Οι παππούδες τραγουδούν ακόμη
Αναμφίβολα η αίσθηση ήταν διαφορετική όταν πριν από δύο χρόνια ο Μπομπ Ντίλαν έκλεινε τα 60 χρόνια του. Ισως γιατί αυτό το σπουδαίο κεφάλαιο της σύγχρονης μουσικής μάς έδινε πάντα την εντύπωση – λόγω της στιχουργικής ωριμότητάς του – ότι η ηλικία ποτέ δεν αποτέλεσε εμπόδιο ή βοήθημα αν θέλετε στην καριέρα του. Και με τον Πολ Μακάρτνεϊ συνέβη το ίδιο· όλοι νομίζουμε άλλωστε ότι οι Μπιτλς υπάρχουν από πάντα. H αναγγελία και μόνο ότι ο Μικ Τζάγκερ μπήκε αισίως στην έβδομη δεκαετία της ζωής του αλλάζει ολόκληρη την εικόνα που έχουμε για τη ροκ μουσική. Τον βλέπεις στη σκηνή από τη νέα παγκόσμια περιοδεία των Ρόλινγκ Στόουνς και αδυνατείς να συνδέσεις αυτό το αεικίνητο πλάσμα με τα χρόνια που ακουμπούν στην πλάτη του. Τι και αν έχει απομείνει ελάχιστη από τη γοητεία που έλκυε τα εκατομμύρια των φίλων του ροκ σε όλον τον πλανήτη. Τι σημασία έχει αν τα κοκαλιάρικα χέρια του και το ρυτιδωμένο πρόσωπό του απέχουν έτη φωτός ως εικόνα από αυτήν που παρουσίαζε ο αρχηγός των Ρόλινγκ Στόουνς τη δεκαετία του ’60. Γεγονός είναι ότι βρίσκεται εκεί και τραγουδά πάντα με την ίδια δύναμη τραγούδια-ύμνους από το ανθολόγιο της ροκ μουσικής, όπως είναι τα «Brown Sugar», «(Ι Can’t Get No) Satisfaction», «Start Me Up» και «Wild Horses», τα οποία κανένας – αυτό είναι βέβαιο – δεν θα ερμηνεύσει ποτέ με το ίδιο πάθος και ειλικρίνεια.
Τα γενέθλιά του ο Μικ Τζάγκερ γιόρτασε το προηγούμενο Σάββατο στην Πράγα μπροστά σε 100.000 Τσέχους, με τον φίλο του Βάτσλαβ Χάβελ να βρίσκεται στα πρώτα καθίσματα. H Πράγα ήταν ένας ακόμη σταθμός της παγκόσμιας περιοδείας των Στόουνς, που δυστυχώς δεν συμπεριελάμβανε την Ελλάδα. Βλέποντας όμως τα βίντεο και τις φωτογραφίες που ακολούθησαν αυτή τη συναυλία δεν μπορέσαμε να μην αναλογιστούμε γιατί τελικώς το φαινόμενο «ροκ» είναι απολύτως συνδεδεμένο με τις μεγάλες φυσιογνωμίες όπως είναι ο Τζάγκερ. Είναι παραλογισμός αν κανείς αναλογιστεί πιο διεξοδικά το ερώτημα γιατί ακόμη υπάρχει τέτοιο ενδιαφέρον γύρω από τον Μικ Τζάγκερ, τον Πολ Μακάρτνεϊ, τον Ντέιβιντ Μπάουι, τον Μπομπ Ντίλαν ή τον Ελτον Τζον; Γιατί οι White Stripes, για παράδειγμα, ενώ έχουν κυκλοφορήσει ένα δίσκο όπως είναι το «Elephant», ο οποίος κατά γενική ομολογία ίσως είναι και ο καλύτερος ροκ δίσκος της χρονιάς, δεν πρόκειται ποτέ – κατά πάσα πιθανότητα – να γεμίσουν στάδια σε κάποια περιοδεία τους. Πότε έγραψαν τον τελευταίο καλό δίσκο τους οι Ρόλινγκ Στόουνς; Πρέπει να γυρίσουμε δύο δεκαετίες για να τον συναντήσουμε. Πόσο καλός είναι πράγματι ο τελευταίος δίσκος του Ελτον Τζον σε σχέση με το «Goodbye Yellow Brick Road» του 1973; Οσο καλό και αν ήταν το «Heathen» του Μπάουι, μπορεί να συγκριθεί με ό,τι παρήγαγε το διάστημα 1969-1980; Αναφερόμαστε για τους δύο πρόσφατους δίσκους του Μπομπ Ντίλαν και τους αντιμετωπίζουμε ως αριστουργήματα. Είναι όμως πράγματι μπροστά στο «Desire» του 1975; Ο Πολ Μακάρτνεϊ γεμίζει στάδια μόνο παίζοντας μία ανθολογία που περιέχει τις κορυφαίες στιγμές των Μπιτλς. Ο Λου Ριντ ποτέ δεν θα ξεπεράσει τον θρίαμβο των Velvet Underground, του «Transformer» και του «Berlin». Ο Μπράιαν Φέρι επανήλθε μόνο μέσα από την επανένωση των Roxy Music.
