Η ομάδα Attact ξαναδιαβάζει τον Ιονέσκο δημιουργώντας μια παράσταση με αντισυμβατική ματιά, καυστικό χιούμορ και ανατροπές που φέρνει το θέατρο του παραλόγου στο σήμερα.

Η περφόρμανς «Άσε κάτω τις φράουλες», σε σύνθεση κειμένων και σκηνοθεσία του Γιάννη Κουρκουμέλη, βασίζεται σε μια ελεύθερη απόδοση κειμένων του Ευγένιου Ιονέσκο ιδωμένη με μια συμπυκνωμένη ματιά: Τα λιγοστά σκηνικά, ο ασαφής χώρος και χρόνος, οι απροσδιόριστες ταυτότητες των ηρώων, ο λιτός επαναληπτικός λόγος έρχονται σε αντιπαράθεση – και συνάμα σε απόλυτη συμφωνία – με τα πυκνά νοήματα και τους διαχρονικούς προβληματισμούς που θέτει ο κυριότερος εκπρόσωπος του θεάτρου του παραλόγου.

Στόχος των συντελεστών είναι να φέρουν τα κείμενά του στο σήμερα, σχολιάζοντας, τρυφερά και αιχμηρά, τη δυσκολία της επικοινωνίας, ιδιαίτερα μεταξύ των ζευγαριών, αλλά και το πώς ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος μπορεί να γίνει ο στυγνότερος εκμεταλλευτής του ίδιου του εαυτού του.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης μιλά στο vima.gr για την παράσταση, την προσέγισή του στον Ιονέσκο, αλλά και την διαχρονικότητα του έργου.

Από ποια έργα του Ιονέσκο έχετε αντλήσει υλικό για τη δημιουργία της παράστασης «Άσε Κάτω τις Φράουλες»;

«Από τα έργα »Καρέκλες», »Η φαλακρή τραγουδίστρια», »Το παιχνίδι της σφαγής» και »Ο Χαμαιλέων του βοσκού»»

Πώς προέκυψε ο τίτλος της;

«Μέσα απ’ τις πρόβες. Σε ασκήσεις διάδρασης των ηθοποιών με τα επιλεγμένα κείμενα χρησιμοποιήθηκε σαν απάντηση. Μας άρεσε, έμεινε σαν φράση εμβόλιμη στο διάλογο και αργότερα ακριβώς επειδή γεννήθηκε από εμάς την επιλέξαμε για τίτλο. »

Πόση λογική κρύβει ο «παράλογος» λόγος του Ιονέσκο;

«Μόνο λογική υπάρχει μέσα του. Τα θέματα που θίγονται είναι ακριβώς ίδια μ’ αυτά που απασχολούν τον άνθρωπο στις μέρες μας. Σήμερα μάλιστα ίσως είναι και περισσότερο ευδιάκριτα. Επειδή τότε, όταν τα έγραφε τις δεκαετίες του ’50 και ’60 υπήρχε περισσότερη πίστη για ένα καλύτερο μέλλον. Ο Μεγάλος Πόλεμος είχε τελειώσει μόλις 10 -15 χρόνια και ο άνθρωπος είχε κάθε δικαίωμα να πιστεύει πως αργά ή γρήγορα οι λύσεις για κοινωνική δικαιοσύνη θα βρισκόντουσαν. Σήμερα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Γι’ αυτό και τα υπαρξιακά και συλλογικά αδιέξοδα πληθαίνουν. Έτσι νομίζω.»


Τι τον κάνει τόσο οικείο σήμερα;

«Ίσως το γεγονός ότι η καθημερινότητα μας ξεπερνάει τον παραλογισμό του. Ίσως γιατί ο «πολιτικός» θυμίζει περισσότερο μια καινούργια φιγούρα της commedia dell’ arte πάρα ένα επιφανές πρόσωπο του αστικού δράματος. Κάποιες φορές σκέφτομαι πως η υπερπληροφόρηση μαζί με επαναλαμβανόμενα στημένα σκηνικά της ψεύτικης είδησης σπρώχνουν τον άνθρωπο σε μια πρωτόγνωρη ιστορικά εκδήλωση απάθειας και αδιαφορίας. Ό,τι αφορά όλους μας δεν αφορά κανέναν μας ξεχωριστά. Αυτή η τελευταία πρόταση ήταν παραποιημένος ο λόγος του Ιονέσκο.»

