Εφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Νίκος Κυριαζίδης μια ιστορική μορφή της οικονομικής ζωής του τόπου. Ο Νίκος Κυριαζίδης είχε πρωτοδιοριστεί στην Τράπεζα της Ελλάδος το 1949 και έγινε υποδιοικητής το 1974 όπου έμεινε στη θέση αυτή ως το 1977.
Στην πολύχρονη παρουσία του στα δημόσια πράγματα έχει καταλάβει πάμπολες κρατικές θέσεις, και είχε διαχειριστεί κρίσιμες υποθέσεις, από τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, μέχρι τον δανεισμό της χώρας σε εποχές που όλα έδειχναν αξεπέραστα.
Το Φεβρουάριο του 1994 τοποθετήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στην κυβέρνηση, στη θέση του υφυπουργού Οικονομικών στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με υπουργό τον Αλέκο Παπαδόπουλο, όπου παρέμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 1996. Από τη θέση αυτή διαχειρίστηκε το δημόσιο χρέος μια κρίσιμη παράμετρο των δημοσίων οικονομικών.
Οσοι τον γνώριζαν μιλούν για ένα βαθειά μορφωμένο άνθρωπο, γεννημένο Ευρωπαίο, ο οποίος έβλεπε από τότε ότι η νέα Ευρώπη του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας, με τις ιδιαίτερα αυστηρές προδιαγραφές δημοσιονομικής πολιτικής και τις στρατονομικής εμπνεύσεως διαδικασίες επιβολής τους, όπως έλεγε τότε, που θεσπίζονται για να εξασφαλιστεί απόλυτη νομισματική σταθερότητα, οικοδομείται σε μια αντιδημοκρατική λογική και σε τελευταία ανάλυση πάνω στην άμμο.
Σε συνέντευξη του, μάλιστα, στην «Καθημερινή» είχε χαρακτηριστεί τη συμφωνία και τους όρους του Μάαστριχτ «ζουρλομανδύα της Ευρώπης».
Οπως έλεγε τότε ο Νίκος Κυριαζίδης «το κριτήριο της διαρκούς συγκράτησης του δημοσίου ελλείματος στο 3% του ΑΕΠ, αν όχι στο μηδέν όπως θα μπορούσε να ερμηνευθεί ο σχετικός όρος του Συμφώνου Σταθερότητας, δεν στηρίζεται σε καμιά επιστημονική βάση και σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζει από μόνο του τη νομισμτική σταθερότητα. Ο σχεδόν ισοσκελισμένος προϋπολογισμός είναι απίθανος στη σύγχρονη εποχή, πουθενά δεν εφαρμόσθηκε, επειδή ακριβώς δεν αφήνει κανένα περιθώριο ευελιξίας στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής».
Οι θέσεις του για το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας είναι τραγικά επίκαιρες.
Τότε έλεγε «για μας το πρόβλημα, που είναι αναμφισβήτητα βαρύ, συνίσταται όχι στην επίκληση αριθμητικών ορίων, αλλά στην αδήριτη ανάγκη ανεύρεσης και αυστηρής εφαρμογής τρόπων πάταξης της δημοσιονομικής ανευθυνότητας, η οποία μπορεί να οδηγήσει τη χώρα μας στη χρεωκοπία. Αλλά τούτο δεν λύνεται με το αυθαίρετο 3%, ούτε με τα πρόστιμα του Συμφώνου Σταθερότητας. Είναι ένα σοβαρότατο θέμα πολιτικής ηθικής και συναισθήματος ευθύνης».
Είχε απόλυτο δίκηο..
Τα τελευταία χρόνια ζούσε σε γηροκομείο ενώ πρό τριετίας έχασε την αγαπημένη σύζυγο του.
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή 27 Ιουνίου στις 12 το μεσημέρι από το Α’ νεκροταφείο Αθηνών.