Και όμως η παραμικρή κίνησή τους, η κάθε δισκογραφική κυκλοφορία τους, οι ερωτικές σχέσεις τους, οι περιουσίες του, τα ρούχα τους, όλα αποτελούν θέμα συζήτησης όσα χρόνια και αν περάσουν, όσοι νέοι σταρ και αν προκύψουν, όσα νέα μουσικά κινήματα και αν δημιουργηθούν. Ισως γιατί γνωρίζουν καλύτερα τους κώδικες επικοινωνίας με το κοινό επειδή αυτοί τους «γέννησαν»· ίσως διότι τα βασικά συστατικά της ροκ μουσικής ανήκουν σε αυτούς και στη συνέχεια αυτά απλώς μεταλλάχθηκαν από τους επιγόνους τους. Ισως τελικώς γιατί μας συναρπάζει η ιστορία τους, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, με τους νεότερους. Ετσι ακριβώς παρατηρείς τον Μικ Τζάγκερ και βλέπεις σε καθεμία από τις ρυτίδες του την ιστορία της ροκ μουσικής. Οντως το ροκ γέρασε, πέρασε τα 60 στις περισσότερες των περιπτώσεων, αλλά δεν μας νοιάζει. Θα έλεγα ότι μας αρέσει μάλιστα που μας παρασύρει έτσι γλυκά στην τρίτη ηλικία του.
5 ιστορίες που ίσως δεν γνωρίζετε
1. Οι φήμες θέλουν τις πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες του να αποκτά στο σχολείο με κάποιους από τους συμμαθητές του. Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Τζάγκερ είχε σε όλη του τη ζωή σχέσεις και με τα δύο φύλα, αν και ο ίδιος παραδέχεται μόνο τη σχολική περίοδο ως τέτοια.
2. Στα 16 του ήθελε να γίνει δημοσιογράφος αλλά τελικώς «έμοιαζε με αρκετά δύσκολη δουλειά», γι’ αυτό αποφάσισε να σπουδάσει στη London School of Economics.
3. Το πρώτο γνωστό κορίτσι του Μικ Τζάγκερ ήταν η Κρίσι Σρίμπτον, αδελφή του διάσημου μοντέλου της δεκαετίας του ’60, Τζιν Σρίμπτον.
4. Αλλες «διάσημες» σχέσεις του Μικ Τζάγκερ είναι η Μάριαν Φέιθφουλ, η Κάρλι Σάιμον, η Τίνα Τάρνερ και η Μάργκαρετ Τριντό – σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού του Καναδά. Φήμες μάλιστα θέλουν τον Τζάγκερ να κάνει έρωτα με την Τίνα Τάρνερ πίσω από τη σκηνή στο Μπρίστολ, ενώ ο άντρας της Αϊκ κατέστρεφε από την οργή του τα καμαρίνια.
5. Καρπερός, αν μη τι άλλο, χαρακτηρίζεται ο Μικ Τζάγκερ καθώς τα ως σήμερα γνωστά παιδιά του έχουν φθάσει αισίως τον αριθμό 7, σε διάφορες ηλικίες, από τα τέσσερα ως τα 31 χρόνια. Είναι η Κάρις, που έκανε με την τραγουδίστρια Μάρσα Χαντ, η Τζέιντ με την πρώτη σύζυγό του Μπιάνκα, τα τέσσερα παιδιά του με την Τζέρι Χολ, Ελίζαμπεθ, Τζόρτζια, Τζέιμς και Γκάμπριελ, και ο γιος του Λούκας με τη Βραζιλιάνα Λουτσιάνα Μοράντ, τον οποίο αναγνώρισε πρόσφατα υπό την πίεση δικαστικής απόφασης.