Τελικά μετά από τόσους αγώνες, πώς καταλήγει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος να γίνει ο στυγνότερος εκμεταλλευτής του ίδιου του εαυτού του;

«Ας είναι καλά η κοινωνία της διαφάνειας. Δεν εννοώ την διαύγεια στις αναθέσεις έργων του δημοσίου φυσικά. Εννοώ έναν εαυτό που δεν του επιτρέπεται να κοιτάξει μέσα του και να πάρει δύναμη απ’ αυτόν τον ίδιο. Εννοώ έναν εαυτό που ζει με τον καταναγκασμό να βλέπει κάθε στιγμή της ζωής του θετικά. Μια ζωή που δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει ούτε κατ’ ελάχιστον αυτό που συμβαίνει γύρω της με μόνη υποχρέωση να το παρακολουθήσει. Μια ζωή χωρίς δικαίωμα εμμονής και πισωγυρίσματος . Ένας κόσμος που τελικά δεν αμφισβητεί τίποτα πως μπορεί να βελτιωθεί και για ποιον λόγο; Το αυτονόητο ποδοπατιέται και χλευάζεται σαν λαϊκισμός. Σε συμβολικό επίπεδο η ταινία του Τρυφώ Φαρενάιτ 451 έγινε πραγματικότητα. Ο άνθρωπος μπορεί να μην καίει βιβλία ούτε να διώκεται γι’ αυτά, αλλά ποτέ του δεν είχε μια «διατροφή» πλουσιότερη σε χάπια και οθόνη.»

Η παράσταση εστιάζει στη δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ των ζευγαριών. Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στις ανθρώπινες σχέσεις και πώς θίγεται αυτό στην παράσταση;

«Απ’ την κούραση και τη μονοτονία οι πρωταγωνιστές δεν θυμούνται ο ένας τον άλλο. Θυμούνται και διαπιστώνουν πως η διαρρύθμιση των σπιτιών και το κρεβάτι τους και τα σκεπάσματα του είναι ίδια αλλά δεν θυμούνται με ποιον τα μοιράζονται. Θυμούνται με βεβαιότητα τα άψυχα αντικείμενα όχι τον έμψυχο σύντροφο τους . Βιώνουν την τέλεια ήττα αλλά έχουν την απάντηση. Κάθε τόσο «νίπτουν τας χείρας τους» , γιορτάζοντας μια ακόμα παγκόσμια μέρα, στη συγκεκριμένη παράσταση την παγκόσμια ημέρα πλυσίματος χεριών. »


Ταυτότητα παράστασης

Πολυχώρος Πολιτισμού Αθηναΐς, Καστοριάς 34-36, Βοτανικός, τηλ.: 210 3480000
Σάββατο 28 Απριλίου και Κυριακή 29 Απριλίου
Ώρα έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 70’
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 5 € (ατέλειες/ άνεργοι).
Κρατήσεις: Viva και στο ταμείο της Αθηναΐδας

Συντελεστές
Σύνθεση κειμένων – Σκηνοθεσία: Γιάννης Κουρκουμέλης
Δραματολόγος: Ναταλί Μηνιώτη
Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου

Σκηνικά αντικείμενα: Σελήνη Μαρία Τριανταφύλλου
Μουσική: Αλέξανδρος Κοντογεώργος
Φωτισμοί: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
Κίνηση: Άννα Αναστασιάδου
Παίζουν: Νικολέτα Αγγελή, Άννα Αναστασιάδου, Βασίλης Αφεντούλης Μανώλης Βαζαίος, Νικολέτα Κόκκορη.