Αυστραλία: με νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες ξεκινά η Σύνοδος του G20

Σε ένα επίσημο δείπνο στην Ουάσινγκτον, εν όψει της συνόδου των G20 που ξεκινάει σήμερα, 15 Νοεμβρίου, στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, ο Αυστραλός μεγιστάνας Ρούπερτ Μέρντοκ, έκανε μια άτυπη διάλεξη στους υπουργούς για τους κινδύνους του σοσιαλισμού και της παρεμβατικής διακυβέρνησης. Ο Μέρντοκ εξύμνησε τις αρετές της λιτότητας και της ελάχιστης ρύθμισης, ενώ καταφέρθηκε ενάντια στο κοινωνικό δίκτυ ασφαλείας. Οι υπουργοί είχαν μεταβεί στην Ουάσινγκτον για να πάρουν μέρος στις συναντήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στις οποίες επιχειρήθηκε να βρεθεί κοινό έδαφος πριν την επερχόμενη σύνοδο.

Όσα είπε ο Μέρντοκ ωστόσο, δείχνουν ότι μία συναίνεση για μία βιώσιμη και συνολική ανάπτυξη είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Τα σχόλια του συμφωνούν με τις απόψεις του φίλου του, του Αυστραλού πρωθυπουργού Τόνι Άμποτ και της κυβέρνησής του. Τον Ιανουάριο για παράδειγμα, ο Άμποτ, ενημέρωσε μία κατάπληκτη ομήγυρη στο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός της ΕΛβετίας ότι η τρέχουσα οικονομική κρίση δεν έχει προκληθεί από τις απορυθμισμένες παγκόσμιες αγορές, αλλά «από την πολλή διακυβέρνηση». Αυτό σίγουρα αποτέλεσε είδηση για τους υπουργούς Οικονομικών που τα τελευταία χρόνια αγωνίζονται ενάντια στα «τοξικά» αποτελέσματα των υπερβολών του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αν εξεταστεί υπό το πρίσμα αυτών των δηλώσεων, η άρνηση των οργανωτών του φετεινού G20 να συμπεριλάβει ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή και η συνολική ευημερία στην ατζέντα του, είναι κατανοητή.

Φυσικά, η τόνωση της παγκόσμιας ανάπτυξης είναι από μόνη της μεγάλη πρόκληση, ακόμη και χωρίς να συμπεριληφθεί η συνολικότητά της ή η περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Οι ζοφερές προβλέψεις του ΔΝΤ για την ανάπτυξη το επιβεβαιώνουν. Και πολλοί πολιτικοί αντιμετωπίζουν την προεδρία της Αυστραλίας στο G20 ως μία ευκαιρία για να τονωθεί η παγκόσμια ανάπτυξη, η δημιουργία θέσεων εργασίας και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου.

To ποιες μεταρρυθμίσεις θα προτείνουν τα μέλη του G20 στο Μπρισμπέιν και το πόσο σοβαρά θα εργαστούν για την εφαρμογή τους, μένει να διαπιστωθεί. Η μεγαλύτερη πρόκληση ωστόσο, θα είναι να εφαρμοστούν με τρόπο συνολικό και βιώσιμο. Αν οι δομικές μεταρρυθμίσεις δεν γίνουν σωστά, η σύνοδος στο Μπρισμπέιν θα έχει αποτύχει. Οι δομικές μεταρρυθμίσεις, κατά τις οποίες συγκεκριμένα συμφέροντα θυσιάζονται για το γενικότερο καλό, θα είναι πάντα αμφιλεγόμενες και δύσκολες στην εφαρμογή τους.

Οταν αυτές οι μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνουν θυσίες απλών πολιτών και ευνοούν τις πιο προνομιούχες ομάδες μίας κοινωνίας, τότε ακολουθούν πολιτικά αδιέξοδα και αστάθεια. Οι κυβερνήσεις του G20 αγνοούν τις κυριότερες μακροπρόθεσμες απειλές προς την παγκόσμια οικονομία.

Πρόσφατα η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ υπογράμμισε ότι οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο ελέγχουν περισσότερο πλούτο από τα φτωχότερα 3,5 δισεκατομμύρια και αυτή η ανισότητα ρίχνει βαριά σκιά στην παγκόσμια οικονομία. Η ανισότητα δεν είναι περιθωριακό πρόβλημα. Η αντιμετώπισή της είναι βασική προκειμένου να επιτευχθεί η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και η πολιτική σταθερότητα. Η πραγματική δύναμη του G20 είναι να υπογραμμίσει αυτές τις προκλήσεις και να προκαλέσει ενημερωμένες συζητήσεις για αυτά τα ζητήματα, πριν ληφθεί δράση. Το ερώτημα τώρα είναι ποιος από τους ηγέτες στο Μπρισμπέιν, αν το κάνει κάποιος, θα αρπάξει το παγκόσμιο μεγάφωνο για να μιλήσει.