Την Τρίτη 7 Ιανουαρίου ο Θεόδωρος Πάγκαλος μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για την ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. και τις υποθέσεις Λιάπη-Καμμένου.{{{ audio1 }}}
Για την ελληνική προεδρία στην Ε.Ε.
«Εκεί που κρίνονται οι προεδρίες ως προς το γραφικό του μέρος, είναι συνήθως η Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου, εκεί όπου εμείς στην πρώτη μας προεδρία είχαμε παίξει όλα μας τα χαρτιά στο Ζάππειο. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι στόχοι της προεδρίας, οι οποίοι, ως Ελλάδα, είναι καλά προσδιορισμένοι με τα δικά μας συμφέροντα. Οι στόχοι κάθε προεδρίας είναι κοινοτικοί στόχοι που ακουμπάνε κάπου και στα ειδικά συμφέροντα μιας χώρας, διότι μια πολιτική για την αλιεία και τις θαλάσσιες μεταφορές δεν μπορεί να την κάνει μια χώρα που δεν έχει θάλασσα, όπως π.χ. η Ουγγαρία. Επομένως, εκεί καλά προχωράμε και καλά θα προχωρήσουμε με τους στόχους που έχουμε τάξει. Όμως, λείπει ο μεγάλος στόχος που θα μας ενέγραφε στην ιστορία της Ε.Ε. Θα μου πείτε, στο παρελθόν είχαμε τέτοιους στόχους; Στη Ρόδο εμείς εντάξαμε το 1974, στην πρώτη προεδρία, στο συμβούλιο της εσωτερικής αγοράς που ήμουν εγώ, αν και δεν μας συνέφερε εκείνη την εποχή, την επίτευξη τριών στόχων που έκαναν δυνατή την πραγματικότητα της εσωτερικής αγοράς, που έγινε μετά τη γαλλική προεδρία που μας ακολούθησε.»
Για τις υποθέσεις Λιάπη-Καμμένου
«Νιώθω μεγάλη απογοήτευση και αηδία. Και οι δύο καταγγελίες είναι θεμελιωμένες, διότι δεν είμαι από αυτούς που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν με μεγάλη ευκολία τα αναδυόμενα σκάνδαλα, αλλά εδώ φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα. Αυτό που λένε είναι κυρίαρχη ιδεολογία – και το ακούτε πάρα πολλές φορές. Θυμάμαι ότι έρχονταν άνθρωποι στο γραφείο μου και μου έλεγαν ότι έχουν κάνει το ένα και το άλλο κι εγώ τους έλεγα ότι έχουν παρανομήσει. Και απαντούσαν «μα, Θόδωρε, ο ένας έχει κάνει το ένα και ο άλλος το άλλο»…
Το 1990, στις «μεσαίες» εκλογές, είχαμε κάνει μια επιτροπή στο ΠΑΣΟΚ για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Ήταν ο Παρασκευάς Αυγερινός, ο Παντελής Οικονόμου και εγώ. Κάποια στιγμή, ο Οικονόμου, που ήταν τότε στη νεολαία, ήρθε και μου είπε ότι υπάρχει ένας νέος που λέγεται Καμμένος, από τη γνωστή οικογένεια με τα αυτοκίνητα, και θέλει να κατέβει με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Και θα μπορούσε μάλιστα να συμβάλλει αισθητά και στον οικονομικό αγώνα του κόμματος. Φαντάζομαι ναι (θα μας στήριζε οικονομικά η οικογένειά του). Εγώ είδα ότι αυτό το παιδί απείχε πάρα πολύ από την άκρη της άκρας Δεξιάς και δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ. Το είπα στον Οικονόμου, ο οποίος το απεδέχθη και έτσι δεν ευτύχησε η διαμεσολάβηση και δεν εισπράξαμε και τα χρήματα που θα μας έδινε ο Καμμένος. Μετά, νομίζω, έβαλε υποψηφιότητα με τη Ν.Δ. και δεν βγήκε στις πρώτες εκλογές, αλλά στις επόμενες. Ήθελε πάση θυσία να πολιτευτεί, αλλά δεν θα μπορούσα να έχω ως υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ κάποιον που είχε μια φρασεολογία περίπου της σημερινής Χρυσής Αυγής.»
