Δημόσιο νοσοκομείο ή τίποτε.

Οι Ελληνες, στην πλειονότητά τους, δεν μπαίνουν πλέον σε δίλημμα όταν καλούνται να επιλέξουν νοσοκομείο για την αντιμετώπιση σοβαρού προβλήματος υγείας. Η οικονομική κρίση τούς έχει κάνει να αντιμετωπίζουν ακόμη και την υγεία τους ως είδος πολυτελείας.

Αν η πάθηση είναι εξαιρετικά σοβαρή και η αντιμετώπισή της υπερεπείγει, οδηγούνται σε νοσοκομείο του ΕΣΥ. Διαφορετικά, μένουν… σπίτι τους και το αναβάλλουν για αργότερα. Για ιδιωτικά νοσοκομεία και ιατρεία, ούτε συζήτηση.
Από το περυσινό έτος καταγράφεται μείωση της τάξεως του 30%35% στην κίνηση των ιδιωτικών νοσοκομείων και των διαγνωστικών κέντρων.

Από μελέτη της Ηellastat προκύπτει ότι τους πρώτους μήνες του 2010 η αύξηση των ιατρικών εξετάσεων στα δημόσια νοσοκομεία ανέρχεται σε 20%.

Σύμφωνα με τον καθηγητή της Α΄ Ορθοπαιδικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν» κ. Π. Παπαγγελόπουλο, το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αυξηθεί η προσέλευση ασθενών με ογκολογικά προβλήματα. «Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μεγάλη συμφόρηση των δημόσιων νοσοκομείων, διότι τα δύσκολα ογκολογικά προβλήματα βρίσκουν καταφύγιο εκεί.

Μάλιστα, πολλοί δεν μεταβαίνουν πια στο εξωτερικό για την αντιμετώπιση του προβλήματός τους.Επιλέγουν ειδικά κέντρα του Δημοσίου στην Ελλάδα, όπως είναι το Ειδικό Κέντρο Μυοσκελετικής Ογκολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο “Αττικόν”» τονίζει. «Οι δυνατότητες που παρέχει το νοσοκομείο μας για πολύπλοκα ογκολογικά προβλήματα» σημειώνει «είναι σημαντικές και αναγνωρίζονται τόσο στον ελληνικό όσο και στον διεθνή επιστημονικό χώρο.

Μέσα από μια ομαδική προσέγγιση γιατρών πολλών ειδικοτήτων παρέχουμε περίθαλψη και θεραπεία υψηλής ποιότητας. Ασφαλώς όμως υπάρχουν σημαντικές ανάγκες, κυρίως σε νοσηλευτικό προσωπικό, οι οποίες αν καλυφθούν θα επιτρέψουν την άμεση αντιμετώπιση των ασθενών με τόσο σοβαρές ογκολογικές ασθένειες» .

Η δουλειά στα χειρουργεία των ιδιωτικών νοσοκομείων και η κίνηση στα ιδιωτικά ιατρεία έχουν μειωθεί αισθητά, αναφέρει ο νευροχειρουργός, γενικός γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ) κ. Γ. Ελευθερίου. «Τα χειρουργεία έχουν πληγεί, λόγω κρίσηςγενικότερα» σημειώνει. Και προσθέτει: «Στα ιδιωτικά πραγματοποιούνται λιγότερες βαριές επεμβάσεις που έχουν υψηλό κόστος σε σχέση με το παρελθόν.

Για αυτές ο ασθενής πηγαίνει στο δημόσιο νοσοκομείο. Ωστόσοο κόσμος δεν έχει καλή ψυχολογία και ό,τι δεν είναι επείγον το μεταθέτει για αργότερα» .

Από την άνοιξη του 2010 και έπειτα η προσέλευση των ασθενών στα ιδιωτικά νοσοκομεία, τόσο σε επίπεδο εξετάσεων όσο και σε επίπεδο χειρουργικών επεμβάσεων, έχει μειωθεί κατά 30%-40%, εκτιμά ο κ. Ν. Πελεκούδας, ωτορινολαρυγγολόγος στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν».

