Κάθε χρόνο μία από τα ίδια. Το πόθεν έσχες των βουλευτών αναρτάται, οι δηλώσεις των προηγούμενων ετών δεν εμφανίζονται και έτσι οι αμφισβητήσεις παραμένουν διαιωνιζόμενες. Το έσχες υπάρχει, το πόθεν δεν προκύπτει και όλοι μένουν με την εντύπωση ότι τα κόμματα και οι πολιτικοί κρύβουν εισοδήματα και πόρους.
Κάπως έτσι η σκιά μεγαλώνει και ειδικά τώρα στον καιρό της μεγάλης κρίσης λαμβάνει μυθικές διαστάσεις και μαζί με τα ξερά καίει και τα χλωρά. Ποιός άραγε μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας; Γι’ αυτό όλη αυτή η επιχείρηση διαφάνειας του πολιτικού συστήματος πρέπει να λάβει ολοκληρωμένη μορφή, να ξεκινά από τα οικονομικά των κομμάτων και να καταλήγει σε εκείνα των υπουργών, των βουλευτών και των ανώτατων δημόσιων λειτουργών.
Και επίσης πρέπει να μεταβληθούν οι όροι χρηματοδότησης των κομμάτων, ώστε να είναι ταιριαστοί προς την εποχή. Τα κόμματα είναι σήμερα πολυτελείς υπερχρεωμένοι και υπερχορηγούμενοι και απολύτως επαγγελματοποιημένοι πολιτικοί οργανισμοί με επιμέρους σκοπούς και στόχους που πολύ απέχουν από τις αγωνίες του ελληνικού λαού.
Η συμμετοχή σε αυτά γίνεται σε εντελώς επαγγελματική βάση ενώ αντιθέτως τείνει να εκλείψει η εθελοντική συμμετοχή στη βάση κοινών ιδεών και αντιλήψεων. Γι’ αυτό και απαξιώνονται με ταχύτητα μεγάλη, όπως αυξάνεται και η αμφισβήτηση των δηλώσεων πόθεν έσχες. Η εποχή και οι συνθήκες απαιτούν άλλου τύπου κόμματα, που θα προκαλούν αισθήματα προσφοράς και όχι αποστροφής.
