Οκ. Θεοδόσης Πελεγρίνης, πρύτανης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, σε άρθρο του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (1.12.2013) περιέγραφε το δόγμα της ζωής του: «Οσο μεγάλοι κι αν είναι οι κίνδυνοι από τις προκλήσεις, που θα αποφασίζαμε να τις αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, δεν παύουν μολοντούτο να δίνουν στη ζωή μας άλλο, πιο γεμάτο, περιεχόμενο, προς το οποίο προσβλέπομε για την απόκτηση της ευτυχίας. “Το μυστικό για μια ζωή γεμάτη και ευτυχισμένη είναι ένα: το ζην επικινδύνως”. Ετσι είπε ο Νίτσε».
Ο κ. Πελεγρίνης έχει κάνει την επιλογή του. Μια ζωή γεμάτη και ευτυχισμένη. Και μας αποκαλύπτει το μυστικό, δίδαγμα από τον Νίτσε, «ζην επικινδύνως».
Η ενασχόληση με το θέατρο δεν είναι ασύμβατη με τα καθήκοντα του πρύτανη. Ούτε η μετάβασή του στο Παρίσι για να δώσει μια παράσταση ενώπιον πενήντα θεατών εγκυμονούσε κάποιον κίνδυνο για το Πανεπιστήμιο, αφού ο κ. πρύτανης το ήθελε κλειστό.
Και όταν επέστρεψε από τη θεατρική παράσταση στο Παρίσι έστησε μια άλλη πολιτική παράσταση σε αίθουσα του Πανεπιστημίου με τους διοικητικούς υπαλλήλους, καθηγητές και φοιτητές. Αφού αποκάλεσε τον υπουργό Παιδείας «Φράνκο», δήλωσε ότι αισθάνεται «δέος» για την απεργία τους, αφού «δίνουν το αίμα τους για να σώσουν τις σάρκες τους»…
Το «ζην επικινδύνως» σε πλήρη εφαρμογή. Ο κ. πρύτανης είχε αποδεχθεί τον υπαρκτό κίνδυνο χιλιάδες φοιτητές να χάσουν το εξάμηνο και να απαξιωθεί το ιστορικό Πανεπιστήμιο. Ηταν και η απεργία μια πρόκληση, που είχε «μεγάλο κίνδυνο», αλλά έδωσε «πιο γεμάτο περιεχόμενο» –κατά τη φιλοσοφία του –που οδηγεί στην «απόκτηση της ευτυχίας».
Η πρώτη «παράσταση» του δόγματος του «ζην επικινδύνως» για την «απόκτηση της ευτυχίας» ήταν η «πρόκληση» εφαρμογής του νόμου για τον διορισμό του Συμβουλίου Διοίκησης.
Στο Συμβούλιο μετέχουν: Δημήτρης Μπερτσιμάς, καθηγητής Επιχειρησιακής Ερευνας στο ΜΙΤ, Αλέξανδρος Νεχαμάς, καθηγητής Φιλοσοφίας και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Princeton, Σπύρος Κατσανέβας, καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Paris VII, Jack Davis, καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Cincinnati, και Γιώργος Τσώκος, καθηγητής Παθολογίας στο Harvard.
Oλοι αυτοί δέχθηκαν να προσφέρουν την εμπειρία τους στον εκσυγχρονισμό των ΑΕΙ για να αποκτήσουν παγκόσμια ανταγωνιστικότητα και να απαλλαγούν από το κράτος και τους κομματικούς μηχανισμούς.
Χαλούσαν όμως τη «σούπα». Την επιλογή καθηγητών και τον διορισμό των διοικητικών υπαλλήλων με οικογενειακά κριτήρια, με τη σύμπραξη των κομματικών μηχανισμών, που έπαιζαν βασικό ρόλο και στις εκλογές των πρυτάνεων.
Ο κ. Πελεγρίνης ηγήθηκε της «επανάστασης» των πρυτάνεων κατά της εφαρμογής των νόμων. Δεν προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας, απλώς δήλωσαν ότι δεν τον εφαρμόζουν, διδάσκοντας(!) έτσι ότι ο καθένας μπορεί να μην εφαρμόζει έναν νόμο εάν δεν του αρέσει!
Οταν το Συμβούλιο άρχισε να λειτουργεί, αρνήθηκε να συνεργαστεί και αποκάλεσε τα μέλη του «Πέμπτη Φάλαγγα του Φράνκο», που λειτουργεί υπέρ του υπουργού Παιδείας!
Ο κ. Πελεγρίνης είναι μόνο πρύτανης. Υπάρχουν Σύγκλητος και εκατοντάδες καθηγητές. Οι μεμονωμένες αντιδράσεις δεν καλύπτουν την ένοχη σιγή της πλειοψηφίας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