«Ο κόσμος νιώθει ανασφάλεια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης,και αυτό τον κάνει πιο φειδωλό. Ο μέσος Ελληνας απευθύνεται συχνότερα στον ταμειακό του γιατρό και λιγότερο συχνά στον ιδιώτη γιατρό ή στο μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο. Τα θέματα υγείας,σε σχέση με άλλα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα» αναφέρει.

«Από την 1η Μαρτίου βλέπουμε ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με ανασφάλιστους. Δηλαδήέρχονται στο νοσοκομείο ασθενείς με βιβλιάρια του ΙΚΑ ή του ΟΑΕΕτα οποία όμως δεν έχουν ανανεωθεί. Πολλοί έμειναν άνεργοι. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να πληρώσουν και το δημόσιο νοσοκομείο για οτιδήποτε κάνουν» υπογραμμίζει ο κ. Π. Παπανικολάου, νευροχειρουργός στο Κρατικό Νοσοκομείο Νικαίας.

Η αύξηση της προσέλευσης ασθενών στα δημόσια νοσοκομεία- σημειώνει- έχει αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30% από το δεύτερο εξάμηνο του 2010 ως σήμερα, «εξαιτίας της τεράστιας πτώσης της αγοραστικής δύναμης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού που δεν έχουν πλέον δυνατότητα προσφυγής στον ιδιωτικό τομέα περίθαλψης» .

Κατά 15% έχουν μειωθεί τα χειρουργεία και στον δημόσιο τομέα υγείας. «Ο κόσμος,που έχει πληγεί έντονα από την οικονομική κρίση, αναβάλλει προγραμματισμένα χειρουργεία. Αν κάποιος έχει δέκα χρόνια κήλη,μπορεί να την αναβάλει για άλλους δυο-τρεις μήνες.

Δεν θα σκεφθεί ένα τέτοιο χειρουργείο όταν κλείνει η επιχείρησή του, μένει άνεργος και είναι οικογενειάρχης» δηλώνει ο κ. Στ. Πίνης, συντονιστής διευθυντής του Β΄ Χειρουργικού Τμήματος του Κρατικού Νοσοκομείου Νικαίας και ταμίας του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ). Οπως αναφέρει, το 2010 πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο λιγότερες χειρουργικές επεμβάσεις σε σχέση με το 2009 και το 2008.

Η οικονομική κρίση είναι ο ένας λόγος. Αλλοι λόγοι- κατά τον κ. Πίνη- είναι οι λίγες χειρουργικές αίθουσες λόγω έλλειψης προσωπικού και ο περιορισμός στις προμήθειες υλικών.

Ο διευθυντής της ΩΡΛ Κλινικής του Κωνσταντοπούλειου Νοσοκομείου Νέας Ιωνίας κ. Ν.Μαρουδιάς αναφέρει και έναν ακόμη λόγο για τη μείωση των χειρουργικών επεμβάσεων στον δημόσιο τομέα: τα «φακελάκια». «Η παραοικονομία έχει αγγίξει το 40%, μεγάλο μέρος του οποίου εκτιμάται ότι είναι τα φακελάκια» επισημαίνει.

«Η μείωση στον ιδιωτικό τομέα είναι μεγάλη και αγγίζει το 30%35%. Ωστόσοπολλοί από αυτούς δεν απευθύνονται ούτε στον δημόσιο τομέα.Αν δεν επείγει η αντιμετώπιση του προβλήματός τους, δεν υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση, διότι δυστυχώς και το δημόσιο νοσοκομείο δεν είναι τζάμπα» προσθέτει ο κ. Χρ. Δερβένης, διευθυντής του Α΄ Χειρουργικού Τμήματος του Κωνσταντοπούλειου Νοσοκομείου Νέας Ιωνίας.

