκες στη Γαλλία που επιθυμούσαν διακοπή της κύησής τους ως το χρονικό όριο που ορίζει ο νόμος έπαιρναν το «πράσινο φως» από τους γιατρούς.

Από τον περασμένο χρόνο τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν το 100% του κόστους των αμβλώσεων, το οποίο στη Γαλλία ανέρχεται σε περίπου 450-500 ευρώ. Η διεύρυνση του νόμου για τις αμβλώσεις συνιστά τμήμα ενός ευρύτερου νομοθετικού πακέτου που προωθεί την ισότητα των φύλων, ενώ «ανανεώνει» τον νόμο Βέιλ του 1975, ο οποίος πήρε το όνομά του από την πρώην υπουργό Υγείας Σιμόν Βέιλ, η οποία δίνοντας τη σκληρότερη πολιτική μάχη της καριέρας της κατάφερε να νομιμοποιήσει τις αμβλώσεις. Ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν δήλωσε ότι η Βέιλ με τον νόμο του 1975 ήθελε η άμβλωση να παραμείνει η «εξαίρεση», αλλά οι προωθούμενες αλλαγές συνιστούν «ένα ηθικό και πολιτικό λάθος».

Η γαλλίδα υπουργός για τα Δικαιώματα των Γυναικών Μαζάτ Βαλό-Μπελκασέμ από την πλευρά της χαρακτήρισε την τροποποίηση «νίκη για το δικαίωμα της γυναίκας να επιλέγει» που πρέπει να προστατευθεί «με κάθε τρόπο». Την άποψή της δείχνει να συμμερίζεται το 86% των Γαλλίδων, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου IFOP από το 2010, παρά την ηχηρή αντίθεση των συντηρητικών κύκλων της χώρας. Σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση στο θέμα των αμβλώσεων κινείται η κυβέρνηση της γειτονικής Ισπανίας, που προωθεί ένα από τα αυστηρότερα νομοθετικά πλαίσια για τις αμβλώσεις στην Ευρώπη, καταργώντας τον νόμο του 2010 που θεσμοθετήθηκε επί Σοσιαλιστών και έδινε το δικαίωμα στη γυναίκα να τερματίσει την εγκυμοσύνη της ως τη 14η εβδομάδα χωρίς περιορισμούς. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που παρουσιάστηκε τον περασμένο Δεκέμβριο από την κυβέρνηση Ραχόι, οι αμβλώσεις θα απαγορεύονται εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις που κινδυνεύει η υγεία της εγκύου ή η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού.