Ο πολυβραβευμένος Φρανσουά Βαλεζό γεννήθηκε στο Μανς της Γαλλίας το 1960. Εχει εκδώσει έντεκα βιβλία. Στις «Μεταμορφώσεις» δίνει τον λόγο σε μια νεαρή γυναίκα, συντηρήτρια έργων τέχνης, η οποία προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια του παζλ που οδήγησαν στη μεταμόρφωση του αδελφού της.

«Είχα διαβάσει για μια αναφορά τουFBI, με τίτλο«Twinbom-Pentbom», σχετικά με την καθημερινότητα των τρομοκρατών και είχα διαπιστώσει ότι δεν διέφερε και τόσο από τη δική μας. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω ένα βιβλίο για την εγγύτητα με τους εχθρούς μας. Γι’ αυτό επέλεξα να μην πω την ιστορία ενός Αραβα, αλλά ενός Γάλλου που γεννήθηκε σε χριστιανική, εύρωστη οικονομικά οικογένεια και ασπάστηκε το Ισλάμ. Οταν έγραφα το βιβλίο μου, ο Αλμπάν Ζοζέφ, ο νεαρός άνδρας που γίνεται Αμπντελκριμ Γιουσέφ, ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση. Στην πορεία διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν πολλοί νέοι σαν αυτόν: έχουν γαλλικό όνομα, είναι καλοί φοιτητές και δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Ηθελα να καταδείξω ότι οι νέοι φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι δεν είναι μόνο άνθρωποι του Ισλάμ, ούτε έρχονται από μια μακρινή χώρα. Μένουν μαζί μας, είναι τα ετεροθαλή αδέλφια μας. Εμείς τους δημιουργήσαμε, αυτό είναι το φοβερό πνεύμα των καιρών μας. Είναι θύματα της τεχνολογίας και φανατικοί δολοφόνοι ταυτόχρονα. Στο παρελθόν οι ίδιοι άνθρωποι θα είχαν γίνει φασίστες ή κάτι αντίστοιχο.

Εγραψα τις «Μεταμορφώσεις» λίγο πριν από την υπόθεση Μοχάμεντ Μερά, του νεαρού που επιτέθηκε σε εβραϊκό σχολείο της Τουλούζης, αλλά το βιβλίο κυκλοφόρησε λίγο μετά. Αυτό που είχα επινοήσει έγινε πραγματικότητα ή έστω μέρος της. Κάποιοι φοβήθηκαν ότι το βιβλίο θα ειδωθεί ως μια επίθεση εναντίον των μουσουλμάνων. Αλλοι φοβήθηκαν ότι θα ερμηνευτεί ως υπεράσπιση του θρησκευτικού ριζοσπαστισμού. Ορισμένοι καθολικοί άσκησαν κριτική στην οπτική γωνία που υιοθετώ γιατί την ερμήνευσαν ως απόρριψη απέναντι σε κάθε θρησκευτική πεποίθηση. Μάλλον είχαν δίκιο! Μετά την επίθεση στο«CharlieHebdo», ο κόσμος διαβάζει το βιβλίο με άλλο μάτι, σαν να ήταν ένας οιωνός. Η αντίδραση των Γάλλων σε αυτή την επίθεση ήταν ζωτικής σημασίας. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο μόνος τρόπος που μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ήταν εστιάζοντας στην παιδεία, παιδεία, παιδεία. Το πρόβλημα είναι ότι σύντομα θα το ξεχάσουμε.

Βασικά οσκοπός μου ήταν να δείξω πώς μεταμορφωνόμαστε μέσα στις κοινωνίες μας. Στεκόμαστε διστακτικοί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν και δεν είμαστε σίγουροι τι είναι καλύτερο για εμάς. Η Αλίξ Τεζέ, η ηρωίδα μου και ετεροθαλής αδελφή του Ζοζέφ, δοκιμάζει τα πάντα γιατί αδυνατεί να βρει απαντήσεις που την ικανοποιούν.
Ναι, είναι ένα βιβλίο και για την τέχνη. Τη χρειαζόμαστε, όπως βεβαίως χρειαζόμαστε την παιδεία, αλλά δεν είμαστε πλέον σίγουροι ότι αμφότερες μπορούν να μας δώσουν επαρκείς απαντήσεις στα ερωτήματά μας. Ωστόσο εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι συνιστούν τη σωστή απάντηση. Είμαι καθηγητής αρχαίων ελληνικών και λατινικών και είμαι ερωτευμένος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά πρέπει να αγαπήσω και τη σημερινή Ελλάδα, να την υποστηρίξω στην Ευρώπη και να την κρατήσω ανάμεσά μας, σαν μια πολύτιμη μητέρα. Δεν είναι εύκολο, σε έναν κόσμο που δονείται διαρκώς από τις μεταμορφώσεις του».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 08 Μαρτίου 2015

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