Από την πλευρά του, ο διευθυντής της Στ΄ Μαιευτικής- Γυναικολογικής Κλινικής του μαιευτηρίου «Ελενα Βενιζέλου» κ. Γ. Φαρμακίδης αναφέρει ότι το 2009 και το 2010 παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση της κίνησης στο δημόσιο μαιευτήριο. «Το 2011 υπάρχει μικρή κάμψη για δύο λόγους:εξαιτίας της οικονομικής κρίσης τα νέα ζευγάρια μεταθέτουν για αργότερα την έλευση ενός παιδιούενώ τα ιδιωτικά μαιευτήρια μείωσαν τις τιμές τους».

Ωστόσο- προσθέτει- πολύς κόσμος εξακολουθεί να προτιμά το δημόσιο μαιευτήριο όχι μόνο για οικονομικούς λόγους. Οπως λέει, «από τη μία νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια, από την άλλη βλέπουν ότι διαθέτει καλή ξενοδοχειακή υποδομή».
Τον Σεπτέμβριο του 2008 ανακάλυψε ότι πάσχει από οστεοσάρκωμα (κακοήθεια των οστών) στην αριστερή λεκάνη.

Μετά τη διάγνωση της πάθησης, η 49χρονη Ευφροσύνη Τσούκα μετέβη στη Σουηδία και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του σαρκώματος στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Καρολίνσκα. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον κύκλο χημειοθεραπειών και σήμερα είναι ελεύθερη νόσου.

Ωστόσο τη διετία που μεσολάβησε η κυρία Τσούκα ζούσε ως ανάπηρη. Στη Σουηδία τής τοποθέτησαν προσωρινώς μόσχευμα, στην περιοχή της λεκάνης, ώσπου να δημιουργηθεί μυϊκός ιστός. Το μόσχευμα εξαρθρώθηκε. Η ίδια κυκλοφορούσε με πατερίτσες, δεν μπορούσε να καθήσει στέρεα και έπεσε δύο φορές: την πρώτη έσπασε βραχίονα του χεριού και τη δεύτερη τον έναν ώμο. Ως εκ τούτου έπρεπε να υποβληθεί σε νέα επέμβαση για την τοποθέτηση νέου λειτουργικού μοσχεύματος και για την αποκατάσταση της λεκάνης.

Για τη δεύτερη επέμβαση επέλεξε το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν», στο οποίο εισήχθη πριν από δύο εβδομάδες. Ο βασικότερος λόγος ήταν η ομάδα των γιατρών, για την οποία είχε ακούσει εξαιρετικά λόγια. Σημαντικό ρόλο όμως έπαιξε και ο οικονομικός παράγοντας.

«Το πρώτο χειρουργείο, στο Καρολίνσκα,είχε κοστίσει 115.000 ευρώ.Αν έπρεπε να ξαναπάω,θα έπρεπε να πουλήσω το σπίτι μου.Επίσης δεν σκέφτηκα να πάω σε ιδιωτικό νοσοκομείο στην Ελλάδα,διότι είναι πανάκριβα. Ακόμη όμωςκι αν το σκεφτόμουν,δεν θα είχα τον τρόπο να το υλοποιήσω.Ευτυχώς,αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να μπω σε δίλημμα.Ετυχε ο γιατρός που επέλεξα να με χειρουργήσει να είναι στο “Αττικόν”. Ολη η ομάδα ήταν εξαιρετική. Η επέμβαση, έτσι όπως έγινε από την ομάδα γιατρών του νοσοκομείου “Αττικόν”, δεν υπήρχε δυνατότητα να γίνει ούτε καν στο Καρολίνσκα,το οποίο θεωρείται από τα καλύτερα νοσοκομεία.Μου το είχαν αποκλείσει απαντώντας μου με email. Οι γιατροί του “Αττικόν” μού έχτισαν ουσιαστικά τη μισή λεκάνη. Στα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν πολύ καλοί γιατροί και αυτή είναι η δεύτερη φορά που το ανακαλύπτω» επισημαίνει η κυρία Τσούκα.

Σύμφωνα με την ίδια, αυτό που λείπει από τα δημόσια νοσοκομεία είναι το νοσηλευτικό προσωπικό, ορισμένα υλικά και φάρμακα (τα τελευταία λόγω της αναστολής παραδόσεων της φαρμακευτικής εταιρείας Roche Ηellas).
«Η δική μου περίπτωση ήταν από τις δυσκολότερες και τις πρώτες μέρες χρειαζόμουν συνεχώς μια νοσηλεύτρια δίπλα μου.Αυτό όμωςήταν αδύνατον. Επίσηςαγοράζω μόνη μου τα υποσέντονα και μια αντιβίωση,διότι δεν υπάρχουν στο νοσοκομείο. Εχω παρατηρήσει δεότι ένα στα τρία γάντια που φορούν οι νοσηλεύτριες για να μου κάνουν αλλαγή σπάει.Αυτή η οικονομική κρίση δεν θα έπρεπε να αγγίζει τα νοσοκομεία για κανέναν λόγο…».

Σε δημόσιο μαιευτήριο θα γεννήσει, προς το τέλος του μήνα, το δεύτερο παιδί της η 35χρονη Ειρήνη Δημητρακοπούλου . Στο μαιευτήριο «Ελενα» είχε γεννήσει και το πρώτο της παιδί πριν από περίπου δυόμισι χρόνια.
Οι λόγοι για τους οποίους επέλεξε το δημόσιο έναντι του ιδιωτικού; «Στο δημόσιο μαιευτήριο νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια.Επίσηςη διαφορά σε οικονομικό επίπεδο είναι απίστευτη…

Στο “Ελενα” χωρίς να πληρώσεις μπορείς να νοσηλευθείς σε μονόκλινο δωμάτιο,ενώ στα ιδιωτικά ακόμη και στα εξάκλινα δεν πληρώνεις λιγότερα από 4.000-5.000 ευρώ. Επίσηςδεν μπορείς να έχεις το παιδί κοντά σου συνεχώς.Το οικονομικό κομμάτι είναι σημαντικό.Δεν μπορείς να μην το υπολογίσεις. Βέβαια, αν πίστευα ότι στον ιδιωτικό τομέα θα προσέφεραν κάτι περισσότερο στο παιδί μου,μπορεί να μην το σκεφτόμουν αρνητικά».

Το πρώτο της παιδί είχε γεννηθεί σε κάποιο ιδιωτικό μαιευτήριο. Τριάμισι χρόνια αργότερα η κυρία Αννα Αραβανή , επτά μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί της, επιλέγει το δημόσιο. Από τη μία οι γιατροί, από την άλλη ο οικονομικός παράγοντας, η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του μαιευτηρίου «Ελενα».

«Στον πρώτο τοκετό είχαμε επιλέξει ιδιωτικό μαιευτήριο,διότι θεωρούσα ότι είχε καλύτερη ξενοδοχειακή υποδομή και προσέφερε καλύτερη φροντίδα τόσο στο παιδί όσο και σ΄ εμένα.Στην πορεία,παρ΄ ότι δεν απογοητεύτηκα από τις υπηρεσίες του ιδιωτικού μαιευτηρίου, εν τούτοις θεώρησα πως ήταν υπερτιμολογημένες.

Πριν από λίγους μήνες έκανα μια επίσκεψη στο “Ελενα”,είδα τους δύο ανακαινισμένους ορόφους και μου άρεσαν πολύ.Επίσηςείδα ότι λειτουργεί ειδικό τμήμα για τον θηλασμό,το οποίο ήταν καλό κίνητρο,και ότι το νοσοκομείο ήταν περισσότερο baby friendly από πολλά ιδιωτικά,αφού μου επιτρέπει να έχω συνεχώς δίπλα μου το μωρό μου».
Για την κυρία Αραβανή ο οικονομικός παράγοντας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή του μαιευτηρίου. «Ωστόσο» προσθέτει «μπορεί και να μην έπαιζε ρόλο αν πίστευα ότι από τα ιδιωτικά μαιευτήρια θα είχα καλύτερες υπηρεσίες».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